Pagina's

donderdag 22 januari 2015

Wat te doen met een razende storm.

Vanochtend hoorde ik een klein beepje op mijn telefoon. Een smsje van mijn manager. De eerste reactie was oh gatver shit wat moet hij van mij. Natuurlijk wist ik meteen waar het over ging: het functioneringsgesprek en het reintegratieplan. Hij stelde een tijd voor. Alleen die dag kwam mij niet uit dus ik heb meteen tegenvoorstel gedaan onder het mom je kunt het maar beter afhandelen anders achtervolgt het je de hele dag. Het tegenvoorstel werd meteen geaccepteerd. Dus nu mag (of moet) ik volgende week naar mijn werk. Een hele grondige gatver meer dan dat kan ik er niet van maken. Nadat ik de afspraak per sms had bevestigd, legde ik met trillende handen mijn mobiele telefoon weg. Een nerveus, beklemmend gevoel overviel mij en mijn keel werd lichtjes door alle emoties dichtgeknepen. Zo veel doet mijn werk dus nog steeds met mij. En laat dat gevoel mij nu de laatste tijd ongelofelijk boos maken. Ik wil namelijk niet meer dat het zo'n allesoverheersend effect op mij heeft. En ik wil ook niet dat iets of iemand mij ooit nog zo laten voelen. Ik wil dat simpelweg niet meer toelaten.

Dat klinkt natuurlijk heel stoer. Uit je boosheid kun je namelijk heel veel kracht halen maar kun je tegelijkertijd ook heel veel schade toebrengen. Ik zie mijn boosheid als een woeste storm die in mijn raast. Je kunt met een storm twee dingen doen. Je kunt de storm in al zijn hevigheid zijn gang laten gaan zodat het vrij spel heeft. Grote kans is dat de storm dan schade toebrengt. De ene keer zal die schade klein zijn met hier en daar een verloren takje op de weg. De andere keer kan de storm veel schade toebrengen waardoor een boom uit de grond wordt gerukt of dat de dakpannen van het dak wegvliegen. Echter als je weet dat de storm eraan komt dan kun je voorzorgmaatregelen treffen. Je kunt losse dingen vastzetten, je kunt die oude, half ontwortelde boom weg halen en je dak regelmatig inspecteren of het nog in goede staat verkeert. Word je overvallen door een storm dan kun je nog altijd maatregelen nemen om de schade te beperken. 

Mijn boosheid is mijn storm die als ik niet op pas een alles vernietigend effect op mij zou kunnen hebben. Ik kan namelijk in mijn boosheid een soort blinde vlek krijgen waardoor ik ontzettend kan uithalen naar degene die deze boosheid veroorzaakt. De schade die ik dan met mijn scherpe tong kan losmaken, is dan nog moeilijk te repareren. De storm kan er ook voor zorgen dat ik bang word en mij verschuil net zolang totdat de storm is gaan liggen. Ik kan dan alleen maar hopen dat er niet te veel schade zal zijn. Hoe dan ook het effect is het zelfde: ik heb namelijk geen controle.
Toch heeft de boosheid ook een gunstig effect. Het geeft mijn namelijk kracht om dingen en mensen te trotseren. Alleen daar moet ik de juiste middelen voor aangereikt krijgen. Krijg ik die niet dan word ik een willoos "slachtoffer". 

