Pagina's

maandag 28 oktober 2013

Het bleh-gevoel

Soms baal ik even van alles en iedereen. Dat heeft vaak niet zo veel met die mensen te maken maar met mij. Ik ben dan vaak moe of zit even niet lekker in mijn vel waardoor ik moeilijker dingen van me heen kan laten glijden. Van een kleine opmerking die waarschijnlijk niet veel te betekenen heeft kan ik dan echt “last” hebben.

Het begon vorige week woensdag. Ik kreeg een email van de Ouderraad. De eerste vergadering van het jaarfeest stond gepland voor donderdagmiddag. Nu werk ik donderdagmiddag. Op zich kan ik best wel een keer thuis werken waardoor ik er wel een uurtje tussenuit kan glippen om naar de vergadering te gaan. Alleen vind ik dat eigenlijk niet juist want het is gebruik maken van een werk-privilege voor privédoeleinden. Op mijn vraag of het naar de avonduren kon worden geschoven, kreeg ik een email terug dat ze het de volgende keer wel wilden proberen. Mijn inschatting is dat alle dames overdag kunnen en niet bereid zijn om voor mij ’s avonds te vergaderen. Nu loop ik toch al een tijdje te twijfelen of ik wel op mijn plek zit bij de Ouderraad. De evenementen die moeten worden georganiseerd, gaan volgens een draaiboek. Afwijking van het draaiboek is (bijna) niet mogelijk want “zo doen we het al jaren”. Dat is voor mij juist reden om eens te kijken of dingen anders kunnen in plaats van zo voorspelbaar elk jaar het zelfde. Mijn suggestie werd met enige verbazing aangehoord en beantwoord met dat de draaiboeken toch wel erg handig waren. Elke vorm van creativiteit wordt zo de kop in gesmoord. Dat stukje creativiteit vond ik juist zo leuk. Daarnaast lijkt de Ouderraad ook een platform te zijn om uitstapjes te regelen die je anders niet met je kinderen kan doen of nog niet gedaan hebt. Dus laten we dat dan “afdwingen” via de school. Uitgangspunt voor mij is om leuke uitjes en evenementen voor de kinderen te organiseren maar daar ook het budget in de gaten te houden. Per slot van rekening worden deze dingen wel bekostigt door de ouderbijdrage. Ik vind dus dat je daar zorgvuldig mee moet omgaan. Blijkbaar deelt niet iedereen die mening. Voorstellen van mij om groot in te kopen via de groothandel werd weggewoven van “nee toestand”. Dus dan maar naar de lokale supermarkt waar we de retail-prijs betalen in plaats van een inkoopprijs. Ik kan me daar dus rot aan ergeren. Ik weet dus niet zo goed meer of ik hier wel door mee wil gaan. Eigenlijk pas ik beter thuis in de Medezeggenschapsraad waar ik (kritisch) me kan denken en adviseren. Iets dus om over na te denken.

Dan kwam ik donderdag op werk. Ik loop dus nu al 4 weken te kwakkelen. Op doktersadvies ben ik een week thuis gebleven omdat ik een virale infectie had. Ik was 1. echt ziek en 2. zo besmettelijk als het maar zij kan. Op donderdag hoestte ik nog steeds de longen uit mijn lijf en naarmate de dag vorderde werd dat er niet beter op. Wat zegt een collega: “tja, ik ben ook snipverkouden en moet hoesten maar ik blijf niet thuis”.  Hiervan gaat de insinuatie uit dat ik dus wel heel gemakkelijk thuis blijf als ik ziek ben terwijl dat dus echt niet zo is. Wellicht als ik eerder thuis was gebleven dan had ik misschien die infectie ook niet gehad omdat ik dan eens een keer was uitgeziekt in plaats van met een misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel naar werk te gaan.

