Pagina's

dinsdag 7 februari 2017

Heel even terug van weg geweest


Bloggen. Uhm tja dat is de laatste tijd er tussenin geschoten. Niet dat ik niks te melden heb. Nee er gebeurt namelijk van alles in mijn leven. Ik heb alleen de laatste tijd minder behoefte om te bloggen. Ik ben eerlijk gezegd blij als ik ’s avonds in alle rust op de bank zit en dan soms domweg een beetje langs programma’s op tv kan kijken. De dagen zijn meestal overdag zo hectisch dat ik het fijn vind om de avonden in alle rust te eindigen. Zo vind ik toch nog een bepaalde balans in mijn leven waardoor ik alles wel leuk (soms ook minder) blijf vinden.
Ondanks mijn radiostilte kreeg ik soms wel lieve berichtjes van lezers met de vraag of ik nog blijf bloggen maar ook om te vragen hoe het met mij gaat. Dus om aan die verzoeken een beetje tegemoet te komen, toch nog een blogje. Of de laatste zal zijn, dat weet ik nog niet. Ik ben er nog niet uit of ik met mijn blog wil stoppen en daarmee ook offline wil halen. Het is ook niet iets waar ik mij momenteel heel erg mee bezig houd. Ik heb het eigenlijk veel te druk met andere dingen.
Hoezo druk dan? Ik heb een erg drukke baan. Kreeg ik er na wat noodroepen van mijn kant een hulptroep bij in april, heel veel heeft dat niet geholpen. De persoon die aangenomen is, ontlast mij niet erg. Deels heeft dat te maken met zijn persoonlijkheid en deels ook met het gebrek aan de mogelijkheid om hem te coachen. Inmiddels ben ik samen met hem bezig hoe we dat beter moet structureren of dat we toch moeten concluderen dat het een mismatch is. Niettemin heb ik het enorm naar mijn zin op werk. Hoe cliché ook dat maakt alles wel makkelijker.
Daarnaast speelt nog altijd het traject met dochterlief op school. Samen met school hebben we in goed overleg besloten dat we haar gaan testen op intelligentie maar ook op gedrag. Het meisje zit haar eigen ontwikkeling nl ook deels in de weg. Ze is een perfectionist maar ook heel competitief. Die twee gaan alleen niet zo heel fijn samen. Ze wil de eerste en de beste in alles zijn maar doordat ze de eerste wil zijn, maakt ze ook vaker fouten. Nu vindt ze het heel erg om op foutjes te worden aangesproken. Dat pakt ze heel persoonlijk op waardoor ze boos en verdrietig wordt. Het heeft iets weg van faalangst want soms wil ze ook niet aan dingen beginnen onder het mom van “ik kan het toch niet”. Heel triest eigenlijk want het is wel een meisje dat als zeer intelligent wordt ingeschat. Dus het lijkt erop dat ze zwaar aan het onderpresteren is. Het onderzoek moet dus een aantal dingen gaan aanwijzen. Op basis daarvan gaan we verder kijken hoe we haar kunnen “helpen”. Nu speelt er ook iets anders mee waarvan ik denk dat dit ook invloed op haar schoolprestaties heeft. Mijn vriend en ik gaan namelijk uit elkaar. Het gaat simpelweg niet meer. We zijn te ver uit elkaar gegroeid en de verschillen zijn niet meer te overbruggen. Alleen wonen we nu nog tijdelijk bij elkaar. Dat brengt spanningen met zich mee die onze dochter zeker ook aanvoelt. Dus ik hoop dat als we definitief niet meer samenwonen dat dit ook een zekere rust met zich brengt. Het zijn dus roerige en verdrietige tijden op dit front.
Tja en dan die schulden van mij……. Tja wat zal ik erover zeggen. Ik heb mijn leningen afgelost. Alleen staan er op beide creditkaarten nog bedragen open. Daar concentreer ik mij nu op. Het aflossingsbedrag van de lening schuif ik nu door ten gunste van de lening. Helaas heb ik daar nu nog niet optimaal profijt van gehad omdat dit bedrag grotendeels op gaat aan ritten naar mijn moeder. Mijn moeder is eind december gevallen waardoor ze tijdelijk niet meer thuis kon wonen. Ondanks dat ze opgenomen was in een verzorgingstehuis, moest ik er wel om de week naar toe. Niet alleen vanwege praktische zaken maar voor emotionele ondersteuning. Inmiddels is ze weer thuis maar nog steeds niet erg mobiel. Dus ik ga nog steeds om de week naar haar toe om haar te helpen in huis maar ook om boodschappen te doen. Dus ik gebruik het geld nu voornamelijk om op en neer te rijden. Gelukkig kan ik dat nu en hoef ik niet meer financieel te denken hoe ik dit voor elkaar ga boksen. Dat geeft lucht. Het welzijn van mijn moeder weegt dan zwaarder dan de schuld op mijn creditcard. Deze zullen echt wel afgelost worden maar dan met enige vertraging. De hoop is dat ik einde dit jaar volledig schuldenvrij ben. En dan? Wie zal het zeggen? Deels genieten en deels zorgen voor een financiële buffer. Ik heb er wel vertrouwen in ondanks dat dit jaar alles behalve een makkelijk jaar zal zijn. Ik kijk in ieder geval hoopvol naar de toekomst….. en met een positieve houding kom je heel ver.