Update: even uit mijn holletje

Onlangs had ik natuurlijk een soort van pauzetje ingelast maar dat betekent natuurlijk niet dat ik soms toch een update plaats.

Hoe gaat het nu eigenlijk? Ik wist het al maar ik wilde er niet aan toegeven: ik ben moe. Nu ik dat eindelijk toch heb gedaan, probeer ik toch eerder naar bed te gaan. Dat lukt niet altijd even goed. Ik vind het namelijk ook heel erg fijn om ’s avonds dingen voor mezelf te kunnen doen. Die uurtjes geven me ook weer energie. Kortom het blijft zoeken naar een goede balans. Al probeer ik wel strenger voor mezelf te zijn door niet eindeloos op te blijven terwijl mijn hele lijf gilt “ga toch slapen mens”. Zo gebeurde het dit weekend ineens dat ik tot 09.30 heb liggen slapen terwijl ik om 23.00 in bed lag. Dochterlief was ondertussen heel lief in haar slaapkamertje in bed aan het spelen. De lieverd!

Toch verdwijnt heel langzaam het gejaagde gevoel. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik maar zo veel op een dag kan doen. Lukt het niet dan maar op een andere dag. Ook heb ik zoiets van bij mooi weer moeten we vooral lekker naar buiten. Jammer dat het huishouden dan versloft. Mocht iemand zich daar toch aan storen dan geef ik met alle liefde ze de stofzuiger en stofdoek. Zo hebben we dus de afgelopen twee weekenden heerlijk van het mooie weer genoten. De tuin werd netjes gemaakt. Er werd een boompje verplaats waardoor die ook niet meer ingeklemd staat tussen twee andere boompjes. Wonder boven wonder lijkt het boompje de verhuizing ook nog eens te hebben overleefd getuige de groene blaadjes die er aan gekomen zijn. Ook maakte ik samen met dochterlief weer een beginnetje aan de moestuin. Alleen dit jaar doen we het wat minder. Ik heb nu nog steeds visioenen van al die tomatenplanten. De moestuinbak heb ik gevuld met sla, wortels en spinazie. Helaas komt er na meer dan een week nog niks op en dat terwijl ze heel behaaglijk onder een plastic warm en beschermd staan. De zaadjes binnen doen het daarentegen wel prima. Inmiddels staan er al mini-plantjes bonen, tomaten en courgette. De paprika heeft er ook nog niet zo veel zin maar ik heb begrepen dat dit langer ontkiemtijd nodig heeft.

Ook heb ik na twee jaar eindelijk een antiek bureautje helemaal kunnen opschuren. Het was een beetje een vergeten projectje. Het bureautje stond stof te verzamelen in de schuur en stond eigenlijk ook heel erg in de weg. Ineens had ik ontzettend veel zin om het onder handen te nemen. Na een halve middag schuren (kan heel therapeutisch werken) was het klaar. Inmiddels staat het te pronken in de slaapkamer. De kast die daar voorheen stond hebben we weggedaan want die viel bijna van pure ellende uit elkaar. Dat ruimt dus ook lekker op.

Qua opruimen gaat het ook de goede kant op. Er staan twee grote dozen met spullen klaar voor de Kringloop. Ook staan er nog twee dozen met kleertjes klaar om weg te geven. Nu nog een kwestie van wegbrengen of op de post doen en dan is dat ook weer opgeruimd. Ook ben ik een kritisch door de kast van dochterlief gegaan. Alles wat nu nog in de kast ligt, past haar goed. Dat geldt ook voor de zomerkleertjes. Leuke nieuws was dat ik voor de zomer eigenlijk niets hoef te kopen voor dochterlief op een zomerjas na. Die jas heb ik inmiddels op Marktplaats voor een leuk prijsje weten te vinden. Ongelofelijk trouwens wat mensen nog willen betalen voor een merken-jasje. Needless to say dat dochterlief in een merkloos exemplaar loopt maar daardoor niet minder leuk. Schoenen zal ze ook nog nodig hebben maar die komen er pas in mei als het wat beter weer is en de laarzen echt niet meer kunnen omdat ze er dan uit zweet. Mocht het in de tussentijd echt te warm worden dan kan ze altijd nog haar gympies aan.

Manlief en ik hebben het ook nog over vakantie gehad. Vakantie is een groot woord maar we voelen ons toch enigszins verplicht om minimaal 1x per jaar naar Griekenland te gaan. Schoonouders willen graag dochterlief zien en gezien hun leeftijd moeten we daar ook gewoon aan toegeven. We vinden het namelijk belangrijk dat zij ook een band met hen opbouwt voor zover dat op afstand mogelijk is. We kijken dus nu naar opties over hoe en wat. We hebben al verschillende mogelijkheden doorgesproken maar het ziet er naar uit dat manlief alleen gaat met dochterlief en ik achterblijf. Ik moet er niet te veel aan denken want dan schieten de tranen in mijn ogen. Ik vind het namelijk vreselijk om haar twee weken niet te kunnen zien. We onderzoeken ook nog de mogelijkheid dat ik mee ga maar gezien de tegenvallende bonus die ik heb ontvangen zit dat er (denk ik) niet meer in. Wens is namelijk toch om in mei de creditcard volledig afgelost te krijgen.

Ook heb ik nog een goed gesprek gehad met mijn moeder over haar huis dat te koop staat. In de meivakantie ga ik een keer kritisch met haar door het huis lopen. Met minimale middelen willen we het huis opfrissen en dan nieuwe foto’s maken. Na ons gesprek heeft mijn moeder nog een goed gesprek gehad met de makelaar en haar accountant (groot woord voor een vriend met een accountsbureau die mijn moeder helpt met de financiën). Ze heeft inmiddels de prijs verlaagd. Hopelijk wordt het huis nu snel verkocht. Inmiddels kijken we ook of mijn moeder op termijn wat dichter in mijn buurt kan gaan wonen. Dat zou voor ons allemaal fijner zijn.

Kortom er gebeurt genoeg. Ik ga weer terug in mijn holletje en wellicht kom ik er weer een keer uit voor een nieuwe update.