Pagina's

donderdag 4 december 2014

Weer de dokter, besparen en dochterlief-perikelen

Zo daar zat ik dan vanochtend voor de verandering weer een keer bij de huisarts. De antibiotica leek niet echt aan te slaan. Ik blijf kortademig, hoest de longen uit mijn lijf en lijk inmiddels chronisch verkouden. Dus leek met vooral manlief een heel goed idee dat ik terug ging. Zelf krijg ik inmiddels een beschamend gevoel over me heen als ik weer in de wachtkamer zit van de huisarts. Huisarts luisterde weer eens naar mijn longen. Het ziet er naar uit dat de bacterie wel weg is maar hij denkt toch dat ik daarnaast ook iets van een virale infectie aan de luchtwegen heb. Gezien mijn voorgeschiedenis van astmatisch bronchitus, kreeg ik dus nu een puf-ding voorgeschreven. De bedoeling is dat hierdoor mijn luchtwegen meer open komen te staan. Daarnaast zit er ook een ontstekkingsremmer bij. Dus de komende weken mag ik gaan puffen. Ik kreeg een deja-vu naar mijn kinderjaren. Ik hoop dat het helpt want ik voel me ondertussen een beetje een basket-case worden. Het lijkt wel of er iedere keer iets is. Daarnaast heb ik er genoeg van dat mijn energieniveau zo laag is. Ik leer inmiddels de kunst van doseren. Doe ik het niet dan kom ik mezelf ontzettend tegen en val ik in herstel meteen weer terug. Dus ik doe het rustig aan en nu zet ik in op gezonde feestdagen.

Ondertussen ben ik ook de alleenheerser over de thermostaat geworden. ik vind het erg fijn (lees longen) als het wat koeler in huis is. Dus 's ochtends gaat de verwarming even aan om de boel op te warmen en ergens halverwege de middag doe ik het zelfde. Voor de rest loop ik in een warm vest en 's avonds bied een dekentje op de bank de nodige warmte. Als het ook maar enigszins te warm is, dan krijg ik hoestaanvallen. Dus houden we de temperatuur maar laag en zo bespaar ik ineens onbewust ook heel wat kilowatt aan energie uit. En nu niet denken dat dochterlief en manlief klappertandend door het huis lopen. Nee, ook zij vinden het wel fijn zo.

Inmiddels ben ik ook weer twee keer naar de psycholoog geweest. En ik kijk uit naar onze gesprekken. Heel langzaam laat ze me voelen dat ik er ook mag zijn en dat ik me niet hoef aan te passen. Ze denkt dat ik hoogsensitief ben. Iets wat meerdere mensen hier al eens eerder hebben geopperd. Het zou deels ook veel dingen verklaren, dingen waar ik mee worstel maar ook hoe ik in het leven sta en hoe ik dingen verwerk. Ik ga me er de komende tijd iets meer in verdiepen. En misschien moet ik het ook maar gewoon omarmen want hoogsensitieve mensen hebben ook veel moois te bieden. 

Langzaam maar zeker ga ik ook steeds meer genieten van het thuis zijn. Ik vind het heerlijk om actiever betrokken te zijn bij het dagelijkse leventje van dochterlief. Ik geniet ervan om haar naar school te brengen en haar weer op te halen. Ik geniet van de kleine dingetjes die ze op school doet en waarvan ik eerst geen flauw benul had. Ik geniet van de interactie met de andere kinderen en de ouders. Ik probeer niet al te veel denken aan het moment dat dit weer weg valt want dan word ik intens verdrietig. Ik ben dan ook een klein beetje jaloers op ouders (kan ook vader zijn) die thuis kunnen blijven om voor hun kind te zorgen. Op een of andere manier voelt ouder-zijn zo veel belangrijker en geeft dat zo veel meer voldoening dan ergens op kantoor te zitten en zogenaamd belangrijk te doen. Mocht het ooit financieel mogelijk zijn dan zou ik zonder enige twijfel meteen voor thuismoederschap kiezen. Ik zie dochterlief er ook van genieten. Ze vindt het zo fijn dat ik er meer voor haar ben. Toch worstelt ze er ook mee. De juf vertelde me dat ze ineens niet meer tussen de middag wilde overblijven en dat naar de NSO ook niet feilloos meer ging. Blijkbaar loopt dochterlief iedere keer naar de deur om te kijken of wij er misschien stiekempjes toch niet staan. En dat breekt mijn hart. Ik haal haar dus nu regelmatig op om toch een broodje te eten tussen de middag of ik plan de logopedie zo dat ze daarna ook thuis kan eten. Ik haal haar ook iets eerder op bij de NSO. Je zou kunnen zeggen laat haar toch lekker thuis. Alleen er komt een moment dat ik weer moet werken. Ik wil haar ritme niet te veel omgooien. Nu is ze het gewend. Zou ik haar uit het ritme halen van school, overblijven, NSO dan krijgt ze het daarna moeilijker. Maar ik blijf het moeilijk vinden. Ik kijk dan ook iedere keer weer enorm uit naar het moment dat ik haar kan ophalen. En dan krijgt ze een extra dikke knuffel. 

