Pagina's

vrijdag 15 mei 2015

Mijn bizarre wereld

Als iemand momenteel een bizar leventje leidt dan ben ik het wel. Mijn leven lijkt net een slechte soap waarin ik de hoofdrol speel en waar ik van de emotie naar de emotie wordt gegooid. Het heeft dan ook geen verder uitleg nodig dat ik zelf ook niet meer zo goed weet hoe ik met al die wisselende emoties om moet gaan en dus voor de meest veilige kies die van verwarring en lichte irritatie.

Het begint al met algehele verwarring over mijn populairiteit op de arbeidsmarkt. Ik heb inmiddels 7 verschillende sollicitaties lopen in verschillende stadia. Iedereen die ik heb gesproken, is enthousiast en geeft aan dat ze zo'n leuk gesprek met mij hebben gehad. Ook blijkt dat er een enorm respect is voor mijn kennis en ervaring. Nadat ik dus weer eens zo'n veer in mijn reet (excusez le mot) heb gehad, ben ik licht euforisch om vervolgens na een paar uur in totale verwarring achter te blijven. Hoe kan het dat anderen het wel zien maar dat ik op mijn huidige werk bijna uitgekotst wordt? Of om het wat netter te zeggen, in ieder geval niet de waardering te krijgen waar ik zo lang naar op zoek ben geweest en nooit heb gekregen. Ben ik te lang blijven hangen? Stel ik me inmiddels anders op? Of past mijn huidige werkomgeving simpelweg niet bij me en is het tijd voor verandering? Je zou kunnen zeggen mens geniet er lekker van en maak je niet druk. Op zich heb je dan ook helemaal gelijk maar ik ben nu eenmaal een type die alles tot op het bot moeten analyseren omdat ze zo graag dingen wil begrijpen waar ze toch nooit de vinger op kan leggen. Ik weet dus wel dat het geanalyseer niets toevoegt maar toch he aard van het beestje en het is er niet uit te stampen.

Dan komt nog mijn werkgever ineens weer om de hoek kijken. Deze week nam de dame van HR contact met mij op naar aanleiding van het rapport van de arbeidsdeskundige. Ze konden zich niet helemaal vinden in de conclusies. Het medische aspect was onderbelicht of beter gezegd totaal niet aanwezig. Ook begrepen ze niet waar de term arbeidsconflict vandaan kwam. Volgens haar mocht ik van mijn manager bij wijze van spreken morgen weer beginnen. Hoe anders is de toon ineens? Wie begrijpt dat nog? Enige wat ik ervan kan maken, is dat ze zich realiseren dat ze het arbeidsconflict juridsich niet hard kunnen maken en nu dus terug krabbelen. De advocaat die ik inmiddels in de hand heb genomen, bevestigt ook dat ze geen poot hebben om op te staan. Tja... volgens mij spelen ze een spelletje maar wil ik dit spel deze keer eens heel erg graag winnen.

Ook kreeg ik deze week een reintegratiebrief van mijn werk. Een brief die een maand langs allerlei mensen op werk heeft gezworven voordat deze uiteindelijk bij mij terecht kwam. De brieft bevestigt de afspraken die gemaakt zijn over mijn reintegratie en dat ik daarna terug keer op mijn oude functie (huh). Ook vermeldt de brief fijntjes dat ik wellicht door een op handen zijnde reorganisatie overtallig kan worden verklaard. Mijn vermoeden is dat ik overtallig zal worden verklaard. Dat lost namelijk alles op. Ze zijn dan toch van mij af maar het kost ze ook een stuk minder aan ontslagvergoeding/ compensatie. Ik val dan namelijk in het Sociaal Plan en daar staan hele harde afspraken in over compensatie. Dus grote vraag is nu of ik deze brief wel moet tekenen. Je begrijpt dat het hele pakketje met begeleidende vragen bij de advocaat ligt.

Rare dingen, bizarre ontwikkelingen en gemengde gevoelens dus. Aan de ene kant veel positieve feedack over mijn capaciteiten en aan de andere kant het getouwtrek op werk. Het is dan ook niet zo raar dat ik een vat van tegenstrijdigheden ben die het liefste rust in de tent wil na al die maanden. Het liefste wil ik de hele toestand met werk morgen op een nette manier beëindigen zodat ik eindelijk die rust weer kan hervinden. 

Ach ja en zo is er geen enkel saai moment in mijn turbulente leventje. Maar wat verlang ik weer naar saaiheid zeg. 

3 opmerkingen:

  1. De mensen bij een sollicitatie hebben baat bij een positieve opmerking over het gesprek: al is het maar om de sfeer positief te houden. Recruiters houden je graag in een positieve stemming, dat verbeterd jouw kansen op een baan, en dus hun kansen op omzet. Enz.
    Je baas heeft geen baat bij positieve ontwikkelingen. Hoogstens bij verwarring. Of bij eerst de ene tactiek en dan de andere. Hij/zij hoeft toch niet consequent of wat dan ook te zijn? Zeker niet als zaken niet op papier zijn vastgelegd? Dan weet je tenminste niet waar een term als arbeidsconflict vandaan komt, en is er geen schuldige. Hij/zij zit niet met de zenuwen, noch met de eventuele ellende van een ontslag. Jij wel.
    Dus wie doe je een lol met luisteren naar de positieve opmerkingen? Jezelf. Al hoef je ook niet te geloven dat er geen verbeterpunten meer zijn. En wie doe je een lol met luisteren naar je zorgen en ongerustheden? Je baas. Als je dat hem/haar gunt.
    Sterkte he!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ingewikkeld en raar allemaal! Goed dat je advies inwint!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn die positieve reacties op je sollicitaties.
    Nare werksituaties kunnen heel naar doorwerken.
    Dus ik snap het wel.

    Ik hoop van harte dat je snel een leukere baan met een prettiger werksfeer krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen