Pagina's

maandag 24 juni 2013

Postive vibes

De laatste week heb ik een flink aantal dingen gedaan en kan ik ook uitkijken naar een paar leuke dingen.
·         Het huis is weer aan kant zodat ik met een gerust hart op vakantie kan gaan.
·         De klussen op werk die ik voor de vakantie af wilde hebben, zijn af. Dat geeft toch een heel tevreden gevoel. Na de vakantie zien we wel weer verder in de wetenschap dat er dan nog steeds veel werk op mij ligt te wachten.
·         Ik heb een prachtige uitnodiging voor de verjaardag van dochterlief in elkaar geknutseld. Helaas hebben we één kindje nog niet kunnen uitnodigen. Dat komt dus als we weer terug zijn van de vakantie.
·         De haren hebben ook weer een mooi kleurtje gekregen zondagavond waardoor de grijze haren weer vakkundig gecamoufleerd zijn.
·         De verjaardagscadeautjes van dochterlief zijn besteld en inmiddels ook geleverd. Nu is het een kwestie van goed verstoppen want dochterlief vond de grote doos die op zolder stond wel heel interessant.
·         We hebben een hele leuke dag zaterdag gehad in het mooie Limburg. We kwamen helemaal relaxed en vol energie thuis. Onderweg zijn we nog gestopt om de laatste asperges van het seizoen te kopen. Deze smaakten ons zondag heel erg goed.
·         Heb ik na meer dan een jaar niets te hebben gekocht, me laten verleiden tot het kopen van een zomerjurkje. Gelukkig was de jurk niet heel erg duur dus de schade viel mee.
·         In de auto naar huis keek ik eens naar links en naar achteren en bedacht ik me hoe gelukkig ik eigenlijk ben met mijn kleine gezinnetje.
·         Keken we zaterdagavond de allerlaatste aflevering van The Soprano’s en bleven we iets verwonderd naar het beeldscherm kijken toen de aftiteling over het scherm vloog. De volgende serie (4400) ligt al weer klaar voor weer maanden kijkplezier.
·         Heb ik mijn bakkunsten verlegd nadat ik helemaal geïnspireerd werd door alle bakkunsten in het programma Heel Holland Bakt. Het was een heerlijk hartige taart met twee verschillende soorten deeg. Dit recept is voor herhaling vatbaar.
·         Ben ik heel erg blij met alles wat groeit en bloeit in de tuin. Smaakt alles uit eigen tuin toch wel dubbel zo lekker.
·         Heeft manlief aangegeven dat hij een extra dag voor dochterlief gaat zorgen zodra ze naar school gaat. Hierdoor hoeft ze nog maar twee dagen naar de opvang.
·         Komt er helaas niets van de plannen om nog een paar rustige dagen te hebben nadat we terug van vakantie zijn. Mijn moeder kan niet in het weekend dus komt ze de verjaardag van dochterlief vieren op de dag zelf. Hierdoor vieren we twee keer de verjaardag. Dat wordt dus 2x taart bakken. De rest houden we simpel.  De plannen die we hadden voor de rustige dagen moeten we herzien.
·         Kijk ik uit na een paar dagen thuis lekker tutten met dochterlief half juli als manlief voor controle naar de dokter moet in Duitsland.
·         Ga ik vanaf donderdag een paar dagen van de zon genieten. Heb ik besloten dat ik het allerbeste van ga maken ondanks de taalbarrière met schoonfamilie. We komen er best wel samen uit met behulp van handen en voeten en woordenboeken.

Ach en zo kabbelt het leven heerlijk voort en maken we ons soms te druk om de dingen. Uiteindelijk valt het dan achteraf allemaal wel mee. Ik hoop dat jullie ook van een paar prachtige mooie lome zomerdagen mogen genieten. Tot de tweede week van juli… dan zijn we weer terug online.

MoestuinMaandag

De moestuin begint wat op te leveren. Erg leuk en vooral erg lekker. De tomaten staan nu ook deels in bloei dus ik hoop op heel veel tomaten in september/ oktober. Elke dag ga ik even kijken hoe het er voor staat. Ik ben net een blij ei als ik weer wat nieuws ontdek.

Ik ben inmiddels ook de strijd tegen de slakken aangegaan. Ik ben er inmiddels achter dat ze massaal hun koppie laten zien na een regenbui. Het is dus een kwestie van ze weghalen, ze in de groentekliko doen zodat ze een mooi leven ergens ver weg van mijn planten kunnen leven. Dochterlief is inmiddels een expert geworden in het ontdekken van ze om dan meteen te roepen "ooh nee een slak".


De sperziebonen beginnen ook te groeien.
De zwarte bes blijft vooral heel erg groen.

Van de erwten hebben we inmiddels al 2x gegeten. Ooh wat was dat lekker.
Deze week eten we nog een keer ervan.

De wortels doen ook goed hun best.

Van de sla links hebben we al 1x gegeten. De sla rechts heb ik vorige week
gezaaid en er komen langzaam kleine plantjes naar boven. Verderop in de tuin
staan ook nog twee verdwaalde slaplantjes. Dus dat wordt binnenkort ook heerlijk
sla uit eigen tuin.

Ook de framboos heeft groene vruchtjes.

Eén van de vele tomatenplanten die in bloei staat. Ik word daar
zo blij van als ik dat zie.

Mijn grote, kleine hulp is ook in de weer met haar gietertje.
In de moesbak groeien de tomaten ook goed.

De voortuin waar een deel aan de moestuin opgeofferd is.
De tomatenplanten doen het daar erg goed maar ze staan
daar ook de hele dag in de zon.

Helaas is deze courgette of pompoen na de foto gesneuveld toen ik
ze aan het opbinden was. De slakken vinden namelijk deze bladeren
wel heel erg lekker. Er ziten nog veel knoppen dus ik hoop dat het nog
wat wordt want de helft van de plantjes is spoorloos verdwenen in de
gulzige mondjes van de slakken.

Volgende week geen MoestuinMaandag, ik zit dan op het strand in het zonnetje. Ben heel benieuwd hoe de tuin erui ziet als ik terug ben.

vrijdag 21 juni 2013

De wereld rond met speelgoed


Soms kom je mooie maar confronterende dingen tegen op het internet. Via haar kwam ik op de website van Gabriele Galimberti. Soms zeggen foto's gewoon meer dan woorden. Wat een verschil tussen kinderen op deze wereld. Onderstaande foto is mijn favoriet omdat het zo'n groot contrast vormt met mijn wereld.