Ach ja en zo varen de dingen hier thuis. Morgen vieren we pakjesavond. Mijn moeder heeft besloten om niet te komen. Ze wil mij niet te veel belasten. Ik vind het aan de ene kant jammer maar aan de andere kant geeft het mij ook rust. Ook al zegt iedereen dat ik niks moet doen, ik was toch van alles gaan doen om het extra gezellig te maken in huis. Nu leven we vrolijk verder in een huis die op het oog er netjes uit ziet maar daar is dan ook alles mee gezegd. Mijn moeder wil nu rond de Kerst komen. En dat is natuurlijk ook leuk. 

6 opmerkingen:

  1. Voel je niet bezwaard dat je weer bij de huisarts was. Er is wel degelijk iets aan de hand met je luchtwegen, dus je zit daar niet om het weer met hem te bespreken of advies over je kleding te vragen.

    Als ik je blog lees, komt iedere keer terug hoe je ervan geniet om er te zijn voor je dochter en je er tegenop ziet om weer te moeten werken. Over een maand alweer.
    Die combinatie maakt je benauwd. Letterlijk bijna.

    Lieve Je Geld of je Leven, ik herken zaken en keuzes die ik heb gemaakt. Keuzes waarvan ik nu zie dat ze me niet gelukkig maakten. Meer geld door een betere baan, maar wel met hogere stresslevels, geeft maar even geluk.
    Er kunnen zijn voor je kind en daardoor ook voor jezelf is iets wat veel meer geluk geeft dan die High End baan die aan de buitenwereld laat zien dat je potentie hebt.
    Misschien omschrijf ik het wat krommig, maar blijf zoeken naar een goede balans. Jullie dochter is nog maar zo kort jong.

    Liefs en sterkte.Komt goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij zit er beweging in op alle fronten, al voelt het nu misschien nog niet.
    Geniet morgen van de sinterklaasavond, gewoon met je gezinnetje en zonder de druk van bezoek erbij, een wijs en lief besluit van je moeder.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Over hoogsensitiviteit kan ik je het boek van Elaine Aron enorm aanraden!! (The Highly Sensitive Person). Heel leerzaam!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, wat Martine zegt. Je wíst dit altijd al. In je hart. Je moederhart. Dat verzin ik niet maar dat is vanaf dag 1 in je posts tussen de regels door te lezen... In deze wereld worden we geacht dingen te rationaliseren, balansen te maken en te denken aan de toekomst terwijl die er niet is. Er is alleen nu. Als je haar thuis wilt houden, waarom niet? Ze is zo slim. Ze voelt zo veel aan dat je haar niet hoeft te vertellen. (van wie heeft ze dat nu weer ;)) Ze snapt toch ook dat ze straks twee weken thuis is en dan weer naar school moet?

    Elk kind is anders maar die van ons hebben in een half jaar een verhuizing, een dikke maand kamperen waarvan een week bij opanoma,een paar dagen bij gekke opa in groningen, twee keer een ander huisje, weer een verhuizing en elke dag is anders nu meegemaakt en hoewel ze het prima doen op voorspelbaarheid en vertrouwde dingen, zijn ze zo flexibel als een elastiekje. Komt wel goed joh.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fijn dat de gesprekken met de psycholoog zo goed helpen. En die opeenstapeling van lichamelijke klachten is vast simpelweg een signaal van je lichaam dat je rust nodig hebt. Top dat je die nu kunt nemen!

    BeantwoordenVerwijderen