Gisteren heb ik het hierover uitgebreid met mijn psycholoog gehad. Ik ben sociaal niet altijd even handig om moeilijke situaties te tacklen. Ik kruip dan graag of in mijn schulpje of ik schiet onmiddellijk in de verdedinging. Liever zou ik de situatie de baas zijn op een elegantere manier die dichter bij mij staat. Maar ja, hoe doe ik dat? Ze gaven me een aantal voorbeelden van wat ik zou kunnen zeggen. Het voelt stom dat ik ze zelf niet kan verzinnen want ze zijn zo simpel. Tegelijkertijd staat het ook ver van mij af want ooh jee met die paar simpele zinnetjes stel ik ineens grenzen (meer voorbeeldzinnetjes zijn welkom). En grenzen stellen is en blijft heel eng voor mij. Maar toch, ik ga volgende week ermee oefenen. Uiteraard goed voorbereid en anticiperend op de vragen en opmerkingen die ik kan verwachten. Het heeft goed uitgewerkt bij de bedrijfsarts. Hoe eng ik het ook vond, het gaf me wel een gevoel van overwinning. En wat was ik achteraf trots op mezelf dat ik dit toch maar mooi had gedaan. Dus ik kan het wel. En dat is nog een ander puntje. Ik moet werken aan die vernietigende onzekerheid en het negatieve zelfbeeld dat ik heb. Ik kan mezelf namelijk zo onderuit halen als in het cliche van ik ben mijn ergste criticus. Zowel de psycholoog als mijn man geloven rotsvast dat ik zo veel meer kan dan dat ik zelf wil geloven. Dus ik mag niet meer dat kan ik niet of dat lukt niet of dat is niet mijn sterkste punt zeggen of andere mensen kunnen dat beter. Ik moet vanaf nu het positief omdraaien. Dat wordt nog een hele kluif maar hoe meer ik oefen hoe meer ik het ga geloven op termijn. 

Het ziet er naar uit dat ik binnenkort heel veel mag gaan oefenen al integrerend op mijn werk. Ik beschouw werk maar als een oefengrond ter voorbereiding op een andere baan. Een andere baan die er op termijn echt wel ooit komt. Wat zal ik dan blij zijn om alles en iedereen bij mijn huidige werk achter te laten om ze vervolgens nooit meer te hoeven zien. En raar genoeg geeft die gedachte mij ook kracht want hopelijk is het slechts tijdelijk dat ik daar nog ben. En daarna: bye, bye tot never nooit meer. 

PS: Dank je voor de lieve reacties op mijn vorige blog. Ik vond het fijn om te horen dat mensen meeleven maar dat ik ze ook aan het denken zet. Ik ga voorlopig dan ook gewoon hier door met bloggen. 

6 opmerkingen:

  1. Ik heb zelf veel gehad aan het boek "Als ik nee zeg voel ik me schuldig"
    Vooral omdat het volstaat met voorbeeldzinnen en praktijksituaties.
    Succes met je gesprek.

    Groet,Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het kan echt hoor, je zelfbeeld veranderen. Misschien heb je ook wat aan NLP oefeningen? Die zijn juist heel goed om dat soort negatieve gedachten te breken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind dat het klinkt alsof je een enorme persoonlijke groei doormaakt! Petje af!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het kan met een beetje (of veel meer) hulp, hoor, je zelfbeeld te veranderen, toch lijkt het verstandig om het reïntegratietraject nog maar even op een laag pitje te zetten als je je nu al zo nerveus raakt van een sms-je.
    Iig succes met je gesprek

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heb je wat aan de voorbeeldzinnnen:
    "Goed concept dat we hier hebben besproken."
    "ik laat je xxx weten wat mijn antwoord wordt, ik wil dit eerst laten bezinken.", al dan niet vooraf gegaan door:
    "mijn psycholoog raadde me aan geen toezeggingen te doen bij dit gesprek vanwege mijn huidige fase in het herstelproces."
    Waarschijnlijk te veel bobotaal:"ik zie hier diverse afhankelijkheden van externe factoren/externe partijen, dus ik kan nu geen toezeggingen doen. Maar ik neem dit mee!"
    En als jij de andere partij (je manager/HR) kun bedanken voor hun constructieve inzet, dan ben je als een sympathieke koningin bezig. Sympahtiek, maar wel aan de bovenkant van de machtsbalans. "dank je voor je idee" is dus een soort van geniepige en heel machtige zin.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sluit me geheel aan bij KruidigMeisje.

    Doe geen directe toezeggingen. Oefen dit soort vage zinnen thuis voor de spiegel, zodat het soepel uit je mond rolt. Ga ook eens staan als een surfer die op de golven veroorzaakt door die storm, staat. Rechtop, in controle. Voel wat dat met je lijf doet, die houding.
    Ken je het boek(je) Hoe word ik een Rat? Speel het spel dus mee, maar bepaal nu zelf jouw spelregels!
    Haal kracht uit jouw storm en gebruik die kracht. En ja, je bent oneindig veel meer dan 'diegene met een burnout'.

    BeantwoordenVerwijderen