Foto: Gabriele Galimberti - Toys

Op de site van Gabriele Galimberti staat ook een mooie foto-rapportage van oma's en hun favoriete lokale gerecht. Allemaal zien ze er smakelijk uit maar ook hier is het verschil groot.

donderdag 20 juni 2013

Writers block

De laatste paar dagen heb ik weinig tot geen inspiratie voor blogjes. Ik heb het simpelweg te druk. Druk met de laatste dingen afronden op werk. Daar zit helaas nog een flinke klus tussen dus ’s avonds zit ik al vooruit te denken hoe ik bepaalde dingen moet opschrijven en structureren zodat ik het beleidsstuk er dadelijk moeiteloos bij management kan doorloodsen. Dan ben ik ook druk met de voorbereidingen voor de vakantie. Dat is dan vooral in de trant van “waar ligt dit, dit moet ik absoluut niet vergeten en dat moet ik nog gedaan worden”. Onder de noemer van dit moet nog gedaan worden, valt bijvoorbeeld de voorbereiding van de verjaardag van dochterlief. Zij is een paar dagen na terugkomst jarig. Het is dan wel fijn als de cadeautjes al in huis zijn en de visite weet wanneer ze moeten komen. Ik neig er sterk naar om de visite het weekend na haar verjaardag pas te laten komen. Dochterlief en ik kunnen dan nog even in alle rust nagenieten van de vakantie en ik hoef dan niet meteen na terugkomst te gaan bakken en doen. Ik voel er veel voor om met zijn drietjes er een gezellige dag van te maken. Bij mooi weer zouden we naar Dolfinarium kunnen gaan waar ik vrijkaartjes voor heb liggen. Het lijkt me een stuk relaxter. Nu alleen hopen dat oma zich daar ook in kan vinden want die wilde graag komen voor haar verjaardag. Alleen dat houdt meteen weer logeren in. Het zou fijn zijn als ze het weekend zou kunnen komen. Dat is ook gezelliger want dan krijgt ze meer van het feestgedruis mee.
Ach ja en dan moet ik ook nog een paar praktische dingen doen. Zo moet ik de administratie nog doen en het geld voor de vakantie nog overmaken. Dat zou ik dit weekend kunnen doen. Het huishouden laat ik enigszins los. Manlief heeft aangegeven dat hij een paar dingen gaat doen zodat wij samen nog een “normaal” weekend hebben. Zaterdag staat nog een bezoekje aan Limburg op de planning. Misschien dat ik dit nog combineer met een bezoekje aan iemand die vroeger veel voor mij heeft gezorgd terwijl mijn moeder werkte. Het ligt op de route naar huis en ik wil haar al heel lang een keertje weer zien. Dus zaterdag wordt hopelijk gewoon een gezellige dag.
Dus de komende tijd iets minder blogjes. Misschien dat ik maandag nog een MoestuinMaandag blogje er tegenaan gooi omdat het allemaal zo goed bloeit en groeit. Daar ben ik natuurlijk erg trots op dus dat wil ik dan graag delen. Maar na mijn vakantie post ik weer regelmatig.

maandag 17 juni 2013

De pre-vakantie stress

Over iets meer dan een week stap ik met dochterlief het vliegtuig in om 8 dagen naar familie in Griekenland te gaan. Langzaam maar zeker slaat de eerste vakantiestress al toe. Ik heb namelijk de vervelende neiging dat het hele huis aan kant moet zijn voordat we weg gaan. Laat ik het huishouden door het jaar heen verslonzen of beter gezegd ik doe het noodzakelijk rondje huis zodat het er voor het oog netjes uitziet en het grotere poetswerk doe ik als ik er zin in heb of vind dat het echt niet zo meer kan, met vakanties moet het er ineens netjes uitzien. Je zou je zelfs kunnen afvragen voor wie ik het doe. Manlief blijft thuis dus die kan best een keer de stofzuiger door het huis trekken en een zwabber over de vloer heen doen. Het zelfde geldt ook voor de was. Vanaf dit weekend mogen dochterlief en ik alleen nog maar de kleren aan die we absoluut niet mee willen nemen onder het mom van ik ga niet nog eens een dag voor vertrek kleren wassen en strijken.
De zelfde soort stress is er ook bij de schoonfamilie. Elke dag worden we wel gebeld met vragen. Zo zijn ze bijvoorbeeld erg bezorgd of ze wel het juiste eten in huis halen voor dochterlief want ze willen het kind geen eten voorzetten dat ze niet lust. De andere keer wordt er gebeld voor haar maat want ze moet wel een goed badpak hebben en daarna maken ze zich weer zorgen of ik wel de goede zonnebrandcrème meeneem. Dat laatste hebben zij inmiddels al gekocht dus ik kan mijn fles thuis laten.
Als je het van een afstandje bekijkt dan is het natuurlijk idioot dat je jezelf uit de naad loopt te werken en straks uitgeput het vliegtuig in stapt. Ik zou eigenlijk het voorbeeld van manlief moeten volgen die een paar uur voor vertrek op zijn gemak alles bij elkaar gaat zoeken. Hij is van mening dat als hij wat vergeet dat je het daar ook kan kopen of anders maar even zonder doet. Eigenlijk heeft hij ook groot gelijk.
Desondanks ben ik dit weekend begonnen met het huis een grote poetsbeurt te geven en kijk ik nu al dat wat ik de komende dagen nog aantrek ik niet meeneem op vakantie zodat het desnoods in de wasmand kan blijven liggen. Volgende week zal ik blij zijn als de koffers gepakt zijn en we op Schiphol staan klaar voor vertrek. Al vind ik het dan ook wel weer spannend om met dochterlief voor het eerst te vliegen.
Dan begint weer de andere stress bij aankomst. Zal het goed gaan een week lang alleen met mijn schoonouders? Kan ik mij een beetje redden met de taal? En wordt er niet te veel mee terug naar huis gegeven zodat ik dadelijk niet met veel te veel kilo’s op het vliegveld sta? Hoe heerlijk ik het ook even vind een andere omgeving, warm weer en zon, zee en strand, toch zal ik heel stiekem wel weer blij zijn als we thuis zijn.

