Pagina's

vrijdag 21 augustus 2015

Een nieuw begin

Daar stonden we dan dochterlief en ik maandagochtend. De boterhammen waren gesmeerd, de bekers weer gevuld en de tassen stonden klaar om aan een nieuwe schooljaar of werkgever te beginnen. 

Dochterlief vertrok huppelend met manlief samen naar school. De moeder van een vriendinnetje stuurde via WhatsApp nog een paar fotootjes en zo kon ik op afstand toch haar eerste schooldag in groep 3 meemaken. Zelf was ik ruim op tijd op werk. Het was een dag waar ik aan duizelingwekkend veel mensen werd voorgesteld en ook een berg informatie over mij kreeg uitgestort. Aan het einde van de middag werd ik soort van naar huis gestuurd. Ik was een van de laatste die weg ging om 17.15  (???). Die nacht sliep ik onrustig want ik moest alle nieuwe indrukken verwerken. Na een uur zag ik ineens hoe ik structuur kon aanbrengen en toen viel ik in slaap. De volgende dag moest ik naar een andere lokatie want ik moet mijn werk over twee standplaatsen verdelen. Hier ging het voorstelrondje net zo hard door en had ik bovendien ook een aantal kennismakingsgesprekken. Toch was dit minder overdonderend. Wellicht omdat ik die nacht bedacht had hoe ik het enigszins wilde structureren. De rest van de week was een combi van kennismaken maar ook meteen deelnemen aan projecten.Vandaag werk ik nog een halve dag thuis en dan is het weekend. Dan zit daarmee ook meteen de eerste werkweek erop. 

Zo'n eerste werkweek vind ik altijd raar. Je doet wezenlijk weinig en je bent nog erg zoekende. Ik ben daar slecht in. Ik moet altijd erg wennen aan nieuwe situaties. Ik moet letterlijk mijn weg zien te vinden en mezelf zien te positioneren. Ik werk samen met een collega. Haar aandachtsgebied is anders maar ze beweegt zich wel op mijn vakgebied. . Ik merk nu al dat ze het moeilijk vindt om dingen los te laten. Dus we zullenn daarover afspraken moeten gaan maken. Iets wat ik moeilijk vind want dat betekent grenzen afbakenen. Dat is heel moeilijk als je graag aardig gevonden wilt worden. Maar wil ik niet in mijn vorige valkuil vallen dan zal ik dat dus nu eens echt moeten gaan leren. Dan word ik maar wat minder aardig gevonden.

Dochterlief liet niet al te veel los over haar eerste werkweek. Ze is al wel volop bezig met de eerste stappen naar lezen, rekenen en schrijven te zetten. De juf sticktert er vrolijk op los dus elke dag komt DL met weer een sticker thuis. Ze zat ook aan een blokje tafels met haar vriendinnetje. Alleen vanochtend waren ze uit elkaar gehaald. Ik denk dat ze het net iets te gezellig hadden. Bovendien is DL nogal bezorgd of anderen alles ook wel goed doen waardoor ze haar eigen werkje nog wel eens wil vergeten. Alleen heeft DL net als ik ook moeite met veranderingen en nieuwe situaties. Ze moet ook even wennen. Voor haar geeft het zitten naast haar vriendinnetje ook weer houvast om de eerste weken door te komen en dus te wennen. Ze was dus volledig van slag vanochtend toen ze de verandering zag. Op vrijdag heeft ze een andere juf en die pakte ook niet echt door dus ik stond met een huilend en overstuur kind die mij niet meer los wilde laten. Uiteindelijk waren alle ouders weg en ik stond nog met een huilende DL in mijn armen en 24 paar oogjes op mij gericht. Met veel moeite heb ik DL ervan kunnen overtuigen dat ze me echt moest loslaten. Dat deed ze pas nadat ik had beloofd dat ik de situatie met de andere juf op maandag zal bespreken en de juf van vrijdag haar op schoot nam. En dan ga je toch niet lekker naar huis..... Ik hoop dat het verder goed is gegaan. Ik hoor het straks wel.

Straks gaan we van het weekend genieten en vooral van elkaar. Volgende week gaan we er weer met frisse moed tegen aan en langzaam wennen we weer aan de nieuwe situatie. 



2 opmerkingen:

  1. Ik herken dat van vroeger, die onderlinge wrijving als je vind dat een ander zich op jou vakgebied begeeft. Ik heb dat altijd een wat moeizame aangelegenheid gevonden. Want wat is "jouw" vakgebied nou helemaal. Als je met elkaar in een of ander verband samenwerkt, is er eigenlijk altijd wel sprake van de een of andere vorm van overlapping. Elkaar een beetje de ruimte geven en elkaar de bal toespelen, werkt soms ook wel erg plezierig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo'n eerste week is inderdaad onwennig. Je moet echt je plek even vinden is mijn ervaring.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen