Pagina's

maandag 2 december 2013

Moeilijk


De laatste tijd vind ik het moeilijk om nog een positief blogje te plaatsen. Dat heeft alles te maken met mijn gemoedstoestand. De tranen zitten erg hoog en ik loop de laatste paar weken op de laatste restje van mijn kunnen. Het liefste zou ik even door alles en iedereen alleen gelaten worden om te kunnen nadenken, huilen, schreeuwen maar vooral om even tot rust te komen.
 
Hoe komt dat zo? Het gaat al een tijd niet goed tussen manlief en mij. Door de jaren heen zijn we langzaam uit elkaar gegroeid en leven we meer naast elkaar dan met elkaar. Dat heeft meerdere reden die grotendeels in het verleden liggen maar die we op een of andere manier niet achter ons kunnen laten liggen. Talloze gesprekken hebben we gevoerd en meerdere malen hebben we ruzie gehad. Het lijkt allemaal weinig te helpen. We zijn er nog niet helemaal uit maar het lijkt erop dat manlief meer en meer ervan overtuigd is dat we niet meer samen verder moeten. In eerste instantie dacht ik er net zo over. Alleen de laatste tijd slaat de twijfel toe. Ik houd namelijk nog wel heel veel van hem. Ondanks alles denk ik dat we met heel veel praten er misschien toch nog uit kunnen komen. Ik zou dat zelf heel graag willen, voor mezelf, vooral voor onze dochter maar ook voor hem.
 
Met dit alles heb ik het ontzettend moeilijk. Ik voel me verward maar raak soms ook in paniek. Hoe moet nu alles verder? Natuurlijk weet ik ook wel dat het niet de einde van de wereld is maar zo voelt het wel even. Manlief gaat over twee dagen een aantal dagen naar Duitsland. Ik heb aangegeven dat ik daarna heel graag wil praten om te kijken of we onze relatie nog kunnen redden.
 
Hierdoor lijkt alles wat ik moet doen te veel. Op een of andere manier gaat werken wel goed. Misschien wel omdat het een plek is waar ik me van alles kan afsluiten en vanwege de drukte het werk al mijn aandacht vraagt. Toch merkte ik afgelopen week toen ik drie uur helemaal alleen zat en de telefoons van mijn collega’s maar bleven gaan dat dit snel tot irritatie en spanningen leidt. Ook het stopzetten van mijn ouderschapsverlof ging niet zonder slag of stoot. Ik kon op een bepaald moment wel in huilen uitbarsten terwijl ik met HR aan de telefoon staat omdat zij het niet helemaal begreep. Uiteindelijk is dat wel goed gekomen.
 
Ik heb nu eigenlijk behoefte om mijn wereldje zo klein mogelijk te maken. Die behoefte heb ik vaak als alles te veel lijkt te worden. Ik heb dan ook mijn deelname aan de Ouderraad  stop gezet. Ik moet er even niet aan denken om van alles te regelen. Ik wil al mijn energie in mijn dochter en mezelf kunnen steken. Vooral mijn klein meisje heeft mij nu het hardste nodig. Voor haar wil ik een leuke mama kunnen zijn. Zij is nu even het allerbelangrijkste.

17 opmerkingen:

  1. wens je heel veel sterkte toe en dat je maar gauw weet hoe nu verder. groetjes vanuit Servie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel sterkte en een virtuele knuffel voor jou. Elke relatie heeft zijn ups en downs dat hou ik mijzelf altijd maar voor ogen.

    Praten is en blijft belangrijk.

    Nogmaals een knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte en een virtuele knuffel voor jou. Elke relatie heeft zijn ups en downs dat hou ik mijzelf altijd maar voor ogen.

    Praten is en blijft belangrijk.

    Nogmaals een knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een relatiecrisis is echt heel naar, spreek helaas uit ervaring. Ik wens je kracht, inzicht en een goede communicatie naar elkaar toe. Heel veel liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. J, nu je dochter veilig op school zit, en er wat rust komt, eisen bij je man en jou je eigen gevoelens weer t toneel op. Meer ouders hebben zo'n crises als de jongste jaren voorbij zijn.
    Neem rust, je man ook, en praat dan pas verder. Nu merk je bij jezelf al dat je emoties je in de weg zitten (zelfs bij iets feitelijks als HR en ouderschapsverlof). Bij je man zal het praten ook niet makkelijk gaan. Alles even zo laten en beide rust nemen: slapen, wandelen, boek op bank, ...... (hoeft niet samen nu). Pas als je weer kan lachen om iets mafs wat je om je heen ziet, kun je ook weer goed praten. En pas als je allebei goed kunt praten, kun je samen een goede beslissing nemen. (En persoonlijk gun ik jullie een fijn leven samen, maar dat is net niet te garanderen bij deze methode voor een goede beslissing)
    Ik heb gekozen weg te gaan bij de vader van mijn kind. Helaas was dat de goede beslissing (hij kan een aantal grenzen nog steeds niet respecteren), maar heel vaak is een relatie wel te redden.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh, wat vervelend voor jullie zeg. Heel veel sterkte en wijsheid, hopelijk vinden jullie in elkaar terug wat jullie ooit zo aantrok in elkaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Och, wat naar voor jullie. Ik wens je heel veel sterkte toe. Praten is altijd de weg, ook als het uiteindelijk toch niet blijkt te werken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik voel met je mee! Wat een moeilijke situatie. Kun je niet met je man samen in therapie gaan? Een objectieve gespreksleider kan soms erg helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Veel wijshed en sterkte gwenst
    Digiknuf, Kopka

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel veel sterkte en wijsheid. Hopelijk vind je de juiste weg hierin.
    creatieveveranderingen.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heel veel sterkte. Ik ben zelf gescheiden, maar heb achteraf spijt dat we, toen we problemen hadden, maar nog wel van elkaar hielden, niet met therapie zijn begonnen.
    We hebben te lang gewacht, en toen was de liefde helaas al weg.




    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe is het nu met je ? het is zo stil op de blog ??!!!!!
      sterkte met alles , hartelijke groeten Sofie

      Verwijderen
  12. Sterkte en wees lief voor jezelf en je dochter!

    BeantwoordenVerwijderen