vrijdag 14 juni 2013

Over poepen

Dochterlief is al een tijdje zindelijk. Althans ze plast netjes op het toilet of in het potje maar poepen wil ze niet. Dat komt deels door haar darmpjes die regelmatig verstopt zitten. Gelukkig gaat dit de laatste tijd wel beter maar ze heeft hier wel een bepaalde angst aan overgehouden. Ze durft namelijk niet te poepen op het toilet of potje. Ze wil perse een luier aan. Doen we dat niet dan houdt ze het op met als gevolg verstopte darmpjes en pijn.
In eerste instantie dachten we dat ze vanzelf wel zou gaan poepen op het potje door haar te motiveren. We hebben van alles geprobeerd van uitleggen tot aan een beloning in het vooruitzicht stellen. We hebben geweigerd om nog een luier te geven of we vertellen haar dat ze op zijn. Slimpie, maakt het allemaal niets uit want ze houdt het gewoon op totdat ze er weer zijn. Ze heeft nu eenmaal in haar hoofd zitten dat poepen eng is, dat je dat alleen maar in een luier kan doen en dat je je daarvoor achter een gordijn of onder de tafel moet verstoppen. Kortom ze wil niet begrijpen dat het ook anders kan en omkoopbaar is ze dus ook niet. Langzaam maar zeker weten wij het ook niet meer. Consultatiebureau en huisarts komen ook niet verder dan “het komt vanzelf”.  Het is alleen wel fijn als dat vanzelf komt voordat ze naar school gaat. Haar kennende houdt ze het anders gewoon op met alle vervelende gevolgen van dien. Mocht iemand nog tips hebben dan hoor ik ze heel graag.
Vandaag trouwens de teruggave van de belasting ontvangen. Volgens mij had de Belastingdienst meegelezen ;-) gisteren want een dag na mijn blogje stond de teruggave erop.  Ik heb het meteen overgemaakt naar de creditcard.  Dat is weer een stapje dichterbij de 0.

donderdag 13 juni 2013

De blauwe envelop en een voorspelbaar dagje

Dinsdagavond lag er bij thuiskomst een blauwe envelop op mij te wachten. Nu word ik meestal niet heel erg blij van zo’n envelop maar rond deze tijd van het jaar brengt het meestal wel goed nieuws. Het goede nieuws deze keer is dat wij iets meer dan €700 terugkrijgen. Zo aan het einde van de maand kan ik dus een extra €700 op de creditcard af betalen en dat maakt mij blij :-).  Zodra deze betaling is verwerkt dan moet ik nog zo’n €2000 afbetalen aan de creditcard. De totaal schuld zit dan onder de magische grens van €10.000. Dat is voor mij een mijlpaal waar ik lange tijd reikhalzend naar uitgekeken heb. Ik hoop dat ik aan het einde van het jaar die vermaledijde creditcard heb afgelost want dan heb ik nog één schuld openstaan. Dus alle hens aan dek om dit voor elkaar te krijgen.
Gisteren was eindelijk ook weer eens een ouderwets dagje thuis met het standaard ritueel van boodschappen doen, beetje huishouden en  daarna ’s middags lekker naar buiten. Nadat we de boodschappen hadden gedaan, drinken dochterlief en ik altijd een kop koffie. Dochterlief krijgt dan een slokje van de koffie want dat vindt ze heerlijk. Het is echt even ons momentje samen. Soms speelt ze met haar speelgoed en de andere keer lezen we samen een boekje of kijken we samen een oud tijdschrift door. Zo is gisteren door haar de Allerhande van voren naar achteren gespeld.
Na de koffie ging ik naar boven om de bedden te verschonen en de boel eens te stofzuigen. Ik had dochterlief beloofd dat als ik klaar was met stofzuigen dat ik haar nageltjes zou lakken. Dus ze rende naar de badkamer en koos alvast een mooi kleurtje uit. Tot zover ging alles goed. Ze zat braaf op haar net verschoonde bed te wachten totdat ik zou komen met het potje in haar hand geklemd. De teennagels werden paars gemaakt en toen was het de beurt aan de vingertjes. Zucht en toen gebeurde het: alles liep zo uit het potje op het dekbed. Ik heb de halve fles nagellakremover erover heen gegooid maar er bleef een paarse vlek mij aanstaren. Dus de wasmachine met een overdosis vlekkenverwijderaar. Het heeft allemaal niet veel geholpen: de paarse vlek is nu lila. En daar kwam nog bij dat de was iets rozig is geworden omdat er tussen de was een pannenlap was gekomen die kleur gaf . Echt jaren geleden dat mij dit is overkomen. ’s Avonds waren de overtrekken van dochterlief nog niet droog. Ze heeft er twee. Dat vond ik genoeg maar als er dan een keer iets gebeurd dan moet je dus iets anders bedenken. Ik dook dus de kast in en vond daar nog een vrolijk gekleurd eenpersoonsdekbed. Misschien iets te groot maar dochterlief vond het prachtig. Ach en als je het goed instopt dan kan het dus best. Denk dat ze er vanavond weer onder wil slapen.
Terwijl de was aan het drogen was, gingen we met zijn tweetjes de tuin in. Ennnnnnnn…. Ik heb de eerste peultjes. Helemaal blij met een paar van die dingen die niet eens voldoende zijn voor een maaltijd. Het is gewoon super als je iets kunt oogsten. Dit weekend ga ik ze plukken en dan verwerk ik ze in een salade of zo. Dochterlief hield ondertussen ook goed in de gedachte of haar buurjongetje al thuis was. Dus zo stond ik rond 17.00 met twee peuters de ene keer op straat en de andere keer in de tuin. Daar kwamen na een tijdje ook nog twee andere buurkindjes bij. Samen hadden ze de grootste lol. De andere moeders ook die vrolijk gingen koken terwijl ik een oogje in het zeil hield. Om 18.30 stond ik dan eindelijk zelf te koken. Om 20.30 lag dochterlief in bed en kon ik onderuit op de bank met een grote beker thee kijken naar de nieuwe taartenbakshow op NL1. Helemaal enthousiast word ik van al dat bakken. Het inspireert me tot weer nieuwe dingen uitproberen. En zo kwam gisteren weer een standaarddagje tot een einde. Uiteindelijk allemaal heel voorspelbaar, soms enigszins saai maar ook simpelweg fijn.

