Intussen is er met mij wel veel gebeurd. Langzaam bekroop mij het gevoel dat het niet goed met mij ging. Dat heeft veel te maken met dat ik mij lange tijd heb proberen te conformeren aan het beeld van anderen. Hierdoor verloor ik heel langzaam mijzelf maar tegelijkertijd kwam ik ook in opstand want ook ik mag zijn zoals ik ben. Toch wist ik niet hoe ik mezelf moest terug vinden. het vertaalde zich uiteindelijk allemaal in vage klachten die steeds hefiger werden. Mijn lijf kwam duidelijk in opstand. Lange tijd heb ik dat weten te negeren totdat ik op een middag in het winkelcentrum mijzelf tegen kwam. Ik heb het nooit begrepen als mensen zeiden dat het niet meer langer ging of dat het licht bij hen uitging. Nu begrijp ik haarfijn als ze dat zeggen. Ook in mijn blogjes kwam die onrust duidelijk naar voren. Heel veel lieve lezers lieten bezorgde reacties achter. Nu ben ik ze daar heel dankbaar voor. Het bewees dat het toch wel overduidelijk was dat het met mij niet goed ging. Soms moet je dat ook van anderen horen.
Heel langzaam vind ik weer de rust. Ik kan sinds kort weer met een boek op de bank gaan zitten en me helemaal in het verhaal verliezen zonder mij schuldig te voelen omdat ik van mezelf vind dat ik nog zo veel moet doen. ik geniet immens van die momenten. Ik begin langzaam de kunst van doseren te leren waar ik nog heel vaak keihard onderuit ga. Ik begin te begrijpen dat ik grenzen moet gaan stellen, wil ik niet weer in deze situatie belanden. Ik begin ook te begrijpen dat ik veel meer kan dan dat ik had gedacht. Maar ik begin vooral te begrijpen dat ik mag zijn wie ik ben en als je dat niet leuk vindt, dan is dat vooral jammer voor jou. Langzaam krabbel ik dus in al mijn kwetsbaarheid op.
Maar toch draaien mijn hersenen overuren met veel te veel gedachten. Het thuis zijn heeft veel bij mij losgemaakt. Voornaamste vraag is dus nu hoe wil ik verder. Op de achtergrond zegt een heel klein stemmetje dat deze zoektocht niet op een blog over aflossen hoort. Dat deze blog dat doel al lang voorbij is gestreeft en dat het nu vooral om mijn hersenspinselen gaat. Van mij kun je geen slimme bezuinigings- of aflossingstips verwachten. Ik doe zelf ook maar wat ik denk dat goed is. Er zijn mensen die dat veel beter kunnen. Daarom denk ik wel eens: moet ik verder met dit blog? Of moet ik verder onder een andere naam met een andere insteek? Of moet ik een kookblog beginnen? Voor het kookblog heb ik ideeën genoeg maar de lust ontbreekt mij om er momenteel aan te beginnen. Laat mij maat lekker kokkerellen in mijn eigen keukentje en genieten van mijn creaties. Als ik er ooit aan toe ben dan laat ik de wereld daar tegen die tijd van mee genieten. Stop ik nu met mijn blog: ik weet het nog niet......
Al eventjes lees ik mee op je blog. Over die grenzen aangeven herken ik. Maar weet je: het is verbazingwekkend hoeveel mensen het accepteren van je al je je grenzen aangeeft. Als jij duidelijk bent in wat je wel en wat je niet wilt, dan accepteren mensen dat heus wel. En dan hoef je ze echt niet de oorlog te verklaren. ;-) Tenminste, dit is mijn ervaring van de laatste tijd.
BeantwoordenVerwijderenEn wat betreft je blog: jouw zoektocht in het leven maakt dat ik ook over bepaalde dingen ga nadenken. Het is leerzaam en interessant om daarover te lezen bij anderen.In dit geval jij dan. Dat je niks meer over schulden en aflossen weet te vertellen dat snap ik wel. Als het loopt dan loopt het. Klaar.
Maar jij hebt zoveel te vertellen over je persoonlijke zoektocht en je kan daar veel mensen mee tot steun en inspiratie zijn. Mij in ieder geval wel. Alhoewel ik ook wel weer kan snappen dat je niet altijd alles openbaar op een blog wil gooien.
Doe wat je gevoel je ingeeft.Waar jij je prettig bij voelt.
Dank je dat mijn blogjes je ook tot na denken zetten. Is fijn om te horen.
VerwijderenIk ben geen bespaartype en ben om die reden ook niet je blog gaan volgen. Grappig kom er met dit blogje ook pas achter dat dat je insteek was. Bedankt dat ik een kijkje mag nemen in je burn out, hoe je het echt ervaart en hoe je er mee omgaat. Voor mij veel waardevoller dan alle artikelen die er te lezen zijn vanuit de professionele hoek. Uit het leven gegrepen...en daar draait het om, hoop nog veel van je te lezen. Wens je veel sterkte, moed en herstel op je levenspad, Marga
BeantwoordenVerwijderenOf je begint een nieuwe blog: werkenofleven.blogspot.com over je zoektocht naar wat je nu echt wil. En waar je ondertussen allemaal belandt? :D
BeantwoordenVerwijderenLees je blog ook niet vanwege de aflostips... maar lees je al best lang, ik ben gewoon geïnteresseerd in hoe het je gaat (en ik hoop zo voor je dat alles waar je van droomt waar zal worden en dat je die motherfuckers daar niet meer nodig hebt!!)
Die bespaartips zijn er al genoeg te vinden dus dat maakt toch niks uit dat je daar niet over schrijft? Gewoon schrijven wat je zelf wil. Juist de persoonlijkere dingen kunnen voor anderen heel nuttig zijn om te lezen hoe je daar mee om gaat. En daarnaast ben ik, net als valhalla, geïnteresseerd in hoe het je vergaat en ik hoop dat je een baan vindt waar je het naar je zin hebt, dat is zo belangrijk!
BeantwoordenVerwijderenWeetje, leven bestaat niet alleen uit aflossen of besparen, ik ben geïnteresseerd in jou en je leven, daarom lees 'k hier.
BeantwoordenVerwijderenIedere keer als je weer een post plaatst, hoop 'k te lezen dat het je beter gaat en dat je niet terug afglijdt. Soms kan het ook gewoon fijn zijn dingen van je af te schrijven en dan maakt 't niet uit of dat op een bespaarblog is of op een levenslessenblog. ;)
'k Duim nog steeds voor een leuke baan voor jou waar je het WEL naar je zin hebt, op je werk breng je toch een groot deel van de week door en dan is het heel belangrijk dat je het naar je zin hebt,
groet
Ondertussen blog ik nu zo'n jaar of zeven. De geldblogjes blijven altijd interessant voor mensen. Maar zoals je bij de andere reacties al kunt lezen is dat niet het belangrijkste om iemand te volgen. Het fijne van een 'kijkje' in iemands leven, is om te lezen hoe hij, meestal zij, dingen aanpakt. Voor mij af en toe een bron van herkenning. Af en toe een 'eye opener'. Als schrijven jou goed doet, maak je een ander blij met jouw verhaal. Maar dat is mijn mening :)
BeantwoordenVerwijderen