25 jaar lief en leed

Morgen is het 25 jaar dat manlief en ik bij elkaar zijn. Ik kan me nog als de dag van vandaag herrineren dat ik hem voor het eerst zag. Ik was op slag verliefd en dat gold ook voor hem. We hebben nog een week om elkaar heen gedraaid. Iedereen sloeg een zucht van verlichting toen bleek dat we na die week iets met elkaar hadden want het was voor hen overduidelijk dat wij elkaar meer dan leuk vonden. Dat leuk vonden werd houden van.

We hebben in 25 jaar veel met elkaar mee gemaakt. Twee continenten en vier verschillende landen hebben ertussen ons in gestaan maar zelf op lange afstand bleef onze liefde in stand. We hebben veel kritiek moeten doorstaan want wat moest ik nu met een Griek en wat moest hij nu met een Nederlandse? Antwoord was elkaar lief hebben. We hebben samen veel verdriet, ziekte en frustraties overwonnen maar daar tegenover stonden ook leuke dingen.

Nadat onze liefde de afstand had overwonnen en we eindelijk samenwoonde, konden we eindelijk een leven samen opbouwen. Dat ging en gaat niet altijd vlekkeloos. We kunnen hele heftige ruzies hebben om eigenlijk niks maar daarna kunnen we ook weer toegeven dat we toch echt niet zonder elkaar kunnen. 

De kroon op onze liefde is onze dochter. Na 19 jaar samen mochten we haar eindelijk in onze armen houden. Zij bindt ons nog meer samen.

25 jaar samen het lijkt alsof het voorbij is gevlogen.

Voor manlief omdat ik onze liefde zo goed in dit liedje herken.