dinsdag 11 juni 2013

Emoties

Daar stond hij gisterenochtend dan dat kleine mannetje met zijn peenrode haartjes en zijn guitige koppie met een stel andere kindjes bij de bakfiets van de kinderopvang. Ik moest twee keer kijken of hij het wel was want was zijn moeder niet een tijdje een thuismoeder geweest? Maar hij was het echt. Ogenschijnlijk leek hij het best naar zijn zin te hebben. Hij keek zijn ogen uit naar de grote hond die aan de bakfiets kwam snuffelen en hij huppelde vrolijk aan de hand van de leidster de L.idl binnen voor een boodschap.
Het beeld van dat kleine ventje is gisteren de hele dag bij mij gebleven. Het leek wel of het symbool stond voor de tijd die wij tegemoet gaan straks als dochterlief naar de naschoolse opvang gaat. Grote kans trouwens dat hij en zij dan bij elkaar in een groep komen.
Het beeld maakte ook heftige emoties bij mij los. Alles in mij roept dat ik niet wil dat dochterlief naar de opvang gaat. Ze moet vanaf half augustus al naar school. Dat is al een grote wijziging en best vermoeiend. Daar komt dan straks ook nog een paar uur opvang bij. Ze wordt ineens uit hare kleine, veilige wereldje gehaald dat niet groter is dan ons huis, onze wijk en de speeltuin, de wijde wereld van basisscholen en opvang ingestuurd. Ze moet straks tussen in eerste instantie vreemden zich staande zien te houden. Ze moet van school naar de opvang lopen met een haar onbekende leidster. Hoe goed ik haar ook op alles voorbereid door met haar erover te praten, de impact ervan zal ze niet begrijpen totdat ze in dat cirkeltje van school en opvang zit. Hoe snel zal de magie van met andere kindjes en dingen spelen ervan af zijn? Hoe gemakkelijk zal ze aan het nieuwe ritme wennen?
Het helpt ook niet mee dat ik van een collega hoor dat haar zoontje ontzettend veel moeite heeft om zich aan te passen aan het ritme van de school en de opvang. Hij ging vanaf baby al naar de opvang dus je zou denken dat hij wel wat gewend is.
Dit alles zorgde ervoor dat ik gisteren heel boos en verdrietig was. Een boosheid die zich richtte op manlief. Hoe dankbaar ik ook ben dat hij de eerste 4 jaar bij dochterlief thuis is gebleven, toch knaagt het aan me dat ik dat niet in zijn plaats hebben kunnen doen. Manlief had namelijk liever gewerkt en ik was liever thuis geweest. Waarom moet het dan net omgekeerd zijn? Ook boos dat ondanks alles, er nog geen uitzicht op een baan of project is voor hem maar ondertussen dochterlief wel naar de opvang gaat terwijl vader misschien nog wel gewoon thuis is. Hoe lang zal het nog duren voordat hij een baan vindt? Ik denk namelijk dat het niet gemakkelijk voor hem zal worden om iets te vinden. Ook boos omdat ik zo graag een keuze zou willen hebben. De keuze om wel te werken, minder te werken of helemaal niet te werken. Manlief had het dus gisteren zwaar met een boze en huilende vrouw.
Uiteindelijk zijn het keuzes die manlief en ik bewust hebben gemaakt met het oog op de toekomst. Verstandelijk weet ik dat maar mijn gevoel zegt iets anders. Ondertussen heeft het kleine kereltje geen idee wat voor emoties hij in al zijn onschuld heeft losgemaakt.

maandag 10 juni 2013

MoestuinMaandag

Of het ligt aan het mooie weer of dat het inmiddels al een tijdje aan het groeien en bloeien is, ik weet het niet maar ineens gebeurt er van alles in de tuin. We hebben zelfs deze week de eerste slablaadjes uit de tuin gegeten met zelfgekweekte peterselie en ok gekochte munt. 

Dankzij haar weet ik nu ook hoe je tomaten moet dieven om een betere oogst te krijgen. Toen ik vrijdagmiddag eenmaal thuis was, ben ik dan ook naar mijn  plantjes gerend om dat dus te doen. Vanmiddag heb ik de tomatenplanten in de voortuin gedaan. Terwijl ik met mijn neus tussen de tomatenplanten zat, zag ik dat er de eerste knopjes in de plantjes komen. Ik kon ze wel zoenen zo blij was ik. Je hebt uiteindelijk toch een moestuin om iets te kunnen oogsten straks. 

De erwten groeien de laatste paar weken ook als een gek. Leek het in eerste instantie niet veel te willen doen, sinds de witte bloemetjes eraan zitten lijken ze per dag wel iets groter te worden. De sperziebonen daarentegen lijken er niet heel veel zin in te hebben. Heel erg veel zijn ze niet gegroeid sinds ik ze begin mei in de tuin heb gezet.

De courgette liet deze week ook haar bloemen zien. Nu hopen dat er ook iets van bestuiving heeft plaatsgevonden zodat we straks heerlijke courgettes uit eigen tuin kunnen eten. 

Helaas is de peterselie dankzij de felle zon in de vensterbank helemaal weg. Ik heb het vanmiddag moeten weggooien. Ik heb nog een zakje liggen dus misschien waag ik nog een poging.

Deze week heb ik nog wel bieslook en sla gezaaid. Benieuwd wat daar uit komt. Bij de bieslook zag ik al een paar groene puntjes tevoorschijn komen. 


De erwten. Daarnaast een hoekje van "ik hoop dat ze het nog redden
want in de vensterbank deed het niet veel".
In het redhoekje staan wat kruiden, wortels en sla. 

De knopen in de tomatenplant. Ik heb trostomaatjes en normale
tomaten dus benieuwd wat dit gaat worden. 

Ook de framboos heeft er zin in. Ze is ook spontaan zichzelf gaan vermenigvuldigen.
Elders in de tuin vond ik twee mini-frambozenstruikjes. 

De courgettebloemen!

En nog meer courgettebloemen!

Beetje vage foto maar ook de braam staat in bloei.

Voor meer moestuintjes, zie Helena's blog

zondag 9 juni 2013

Een weekend in bed

Vrijdagmiddag mocht ik dus een bultje laten weghalen bij de huisarts. Binnen 10 minuten stond ik weer enigszins opgelucht op straat. Het was reuze meegevallen. Het was alleen vervelend dat ik een drukverband op mijn neus had want ik was (ben) snotverkouden. Dat snuit dan toch minder lekker. Eenmaal thuis ben ik nog snel de tomaten gaan "dieven". En joepie in een tomaat komen al knopjes dus hopelijk straks ook heerlijke tomaten.

