Nadenken

Eigenlijk had ik een blogje klaarstaan over mijn ergernissen over de vergadering van de Ouderraad. Ineens had ik geen zin meer om dat  te publiceren. Door het op te schrijven was ik van mijn irritatie af dus waarom zou ik het blogje de wijde wereld in sturen? Uiteindelijk gaat het erom dat ik mezelf in deze situatie heb gemanoeuvreerd. Dan kan ik nu heel hard lopen roepen dat ik het allemaal niks meer aan vind maar als ik er dan verder niks mee doe dan heb ik alleen mezelf er mee. Het gaat erom dat ik dus een keuze moet maken: of je gaat er mee door en dan maak je er het beste van of je stopt ermee. Zo simpel is het soms. 

Waar die wijsheid nu ineens vandaan komt? Toch door bepaalde opmerkingen van jullie. Ik reageer dan misschien niet zo vaak op reacties, ik lees ze allemaal wel. Sommige reacties zetten me ook echt aan het denken. Zo merkte Kopka deze week onder mijn blogje van maandag op: 

Ik heb jaren geleden ook zo 'klem' gezeten. Mijn oplossing was alle extra vrijwillige verplichtingen afzeggen, een andere werkgever gezocht en pas daarna kijken wat ik weer terug wilde als extra verplichtingen. Dat heeft geresulteerd in een betere baan, hoewel ik ook eerst heb ingeleverd financieel, veel meer rust in huis en slechts 1 vrijwilligersfunctie die ik met veel plezier invul. 

Ik heb daar de hele week over lopen nadenken. Ik denk namelijk dat ze spijker op zijn kop slaat. Misschien moet je soms met ene hele schone lei beginnen om verder te kunnen. Van werkgever zal ik voorlopige nog niet snel veranderen want ondanks dat er soms dingen zijn die ik minder leuk vind, heb ik veel vrijheid, leuke collega's en is mijn werk inhoudelijk toch vaak interessant. Ik zou wel wat kunnen doen aan de vrijwillige verplichtingen. Het is meer een soort plichtsbesef dat me er nog van weerhoudt om die verplichtingen af te zeggen. Toch denk ik dat ik mezelf wel een groot plezier zou doen om aan mezelf te denken en dan is het jammer wat anderen daar van denken. De gedachte om met al die verplichtingen te stoppen voelt al wel hele bevrijdend. 

Ik ben er nog niet helemaal uit. Stof dus om over na te denken en dan knopen door te hakken. En dank je voor jullie lieve, meedenkende en oogopende reacties.