Bloggen. Uhm tja dat is de laatste tijd er tussenin geschoten. Niet dat ik
niks te melden heb. Nee er gebeurt namelijk van alles in mijn leven. Ik heb
alleen de laatste tijd minder behoefte om te bloggen. Ik ben eerlijk gezegd
blij als ik ’s avonds in alle rust op de bank zit en dan soms domweg een beetje
langs programma’s op tv kan kijken. De dagen zijn meestal overdag zo hectisch
dat ik het fijn vind om de avonden in alle rust te eindigen. Zo vind ik toch
nog een bepaalde balans in mijn leven waardoor ik alles wel leuk (soms ook
minder) blijf vinden.
Ondanks mijn radiostilte kreeg ik soms wel lieve berichtjes van lezers met
de vraag of ik nog blijf bloggen maar ook om te vragen hoe het met mij gaat.
Dus om aan die verzoeken een beetje tegemoet te komen, toch nog een blogje. Of
de laatste zal zijn, dat weet ik nog niet. Ik ben er nog niet uit of ik met
mijn blog wil stoppen en daarmee ook offline wil halen. Het is ook niet iets
waar ik mij momenteel heel erg mee bezig houd. Ik heb het eigenlijk veel te
druk met andere dingen.
Hoezo druk dan? Ik heb een erg drukke baan. Kreeg ik er na wat noodroepen
van mijn kant een hulptroep bij in april, heel veel heeft dat niet geholpen. De
persoon die aangenomen is, ontlast mij niet erg. Deels heeft dat te maken met
zijn persoonlijkheid en deels ook met het gebrek aan de mogelijkheid om hem te
coachen. Inmiddels ben ik samen met hem bezig hoe we dat beter moet
structureren of dat we toch moeten concluderen dat het een mismatch is.
Niettemin heb ik het enorm naar mijn zin op werk. Hoe cliché ook dat maakt
alles wel makkelijker.
Daarnaast speelt nog altijd het traject met dochterlief op school. Samen
met school hebben we in goed overleg besloten dat we haar gaan testen op
intelligentie maar ook op gedrag. Het meisje zit haar eigen ontwikkeling nl ook
deels in de weg. Ze is een perfectionist maar ook heel competitief. Die twee
gaan alleen niet zo heel fijn samen. Ze wil de eerste en de beste in alles zijn
maar doordat ze de eerste wil zijn, maakt ze ook vaker fouten. Nu vindt ze het
heel erg om op foutjes te worden aangesproken. Dat pakt ze heel persoonlijk op
waardoor ze boos en verdrietig wordt. Het heeft iets weg van faalangst want
soms wil ze ook niet aan dingen beginnen onder het mom van “ik kan het toch
niet”. Heel triest eigenlijk want het is wel een meisje dat als zeer
intelligent wordt ingeschat. Dus het lijkt erop dat ze zwaar aan het
onderpresteren is. Het onderzoek moet dus een aantal dingen gaan aanwijzen. Op
basis daarvan gaan we verder kijken hoe we haar kunnen “helpen”. Nu speelt er
ook iets anders mee waarvan ik denk dat dit ook invloed op haar schoolprestaties
heeft. Mijn vriend en ik gaan namelijk uit elkaar. Het gaat simpelweg niet
meer. We zijn te ver uit elkaar gegroeid en de verschillen zijn niet meer te
overbruggen. Alleen wonen we nu nog tijdelijk bij elkaar. Dat brengt spanningen
met zich mee die onze dochter zeker ook aanvoelt. Dus ik hoop dat als we
definitief niet meer samenwonen dat dit ook een zekere rust met zich brengt.
Het zijn dus roerige en verdrietige tijden op dit front.
Tja en dan die schulden van mij……. Tja wat zal ik erover zeggen. Ik heb
mijn leningen afgelost. Alleen staan er op beide creditkaarten nog bedragen
open. Daar concentreer ik mij nu op. Het aflossingsbedrag van de lening schuif
ik nu door ten gunste van de lening. Helaas heb ik daar nu nog niet optimaal
profijt van gehad omdat dit bedrag grotendeels op gaat aan ritten naar mijn
moeder. Mijn moeder is eind december gevallen waardoor ze tijdelijk niet meer
thuis kon wonen. Ondanks dat ze opgenomen was in een verzorgingstehuis, moest ik
er wel om de week naar toe. Niet alleen vanwege praktische zaken maar voor
emotionele ondersteuning. Inmiddels is ze weer thuis maar nog steeds niet erg
mobiel. Dus ik ga nog steeds om de week naar haar toe om haar te helpen in huis
maar ook om boodschappen te doen. Dus ik gebruik het geld nu voornamelijk om op
en neer te rijden. Gelukkig kan ik dat nu en hoef ik niet meer financieel te
denken hoe ik dit voor elkaar ga boksen. Dat geeft lucht. Het welzijn van mijn
moeder weegt dan zwaarder dan de schuld op mijn creditcard. Deze zullen echt
wel afgelost worden maar dan met enige vertraging. De hoop is dat ik einde dit
jaar volledig schuldenvrij ben. En dan? Wie zal het zeggen? Deels genieten en
deels zorgen voor een financiële buffer. Ik heb er wel vertrouwen in ondanks
dat dit jaar alles behalve een makkelijk jaar zal zijn. Ik kijk in ieder geval
hoopvol naar de toekomst….. en met een positieve houding kom je heel ver.