Tegen de avond ging ik me steeds beroerder voelen. Langzaam voelde ik alle energie uit mijn lijf verdwijnen. Ik heb dochterlief nog in bed gelegd omdat ze zo graag wilde dat ik dat deed. Daarna  ben ik ingestort. Bibberend ben ik mijn bed ingedoken met barstende hoofdpijn. Tja en toen bleek ik dus ook nog koorts te hebben. Gisteren heb ik de hele dag in bed gelegen met nog steeds die hoofdpijn. In de middag heb ik 3 uur liggen slapen. Vandaag werd ik ook pas weer wakker na 10 uur slaap. Ook vanmiddag heb ik weer proberen te slapen maar mijn buurjongetje was druk kwebbelend met zijn moeder in de tuin bezig waardoor hij mij wakker hield. Ik crash vanavond wel weer eerder in bed. Ik voel me ietsje fitter maar na een was in de wasmachine doen, dacht ik al dat ik een halve marathon had gelopen. Dochterlief is inmiddels ook ziek aan het worden dus zij ligt nu heerlijk eventjes te slapen.

Het weekend is dus anders gelopen dan wij hadden gehoopt. Ik heb ook erg weinig van het mooie weer meegekregen. Morgen blijf ik nog thuis. Ik heb de neiging ook veel te snel terug naar werk te gaan waardoor ik nog weken doormodder. Dus laten we eens verstandig zijn en goed uitzieken. Over iets meer dan twee weken gaan we ook op vakantie en dan is het fijn als we weer allemaal fit zijn. 

Ga nu maar weer crashen op de bank met een hele grote beker thee.

vrijdag 7 juni 2013

Gelddingetjes en andere zaken.

Elke week zet ik mijzelf als doel om een aantal klusjes weg te werken. Om het overzicht van alle klussen te bewaren schrijf ik ze op een in een notitieboekje. Het geeft mij een enorm goed gevoel om een vinkje te zetten als een klus gedaan is en om na een tijdje te zien hoeveel er al weggestreept is en dus gedaan is. Het motiveert mij om de andere klussen ook aan te pakken.
Soms laat ik echter bepaalde klusjes veels te lang liggen gewoonweg omdat ik er geen zin in heb. Met dat uitstelgedrag bereik ik er alleen maar mee dat ik er steeds meer tegenop ga zien om die klus toch te doen. Het ging deze keer om de administratie. Ik open dan misschien wel netjes alle enveloppen, controleer of alles klopt of lees door of ik iets moet doen maar daarna wordt het netjes op een stapeltje gelegd in een kastje om er vervolgens niets meer mee te doen. Op zich heb ik mijn administratie goed op orde want ik werk met een overzichtelijk systeem. Ik heb mappen voor de verzekering, contracten, belasting en andere belangrijke zaken. De bankoverzichten heb ik ook netjes in een mapje per rekening zitten. Op het oog ziet het er dus prima uit en ik kan alles goed terugvinden. Alleen je moet het wel bijhouden. Nu lagen alle correspondentie en overzichten er al sinds januari. Maandagavond ben ik aan de klus begonnen. Die avond werkte ik alle bankafschriften weg. Dinsdagavond heb ik alle correspondentie weggewerkt. Het ziet er nu weer netjes uit. Het is nu een kwestie van bijhouden zodat het niet weer zo lang blijft liggen.
Dat het wegwerken ook nut heeft, blijkt uit het feit dat het contract van de naschoolse opvang tegen kwam. Het bleek dat ik volgens het contract 4 dagen in plaats van 3 dagen had afgenomen. Dat was dus niet de bedoeling. Gelukkig zat ik nog binnen het termijn van 2 maanden voor de ingangsdatum dus ik zou zonder financiële consequenties die vierde dag moeten kunnen opzeggen. Vandaag heb ik gebeld. Het was geen probleem. De extra dag werd meteen uit het systeem gehaald en we nemen nu nog 3 dagen af. Zo nog even een email sturen ter bevestiging zodat we het ook op papier hebben vastgelegd en straks niet in september onaangenaam verrast worden met toch nog die extra dag. Dat zou namelijk een krater in ons maandbudget slaan die we momenteel niet kunnen gebruiken.
Omdat ik toch dingen aan het afhandelen was, heb ik ook meteen een declaratie ingediend bij mijn werkgever. De laatst drie weken ben ik 3x op pad geweest met de trein en dat bedrag was inmiddels ook opgelopen tot zo’n €80. Nu maar hopen dat ze het snel afhandelen want tegenwoordig worden alle declaraties tot op de laatste cent nageplozen en krijg je meestal nog een aantal vragen over het hoe en waarom. Ik hoop dat ik deze keer volledig ben geweest in het toelichten van de kosten.
Mijn marktplaatsverkoop loopt helaas ook geen storm. Ik heb de eerste week 4 dingen verkocht waarvan gelukkig wel meteen de duurste. Dus met de verkoop heb ik €100 verdiend. Dat kwam erg goed uit want het is een dure maand waardoor we goed moeten opletten met wat we uitgeven willen we de maand redelijk doorkomen. Misschien dat ik nog een paar andere dingen te koop ga zetten dit weekend.
Morgen is ook de jaarlijkse rommelmarkt in een dorp verderop. Ik ga daar elk jaar naar toe. Het is de eerste rommelmarkt in de reeks rommelmarkten die er de komende vier maanden nog gaan komen. Deze rommelmarkt is heel simpel van opzet en heeft iets kneuterigs. Het is bedoeld voor de financiering van een goed doel ondersteund door de lokale kerk. Volgens mij ziet het dorp het meer als een goede gelegenheid om elkaar allemaal te ontmoeten en lekker bij te kletsen. Elk jaar kom ik er wel wat leuks tegen. Zo heb ik daar ooit een antieke kinderstoel voor dochterlief voor nog geen €5 gekocht. Ze heeft in die stoel haar eerste hapjes gegeten. Tegenwoordig koop ik er vaak speelgoed voor haar. Schoonzus heeft gevraagd of ik voor haar wil kijken voor houten speelgoed voor haar dochtertje. Ze is helemaal weg van vooral het vintage speelgoed. Dus ik ga morgen met een duidelijk doel. Voor mezelf koop ik steeds minder. Eigenlijk heb ik alles al, de kasten staan vol genoeg en ik heb nog een hele stapel boeken liggen. Kortom ik heb niets nodig. Nu maar hopen dat ik dat morgen ook nog weet als ik iets leuks zie staan.
Maar eerst vanmiddag naar de huisarts. Hij gaat een vergroeiing, ook wel bultje, op de neus wegsnijden. Het gaat onder lokale verdoving, het zal allemaal wel meevallen maar ik kijk er wel enorm tegen op. Pff en daarna mag het weekend weer gaan beginnen.

