Pagina's

zondag 11 januari 2015

Ongenuanceerd

Dochterlief gaat sinds een aantal maanden naar zwemles op zaterdag. De kinderen die samen met haar zwemmen zijn een weerspiegeling van de maatschappij. Zo zijn er wat meer volksere types maar ook medelanders. Iedereen gaat een beetje zijn eigen gang maar heel soms is er iets van een praatje. 

In het badje van dochterlief zitten twee Marokaanse meisjes. Elke week worden ze gebracht door hun moeder respectievelijk tante. Een tijdje geleden was een van de twee meisjes met haar vinger tussen de deur gekomen met als gevolg dat haar nagel verwijderd moest worden. Ze kon hierdoor een tijdje niet zwemmen maar kwam wel iedere keer mee met haar zusje of nichtje. Ik zag haar met haar handje in het verband lopen en ik vroeg (logischerwijs) wat er gebeurd was. Ik zag eerst een verbaasde blik, daarna een opgeluchte blik en vervolgens vertelde de moeder wat er was gebeurd. Ze was duidelijk blij met de interesse die ik haar dochter toonde. Sindsdien begroet ze mij elke zaterdag en heel soms vertelde ze mij hoe het nu met de vinger van haar dochter ging. 

Gisteren raakte ik aan de praat met een van de meer volkse moeders. Ze zat duidelijk verlegen om een praatje. Ik vind haar op zich vriendelijk dus zo raakte we tijdens de zwemles met elkaar aan de praat. We zaten samen aan een lange tafel en tussen ons in zat de Marokaanse dame. In het begin probeerde ze zich in het gesprekje te mengen. Langzaam trok ze zich heel langzaam terug. De andere dame was namelijk nogal ongenuanceerd in haar uitspraken. Binnen een tijdsbestek van minder dan 40 minuten wist ik dat ze snel was gaan samenwonen, dat ze ongehuwd van haar dochter zwanger raakte en hoe ze tegenover homoseksualiteit en de multiculturele samenleving aan keek. Op zich zei ze niet eens iets verkeerd want ze stond voor veel open. Alleen haar uitspraken waren zo ongenuanceerd. Ze zag niet dat de dame die bij ons zat, steeds stiller werd en steeds ongemakkelijker heen en weer begon te schuiven. Er vlogen duidelijk zienswijze over tafel waar zij moeite mee had of waar zij zich niet prettig bij voelde om dit zo openbaar te bespreken. Ze durfde niet op te staan dus bleef ze beleefd zitten. Ik voelde haar ongemak groeien. Ik heb geprobeerd om het gesprek subtiel een andere meer neutrale richting op te sturen maar dat mislukte helaas. Ik voelde me samen met de Marokaanse dame ook steeds ongemakkelijker worden. Ik was dan ook blij dat ik dochterlief kon ophalen. De wat volkerse dame had het reuze gezellig gevonden.

Later vroeg ik me af waarom ik er niets van heb gezegd. Ik denk alleen niet dat het veel had geholpen want ik hoorde haar antwoord in de trant van  'ik accepteer iedereen dus dan moeten zij dat ook doen' al in mijn hoofd galmen. Het gaat  alleen niet om elkaar accepteren. Het gaat er bij mij om dat je soms moet weten wanneer je iets wel of niet kan zeggen. Het was niet nodig om zo ongenuanceerd je uit te laten over bepaalde onderwerpen waar iemand anders duidelijk moeite mee had. Alleen denk ik dat zij dat totaal niet aan voelde. 

Volgende week begroet ik weer vriendelijk de Marokaanse dame. De wat volkse moeder zie ik niet meer want haar dochter ging door naar een ander badje dus ook ander tijdstip. Zo lost het zich vanzelf op want zo ongemakkelijk wil ik mee niet meer voelen. 


5 opmerkingen:

  1. Dat is altijd lastig, zulke dingen. Echt vervelend dat je er zo tussenin zat maar het gedrag van de volkse moeder niet kon beïnvloeden. Sommige mensen hebben een beetje een bord voor hun kop.... :(

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En alle drie de dames (inclusief jijzelf) hebben recht op hun mening hoe ongenuanceerd deze ook is. Ik kom uit een multiculturele familie en geloof me de Marokkanen die ik ken kunnen ongenuanceerde opmerkingen net zo goed weerleggen als volkse mensen dus ik heb voor het eerste een beetje moeite met je blog. De Marokkaanse vrouw bezit de zelfde vaardigheden als jij en ik hoor en de volkse dame is echt geen minder mens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer dat je mijn punt niet ziet. Het gaat mij erom dat we rekenig met elkaar houden ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt . Iedereen heeft recht op een mening maar maar in een publieke plaats vind ik dat je je woorden voorzichtiger kan kiezen. Ik probeer daar wel rekening mee te houden.

      Verwijderen
    2. deze betreffende marokaanse dame heeft blijkbaar moeite met het weerleggen van ongenuanceerde opmerkingen. Ieder zo z'n karakter. Het zou fijn zijn als de volkse dame dat zag.
      Maar dat is nou het lastige: ook die heeft zo haar eigenaardigheden in haar karakter, en ziet niet hoe heftig haar opmerkingen binnenkomen bij JGOJL en de marokkaanse dame. Dat is niet verboden. Wel heel jammer, want nu hebben 2 dames ongemak en minder zin om te kletsen. Hopelijk niets meer (daar lijkt het op). Wel jammer.
      Maar ik ken wel veel voorbeelden waar inlevingsvermogen en geduld een hoop ongemak, zelfs ellende en ruzies, zou kunnen hebben voorkomen.
      Waarom mensen dat inlevingsvermogen en geduld niet hebben, of niet gebruiken? Tja, als ik dat wist..

      Verwijderen
  3. Niet iedereen bezit de gave van empathie en het aanvoelen wat wel en niet gepast is en wanneer. Soms is het beter om even je mening voor je te houden, want wat voegt het toe en soms is het goed om juist wel je mening te laten horen.

    Dat ligt niet alleen aan het 'volks' zijn of allochtoon, maar aan het vermogen je ego dan maar even in je zwemtas te houden.
    Blijft moeilijk hoor.

    BeantwoordenVerwijderen