Nog eens over poepen en zo.

Dochterlief was al een tijdje zindelijk op het poepen na. We hebben echt van alles geprobeerd maar zonder luier wilde ze niet. Ze raakte ook echt in paniek als ze die luier niet  om kreeg. Toen ze naar school ging, heb ik in haar tas in een onopvallend zakje een luier gedaan en op de opvang werd ook een luier gelegd, voor het geval dat. Uiteraard ging ze nooit op school of op de opvang en wachtte ze totdat ze veilig thuis was. Eenmaal thuis verdween ze dan in een hoekje of achter de gordijnen om haar ding te doen. Als ouders vonden wij dat het te lang duurde. Een kind van 4 jaar zou het toch eens definitief uit de luiers moeten. Alleen als een kind dan bijna huilend op de bank ligt omdat haar darmpjes weer verstopt zijn, dan maakt die luier je niks meer uit. Op een bepaald moment merkte ik dat het poepen haar een stuk makkelijker af ging. We gaven haar wat minder vaak haar poedertje om te kunnen poepen en het leek erop dat ze weinig tot geen last meer had van haar darmpjes.

 

Op een gegeven moment was het pak luiers weer op. Ik had nog een paar zwemluiers liggen dus die hebben we ook nog opgemaakt en toen was er dus echt niks meer in huis. Het was ook nog eens zaterdagavond toen we er achter kwamen en de winkels waren inmiddels dicht. Op zijn vroegst zouden we zondagmiddag luiers kunnen halen. Die zondag moest ik een paar boodschappen doen en dochterlief ging mee. Toen we voorbij het schap met luiers liepen, zag ik haar kijken. Ineens zei ze dat ze geen luiers meer wilde hebben omdat ze dan een cadeautje kreeg. Ze leek er open voor te staan om het zonder luier te proberen. We lieten de luiers dus voor wat het was. De volgende dag ging ik twee dagen naar Londen. Manlief was er iets minder blij mee dat het potentiele “luierprobleem” bij hem kwam te liggen maar hij wilde kijken of hij haar zo ver kon krijgen om naar het toilet te gaan. Maandagmiddag werd ik gebeld door een apetrotse manlief: dochterlief had eindelijk op het potje gepoept. Blijkbaar vond dochterlief het potje toch wel vies dus de volgende dag ging ze naar het toilet. Sindsdien gaat ze alleen nog maar naar het toilet en zijn luiers volgens haar voor baby’s. Ze is supertrots dat ze het nu wel kan en wij zijn blij dat we deze fase kunnen afsluiten.

 

Zoals beloofd kreeg dochterlief een cadeautje. Als we in de speelgoedwinkel waren dan stond ze iedere keer kwijlend te kijken bij de cabrio van de BabyBjorn. Ze vond dat de auto zo’n leuk geluidje maakt. Dat er dan ook nog een pop in kan zal haar een zorg zijn, het is een auto en daar gaat het om. Alleen zo’n cabrio is best duur… helemaal in lijn dus met een echte cabrio. We hadden haar echter in een wanhopige bui die auto beloofd dus tja. Huppelend liep ze de speelgoedwinkel in op zoek naar haar cadeautje om te vieren dat ze nu echt zindelijk is. Alles vond ze mooi en alles wilde ze hebben voor haar verjaardag. Toen kwam het moment dat ze iets mocht uitkiezen. En wat wilde de lieve schat: een kleurboek die je van een rol kan afrollen. Het lijkt een beetje op een behangrol alleen met plaatjes die je eindeloos kan inkleuren. Ze had dat gezien bij haar buurjongetje. Hij had de piratenversie en zij wilde graag de prinsessen. De cabrio is ze inmiddels al lang vergeten… de kleurrol helaas ook. Want picknicken met haar aftandse autootjes van de rommelmarkt is natuurlijk een stuk leuker.