woensdag 5 juni 2013

De zin en onzin van toeslagen

Dochterlief gaat vanaf 1 september drie dagen per week naar de buitenschoolse opvang.  De keuze voor de buitenschoolse opvang was relatief makkelijk gemaakt. Vlak bij de school zit een boerderij die omgebouwd is tot kinder- en buitenschoolse opvang maar waar de agrarische functie ook deels is behouden. De kinderen kunnen meehelpen met het verzorgen van de dieren maar ook meehelpen met de moestuin. Daarnaast wordt er vooral heel veel buiten gespeeld daar waar het weer het toelaat. Precies de dingen die dochterlief graag doet. Binnen hebben ze een enorme grote knutselhoek rond de voormalige hooiberg gebouwd. Ook knutselen vindt ze leuk dus ze kan zich daar straks helemaal uitleven. Qua locatie en opvang zit het dus wel goed. Qua kosten valt het mij zwaar tegen.
Ik betaal voor één dag per maand €161.40. Dat bedrag omvat dan 24 uur opvang plus de vakantiedagen zijn daar dan ook in meegenomen. Dus mocht zij in een schoolvakantie de hele dag naar de opvang gaan, dan komen er geen extra kosten bij. In principe betaal je dus elke maand een beetje extra voor de extra uren op een vakantiedag. Dochterlief gaat straks 3 dagen per week. Dat is dus al €484,20 per maand aan opvang. Dat zijn heel veel centjes voor opvanguren die we niet eens allemaal gaan gebruiken.
Vandaag ben ik eens gaan kijken hoeveel we zouden terugkrijgen. Toen ik alles had uitgerekend dan zou ik uitkomen op €103,32 per maand. Dat betekent dat ik nog altijd €380.88 zelf moet betalen. Dat is wederom heel erg veel geld. De berekeningen zijn gebaseerd op de het gunstigste scenario. Manlief is nu nog thuis maar wil binnenkort weer aan de slag al dan niet werkende voor zichzelf of in loondienst. Als hij gaat werken dan hebben we gezamenlijk zo’n hoog inkomen dat we niet meer in aanmerking komen voor subsidie. Ook nu loont het niet om de kinderopvangtoeslag aan te vragen. Omdat onze inkomens voor de belasting zijn samengevoegd, krijgt manlief een soort “aanrechttoeslag”. Deze toeslag is per maand uiteindelijk €10 meer dan ik aan kinderopvangtoeslag zou kunnen krijgen. Zelfs als ons gezamenlijk inkomen dit jaar niet boven de grens uit zou komen waarop we de opvang zelf zouden moeten betalen, dan moeten we over de maanden dat manlief inkomsten heeft de “aanrechttoeslag” wel terug betalen. De kinderopvangtoeslag zal dan minimaal of nihil zijn. Mocht hij dit jaar helemaal geen inkomsten hebben, dan hebben we geen recht op kinderopvangtoeslag. Kortom na wat rekenwerk kwam ik tot de conclusie dat het de moeite niet waard is om de kinderopvangtoeslag aan te vragen. Hooguit krijgen we volgende jaar misschien iets meer terug van de belasting. Dat zou dan een leuke verrassing zijn.
De kosten voor de buitenschoolse opvang zullen wel consequenties hebben voor de aflossing van de schulden. Ik wil binnenkort onze maandelijkse vaste lasten weer eens goed in kaart brengen waarbij ik de kosten van de opvang dan meeneem. Datgene wat er dan onderaan de streep overblijft, dat kan dan nog worden gebruikt als extra aflossing. Het zal niet een heel groot bedrag meer zijn. Dat wat we nu gebruikte als extra aflossing zal helemaal naar de opvang gaan en dan zal er ook nog hier en daar wat moeten worden bijgeschaafd aan andere maandelijkse variabele lasten.
We hadden ervoor kunnen kiezen om haar niet naar de opvang te laten gaan. Alleen dan heeft manlief niet de flexibiliteit om meteen inzetbaar te zijn als er een leuke klus op baan voorbij komt. Kortom waar ligt je prioriteit? Manlief wil na 4 jaar thuis en medische circus met zijn ogen weer heel graag aan de slag. Het is voor hem ook beter dat hij weer gaat werken want het frustreert hem om de hele dag thuis te zijn ondanks dat hij graag bij dochterlief is en de tijd met haar koestert. Als manlief weer zou werken, komt er ook weer meer geld binnen. Op termijn geeft dat ook weer meer ruimte in ons budget en kunnen we hopelijk snel van onze schulden afkomen. Alleen op kort termijn, zolang manlief nog geen werk heeft, dan zullen we zuinig aan moeten doen.
Ondertussen denkt manlief wel mee. Hij denkt dat we wellicht maandelijks nog wel wat winst kunnen maken op de autoverzekering. We rijden een stuk minder met de auto dan we hadden aangegeven toen we de verzekering afsloten. Misschien als we dit laten aanpassen, dan kunnen we wat geld besparen.
Ook kent hij via kennissen een oudere dame die hun kinderen opvangt na school. Dat is niet bij haar thuis maar het zou bij ons thuis zijn. Ze zou dan ook alleen gastouder voor onze dochter zijn. We willen eens bij haar navragen hoeveel dat zou kosten voor 3 dagen per week. Het zou meer flexibiliteit geven. Bovendien zou dochterlief dan na school naar huis kunnen. Deze dame zou haar ook naar sportles kunnen brengen.
En toch hé: ondanks dat we een leuke opvang voor haar hebben gevonden, er op termijn hopelijk meer ruimte in de financiën komt waardoor ik misschien minder kan gaan werken, knaagt het aan me. Ik zou haar het liefste zelf elke dag van school ophalen. Het is alleen niet anders dus moeten we van de situatie maar het beste maken. Maar toch ik vind het moeilijk. Ik zou er zo graag voor mijn kleine meisje willen zijn na school.

