Pagina's

woensdag 4 november 2015

Zo heb ik me even daarop verkeken.

Zo heb ik mij even verkeken op mijn baan. Leuke inkopper he. Het is echter wel de gedachte die de laatste weken al een aantal keren door mijn hoofd is geschoten. Ik dacht vooraf dat ik in een vrij rustige omgeving zou komen waar ik tijd zou hebben om dingen structureel aan te pakken. Deels werd dat ook ingegeven door een opmerking van de recruiter in het sollicitatie-traject. Hij dacht namelijk dat ik overgekwalificeerd was voor de baan. Die opmerking kleurde mijn beeld van de baan dus aardig. Het heeft er zelf toe bij gedragen dat ik nog lang met andere lopende sollicitaties ben door gegaan. Realiteit is echter anders.

Een typische dag is een bomvolle agenda met afspraken, mensen die met vragen langs komen en tussen de bedrijven door probeer ik nog wat werk te doen. Ik word een beetje geleefd naar de waan van de dag. Intussen lopen er ook allerlei onderzoeken die ontzettend veel tijd kosten om op een goede manier te doen. Structureel aan dingen werken is er dus weinig bij.

Het werk neemt mij soms zelf zo in beslag dat het mij 's nachts in mijn slaap nog achtervolgt of dat ik een paar uur wakker lig en mijn werk lig te overdenken. Jammer genoeg heb ik de helderste momenten wanneer ik dus eigenlijk zou moeten slapen. Het zal er allemaal wel mee te maken hebben met dat ik dan eindelijk de tijd en rust neem om de dingen te verwerken. 

Gelukkig vind ik mijn baan leuk en dan in echt leuk. Ik word gewaardeerd en ik heb behulpzame en gezellige collega's. Alleen ik ben wel een éénpitter waardoor veel bij mij komt te liggen. Nu is grenzen aangeven mijn grootste struikelblok. Blijkbaar is deze baan dan toch voor een reden op mijn pad gekomen want ik leer in sneltreinvaart te delegeren. Iets wat voor iemand die zich te verantwoordelijk voelt en het moeilijk vindt om dingen om los te laten een hele prestatie is. Zo zie je maar weer dat dingen gebeuren om een reden. Blijkbaar moest deze baan op mijn pad komen om te leren los te laten. Doe ik dat niet dan verzuip ik namelijk binnen de kortste tijd onder een berg werk.

Nu zou ik natuurlijk er ook voor hebben kunnen kiezen om 's avonds thuis nog even achter mijn laptop te kruipen om zo achterstanden weg te werken. Ik doe dat bewust zo goed als nooit.  Ik ben namelijk na een werkdag heel hard toe aan mijn rust. Ik moet alle prikkels van de dag verwerken door even iets heel anders te doen. Bovendien denk ik dat ik daardoor ook een verkeerd signaal af geef. Zo lang ik alles maar via doorwerken in de avonden en de weekenden probeer op te lossen, zal er niemand zijn die misschien denkt dat er een poppetje bij moet komen. Dus ik leg dus tussen een duidelijke grens tussen thuis en werk. En uiteraard geldt hier wel bij uitzonderingen daargelaten. Soms kan het niet anders.

Ach en zo zit ik inmiddels al weer volop in het werk. Wie had dat een jaar geleden gedacht? Ik niet. 

5 opmerkingen:

  1. Goed dat je 's avonds niet achter je laptop kruipt om achterstanden weg te werken. Je hebt ook nog een leven he ;) Leuk dat het zo goed bevalt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat je baan zo meevalt, succes met je grenzen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klinkt als een pittige baan maar wat heerlijk dat je er zo van kunt genieten en dat het zulk leuk werk is. Dat scheelt enorm. En verstandig dat je 's avonds je rust pakt.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heel herkenbaar van mn man.. trekt ook alles naar zich toe, iedereen vraagt alles aan hem en hij lost het op of legt t uit (zelf doen is vaak sneller.. maar ja dan gaat de ander het ook nooit zelf doen.. ;) ) vorig jaar kwam hij een maand thuis te zitten hierdoor.. dankzij een goede coach op zn werk gaat t nu een stuk beter en hierdoor werd er een extra persoon aangenomen op de afdeling omdat de directie eindelijk geld beschikbaar maakte.. maf dat eerst iemand kopje onder moet gaan.. maar fijn dat het uiteindelijk goed kwam..! super dat je savonds niets bijwerkt, groot gelijk! is je grootste redding denk ik!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoe is het nu met je op je werk? Ik denk dat veel mensen zich herkennen in je stuk. Ik ook. Ik heb ook vaak de neiging om thuis nog even de mails te kijken. Maar als ik dit dan toch doe, dan ga ik niet reageren op die mails. dat bewaar ik dan wel voor als ik echt op mijn werk ben. Wel vind ik het fijn om te weten als er veel tijdrovende mails op me liggen te wachten. Dan kan ik daar op anticiperen.
    Veel succes dit komende jaar!

    BeantwoordenVerwijderen