Vervolgens hoorde ik ook vorige week dat er een vacature bij komt op de afdeling. Deze vacature vloeit voor uit een project en de lancering van een nieuw product. In het verleden had mijn bedrijf een vergelijkbaar product maar deze is een aantal jaren geleden verkocht. Ik ondersteunde toen dat product. Blijkbaar zien ze nu weer brood in zo’n product dus wordt het in een nieuw jasje opnieuw gelanceerd. Ik kan het er in mijn pakket niet meer bij hebben. Momenteel adviseer ik op projectbasis naast mijn andere werkzaamheden maar op termijn komt daar dus iemand voor die het permanent zal doen. Ik heb hiervoor de functiebeschrijving geschreven en ingeschoten als medior functie. Manager blij want zo had hij het ook willen inschalen. So far, so good dacht ik. Wat hoor ik tot mijn grote verbazing? Als er een goede kandidaat zich aandient, dan kan dat ook een senior worden. Het leek alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik heb deze functie jaren vervuld als medior, ik werk op senior-niveau maar krijg niet de promotie. Ik mag straks deze persoon wel inwerken. Daar heb ik bitter weinig zin in als die persoon meer betaald krijgt dadelijk voor het zelfde werk. Je zou zeggen ideale positie om te onderhandelen maar die deur staat dicht. Er zijn namelijk te veel seniors in het team dus budgettechnisch kan mijn promotie niet. Als ik interesse heb, kan ik de functie wel invullen. Alleen is dat voor mij een beetje een gepasseerd station omdat ik daar geen uitdaging meer vind.

Het zet me weer aan het denken over mijn werk. Ik kom nu op een leeftijd dat ik moet na gaan denken of ik nog een volgende stap wil maken of naar een andere werkgever wil. Het wordt als veertiger toch moeilijker om een andere baan te vinden: te duur, te ervaren etc. Alleen zit ik momenteel financieel ook nog erg vast aan mijn baan. Ik heb namelijk een hypotheek onder personeelscondities. Dat betekent dus dat ik minder rente betaal. Leuk maar als ik weg ga bij mijn werkgever dan vervalt dit recht en val ik in de standaardrente. Kortom ik krijg dan hogere maandlasten die ik nu moeilijk kan ophoesten. Dus het is en blijft zaak om versneld af te lossen. Het geeft niet alleen financiële vrijheid maar ook vrijheid om van baan te veranderen. Die hypotheek-klap kan ik dan waarschijnlijk wel opvangen.

Tja en dan hebben we nog de financiën. Ik denk dat ik nu al kan concluderen dat ik dit jaar mijn creditcard niet afgelost krijg. In september dacht ik nog wel dat ik er met een beetje moeite van af zou kunnen komen. Ik betaal namelijk aan het begin van de maand het bedrag dat ik moet aflossen en halverwege de maand doe ik nog een extra aflossing. Die extra aflossing is deels komen te vervallen omdat ik met de extra kostenpost van de NSO er anders financieel niet meer uit kom. Ik realiseerde me dat vorige week. Op een of andere manier was dat een hele bittere pil om te slikken. Er schiet dan van alles door je hoofd: als ik nu niet de zolder had opgeknapt of als ik nu niet familie in Griekenland had opgezocht dan… Alleen ik heb die dingen wel gedaan na een hele zorgvuldige afweging van belangen en daar sta ik nog steeds achter. Het is alleen wel zo als ik dat niet had gedaan dan had ik die creditcard nu afgelost en dan had ik nog maar één lening openstaan waarop ik extra zou aflossen dus eerder vanaf zou zijn. Het is nu eenmaal niet zo dus ik moet het feit accepteren dat ik volgend jaar nog steeds met die creditcard schuld zit opgezadeld. Toch knaagt het wel aan me.

Financiële meevallers verwacht ik dit jaar niet meer. Manlief moet in december nog naar Duitsland voor zijn halfjaarlijkse controle dus dat kost ook geld. De auto moet morgen naar de garage dus ik ga maar heel hard duimen dat dit meevalt en dat ze niets raars vinden.