dinsdag 4 juni 2013

Opvoeden

Opvoeden. Het is misschien de belangrijkste taak en verantwoordelijkheid die je als mens en ouder in je leven krijgt. Het is uiteindelijk de bedoeling dat je kind een verantwoordelijk mens met goede waarden en normen wordt die zich in de maatschappij staande kan houden. Hiervoor krijgen wij als ouder ongeveer 18 jaar de tijd en dan moet kindlief als meerderjarige de verantwoordelijkheid (volgens de wetboeken dan) zelf overnemen.
Toen ik zwanger was van dochterlief hebben wij nooit echt het samen gehad hoe wij over opvoeding dachten. We waren er vooral op gefocust dat dochterlief goed groeide en zij alle baby-dingetje zou krijgen die ze nodig had. Wel waren we het over eens dat dochterlief de eerste tijd in haar wiegje op onze kamer zou komen slapen. Dat vonden we alle twee een prettig en veilig idee. Toen dochterlief eenmaal geboren was, voelde ik mij in eerste instantie vooral een hopeloze moeder. Daar lag dan dat zo gewenste spartelende baby’tje maar we hadden geen idee hoe we haar soms konden troosten als ze huilde. We gingen dan het hele riedeltjes van vieze luier, honger, te warm of koud of simpelweg moe af om er dan achter te komen dat het dat allemaal niet was en elkaar soms wanhopig aan te kijken van dat we het ook niet meer wisten. Langzaam maar zeker groeiden het vertrouwen als beginnende ouders toen we zagen dat dochterlief goed op bepaalde dingen reageerde. Wij hadden als stelregel vooral niet te veel naar andere ouders luisteren maar kijken wat zij als baby aan geeft. Wij hielden ons deels aan de “good old” die R’s (rust, regelmaat en reinheid) maar hadden geen strak schema. We volgden meer ons gevoel. Als dochterlief graag een uurtje langer wilde slapen dan gingen wij haar niet wakker maken omdat ze volgens het boekje moest drinken. Dochterlief was over het algemeen een hele tevreden baby. Voor zover viel het opvoeden dus best wel mee.
Toen ze eenmaal ouder werd, merkten we dat er in het dametje toch een erg sterk willetje zit. Ze kan een enorme keel opzetten als ze haar zin niet krijgt en het woord drama queen lijkt door haar te zijn uitgevonden. Dus dan is het wel handig om haar hier en daar wat bij te sturen. Ook daarin zijn we zoekende geweest. Ga je een kind straffen door het op beroemde naughty chair te zetten of ga je de dialoog met haar aan? Daar heb ik veel over gelezen. Ik ben namelijk het type dat in geval van stress nogal eens haar stem wil verheffen. Hoe effectief dat soms ook is, ik wil niet dat mijn kind leert dat ze op die manier een conflict vakkundig de nek omdraait. Ook daarin hebben we inmiddels een redelijke manier voor gevonden om mee om te gaan. We halen haar (of soms onszelf) uit de situatie en proberen haar dan duidelijk te maken dat haar gedrag niet gewenst is.  Zo ben ik er achter gekomen dat het bij haar ook vaak een stuk frustratie is omdat ze of iets nog niet helemaal goed begrijpt, dat ze hele andere verwachtingen had,  dat ze iets eng vindt of dat ze simpelweg te moe is. Soms werkt negeren ook omdat het van haar kant dan meer het uittesten is van iets waarvan ze al heel goed weet dat ze iets niet mag. Tja en hoe vreselijk ik het woord alleen al niet vindt, heel soms is een time out heel effectief. Ik hoef het woord maar tegen dochterlief te zeggen en ze kijkt me met verschrikte ogen aan. En dat is dus ook net wat ik er tegen heb. De time-out voegt zo ontzettend weinig toe. Het lijkt meer een afschrikmiddel wat een kind angst inboezemt. Ik probeer dus zo veel mogelijk uit te leggen waarom we bepaalde dingen wel of niet doen.
Daarnaast geven we dochter een duidelijk herkenbaar patroon. Ze weet hoe de dag (deels) verloopt. Ze houdt van het vaste bed ritueel maar ook van die paar uurtjes die wij samen hebben als ik uit werk kom. Het verloopt via een vrij voorspelbaar proces van even spelen, samen koken, eten en dan nog even tv kijken. Dat geldt ook voor de dagen dat ik thuis ben. We beginnen met ontbijt, doen wat boodschappen en daarna doen we wat in huis. Vervolgens gaan we daarna samen een spelletje doen of bij mooi weer gaan we naar buiten. Als de dag iets anders loopt of we gaan op pad dan vertellen we dochterlief dat. We proberen het voor zover mogelijk leuk te maken dus ze gaat altijd huppelend mee.  De clue voor haar zit in dat ze weet wat er gaat komen. Die voorspelbaarheid en regelmaat klinkt bijna saai maar zij vindt het heerlijk. Ze doet het ook goed want het is bijna altijd een vrolijk huppelend, springend en volop kwebbelend meisje.
Ik denk dat wij uiteindelijk op een bijna automatische wijze onze manier van opvoeden hebben gevonden die bij ons past. In de loop der jaren zullen we dat vast wel hier en daar moeten bijstellen. Zoals het nu gaat trekken we grotendeels één lijn. Als ouders verschillen we wel. Manlief is erg beschermend. Omdat ik vroeger een overbeschermende moeder had en dat soms als verstikkend ervoer (ondanks haar goede bedoelingen) ben ik wat makkelijker. Bij mij gebeuren dus dan ook altijd alle huis-tuin-en-keuken ongelukjes.
Soms vraag ik me wel eens af. Hoeveel ouders hebben een duidelijke visie over opvoeden? Hoeveel ouders hebben vooraf met elkaar gezeten en gesproken over hoe hun kinderen zouden opvoeden? Hoeveel ouders doen het puur instinctief? Hoeveel ouders passen toe wat hun ouders weer deden? Als je het mij vraagt, doen de meesten het puur op gevoel met hier en daar soms wat wijsheid van anderen. En meestal komt het zo goed met onze kinderen.

zondag 2 juni 2013

Van alles en nog wat

Na alle drukte van de afgelopen dagen was het hoog tijd voor een rustig weekend. Zaterdag hebben we dan ook niet veel meer gedaan dan naar de boerderij gaan voor de wekelijkse zuivel en samen met dochterlief allerlei spelletjes spelen. Ook had ik dit weekend eindelijk tijd om weer eens uitgebreid te koken. Er werd dus zelf chocoladeijs gemaakt. Na veel zoeken en uitproberen heb ik eindelijk een recept dat we allemaal lekker vinden. Ik gebruik de basis voor een variëteit aan smaken. Dat zijn dan wel vooral de hartige smaakjes zoals chocola en koffie. Voor de fruitsmaken zweer ik bij yoghurtijs. Er staat dus nu meer dan een liter ijs in de diepvries. Vervolgens heb ik aspergesoep gemaakt. Uit Roermond hadden we asperges meegenomen. Ik had keuze uit een aantal prijsklasse. Ik heb de kromme asperges meegenomen want dat scheelde al zo snel een paar euro. Met de asperge zelf is niks mis maar in de winkels willen ze alleen de rechte varianten. Van de schillen en de houten eindjes had ik heerlijk bouillon staan. Daarvan heb ik een pannetje soep gemaakt en voor de rest drie bakjes bouillon ingevroren zodat we straks als het seizoen over is ook van de asperges kunnen genieten. Vroeger goot ik het nat van de asperges weg. Nu kan ik me wel voor de kop slaan dat ik dat heb gedaan wat het is heerlijke bouillon vooral als je schillen een nachtje laat trekken. Als je er dan ook nog een roux van 60 gram boter en 60 gram meel maakt en dit daarna mengt met koffiemelk of room (ik heb room gedaan) en dit vervolgens mengt met 750 deciliter aspergebouillon waar een groente-bouillonblokje aan toe is gevoegd dan heb je een heerlijk licht gebonden soepje. Wij hadden nog een paar asperges over dus die heb ik in stukjes gesneden en door de soep gemengd. We vonden het heerlijk dus ik ben blij dat we nog drie bakjes hebben staan.

Vanochtend zijn we naar het verjaardagsfeestje geweest in de indoorspeeltuin. Dochterlief schoot weg en die heb ik niet meer gezien totdat ik een hele harde gil hoorde gevolgd door huilen. Ondanks alle herrie hoorde ik meteen dat het van haar kwam en er dus iets met haar aan de hand was. Rennend ging ik naar haar toe in de hoop dat het mee viel. Ze lag op de grond en een aantal kinderen en ouders stonden heel verschrikt om haar heen te kijken. Een ouder meisje vertelde me wat er was gebeurd. Dochterlief was van een glijbaan afgegaan die in eerste instantie een paar meter loodrecht naar beneden gaat en daarna pas in iets wat op een glijbaan lijkt af gegaan. Ze heeft waarschijnlijk gedacht wat die oudere meisjes kunnen, kan ik ook. Ze is heel hard op haar hoofdje en haar armpje terecht gekomen. Ze was dus even ontroostbaar. Na een tijdje wilde ze wel weer spelen. Ze wilde alleen wel in de warme ruimte haar vestje aan als bescherming. De "enge" glijbaan heeft ze verder links laten liggen. Ze beperkte het tot een paar veiligere glijbanen en het springkussen. Ook heeft ze op de op de gangnam style meegedaan aan een stoelendans. Van de ranja en de slagroomtaart wilde ze niks weten. Dochterlief vindt dat allemaal veel te zoet en duwde het weg. De frietjes aan het einde van het feestje gingen er ook maar mondjesmaat in. Toen we weggingen kreeg ze nog een snoepzakje. Ik wierp er één blik op en wist toen al dat ze het nooit op zou eten. Ze houdt niet zo van snoep. Alleen een spekkie wil ze heel af en toe nog wel eens eten. Thuis heeft ze er voorzichtig aan geroken en wat geproefd om vervolgens te vertellen dat ze het niet lekker vond. Ter zelfbescherming gooi ik het snoep maar weg. Ik eet het dan toch weer op terwijl ik het zelf ook helemaal niet zo lekker vind. 

Eenmaal thuis wilde ze wel fietsen en naar haar vriendjes in de speeltuin. Ze had geluk want haar vriendinnetje en buurjongetje waren er dus haar dag kon niet meer stuk. Alleen op een gegeven moment werd het haar allemaal te veel. Twee speeltuinen op een dag was te veel van het goede. Om 17.00 uur gaf ze aan dat ze moe was en naar bed wilde. Ik heb nog snel iets voor haar gekookt maar ze was te moe om te eten. Uiteindelijk lag ze er om 18.00 uur in. Ik vraag aan haar elke dag wat ze het leukste vond. Haar antwoord: de speeltuin om de hoek met haar twee vriendjes. De indoor speeltuin vond ze niet zo veel aan vertelde ze er nog achteraan. Het hoeft dus allemaal niet zo gecompliceerd. Ze is dus het liefste in haar vertrouwde speeltuintje. 

Omdat dochterlief zo vroeg in bed lag, aten manlief en ik sinds maanden weer eens alleen. Dat was raar. Misschien wel goed om dat wat vaker te doen maar het was toch raar zonder dochterlief aan de tafel erbij. Ik miste haar gezellige gebabbel. Sinds maanden heb ik ineens ook weer een hele avond. Het rare is dat ik bijna niet meer weet wat ik met zo veel tijd ineens moet omdat ik het simpelweg niet meer gewend ben. 

MoestuinMaandag

Deze week merkte ik dat bepaalde plantjes ineens een groeispurtje maakten. Het zal wel door een paar redelijk mooie dagen komen. Zoals het eruit ziet gaan we deze week mooi weer hebben dus ik ben benieuwd hoe alles erbij staat volgende week ;-).

Heeft iemand trouwens een tip hoe je op een kindvriendelijke en biologische verantwoorde manier mieren uit de tuin krijgt. Het lijk wel of het er elk jaar meer worden. Mijn tegels vinden het wat minder want die verzakken hierdoor.

De erwten beginnen ineens te begrijpen wat ze moeten doen. Ze groeien
als een tierelier en er komen steeds meer van die gezellige witte bloemetjes. 

Hier dus de bloemetjes die ooit hele mooie erwtjes en peultjes mogen worden.
Je maakt daar dochterlief heeeel blij mee want erwten vindt zij het lekkerste wat er is
Dat heeft ze dus duidelijk niet van haar moeder die erwten namelijk vreselijk vindt.
Deze erwten zijn dus speciaal voor haar. 

De tomaten worden nu ook stevige plantjes. Er zijn er vorige week wel een aantal gesneuveld of
beter verdronken in hun pot.  Nu nog wat meer zon en dan hoop ik op mooie gele bloemetjes. Zo niet dan gaan ze in de leer bij haar.

De sla heeft nu ook zijn eigen pot en heeft het daar erg naar zijn zin. Er staat nog niet genoeg voor een salade.
Dus nog heel even wachten. Dat doen we ook op de slazaadjes die op een wel heel erg schaduwrijk plekje heb gezaaid.
We twijfelen steeds meer of het sla of onkruid is wat daar staat. 

De eerste aardbei is inmiddels ook gespot. 

De basilicum rechts groeit ook. De linkse heeft de moed opgegeven. 

De rest van de zelfgekweekte kruiden. Deze heb ik vorige week  voor het eerst gebruikt.
De peterselie is zo veel lekkerder dan die van de winkel. 

Tja en hier weet ik dus geen raad meer mee. De courgette/ pompoen zit vol knoppen. Alleen de groene
bladeren verdwijnen langzaam. Dat geldt overigens ook voor een aantal van deze plantjes. Ik denk
dat de helft "spontaan" is verdwenen: weggerot of opgegeten.