Wat ook knaagt is dat ik eigenlijk graag naar mijn moeder in Friesland wil voor een weekend. Alleen kan ik even het benzinegeld niet missen. Een goedkoop treinkaartje heeft weinig nut want mijn moeder woont zo afgelegen dat de bus daar niet in het weekend komt en doordeweeks maar een paar keer per dag. Moeders kan niet meer even naar Leeuwarden rijden om mij en dochterlief op te halen. Ik ben nu van plan om met Sinterklaas naar haar toe te gaan. Ik had alleen graag eerder naar haar toe willen gaan.

De flexibiliteit en weerbaarheid is dus heel even weg. Ik probeer dan toch altijd maar naar de positieve dingen te kijken want die zijn er natuurlijk ook. Ik heb alle cadeautjes voor de feestdagen binnen. Dat scheelt dus weer. De diepvries en ijskast liggen vol eten dus verhongeren doen we ook niet. Ik heb dit weekend heerlijk languit op de bank naar mijn favoriete serie op dvd kunnen kijken omdat ik mijn handen op een kopie heb weten te leggen. Het huis is ook weer schoon. En die twee dagen London waren ook wel erg fijn. Uiteindelijk valt het allemaal wel mee. Nu alleen nog even dat bleh-gevoel van me afschudden.

8 opmerkingen:

  1. Ik heb zelf in de OR en de MR gezeten. En zoals ik jou al lezende inschat, zul je w.s. beter op je plek zijn in de MR. Vind het trouwens vreemd dat de OR overdag vergadert, dat heb ik werkelijk nog nooit gehoord. Toch een signaal van: ouders (moeders?) die in de OR zitten werken w.s. toch niet overdag?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja je zet jezelf behoorlijk klem. Misschien helpt het maken van keuzes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Allemaal niet zo fijne dingen. Ik hoop dat je snel weer ergens wat meer ruimte zult vinden om toch in beweging te komen, want dit klinkt niet fijn... je wordt behoorlijk tegengewerkt als ik het zo hoor :(

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jee, geen geld om je eigen moeder te bezoeken... Dat lijkt me afschuwelijk. Nooit bij stilgestaan dat dit soort schrijnende armoede bestaat in onze welvaartsmaatschappij. Sterkte!
    Annemaria K.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb jaren geleden ook zo 'klem' gezeten. Mijn oplossing was alle extra vrijwillige verplichtingen afzeggen, een andere werkgever gezocht en pas daarna kijken wat ik weer terug wilde als extra verplichtingen. Dat heeft geresulteerd in een betere baan, hoewel ik ook eerst heb ingeleverd financieel, veel meer rust in huis en slechts 1 vrijwilligersfunctie die ik met veel plezier invul. Overigens is dit nu een jaar of vierenhalf geleden. Mijn baan is inmiddels niet meer je van het, maar mijn prestatiedrang/ ambities in die sector nemen ook af. Tijd voor een nieuwe draai dus. Succes met situatie!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Soms heb je zo'n bleh fase! Ik voel met je mee. Gelukkig komt er altijd weer een eind aan. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bleh gevoel, vastzittende griep/hoestje. Toch geen tikje oververmoeidheid? Zou kunnen als werkende ouder die ook nog eens actief op school is.
    Misschien kun je wat lieve dingen voor jezelf in het schema werken: lekker vroeg naar bed met een fijn boek, mooie film op de bank met manlief, kneudelen met je dochter zonder dat er iets uit moet komen.
    Want ik gun je zo de energie om wel richting die promotie te komen (bij deze baas of een andere). Kun jij uitleggen hoeveel je doet en hoe goed het gaat, of vind je dat ook zo moeilijk?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Waarom heeft dit blegh-gevoel met jou te maken? Zo verontschuldig je iedereen om je heen en geef je jezelf nog eens extra op je falie, niet meer doen hoor!
    Wees een weekje extra lief voor jezelf omdat je het waard bent (kl... reclame maar deze zin klopt wel)
    groet

    BeantwoordenVerwijderen