Pagina's

zondag 9 februari 2014

Terug: spanning, stress, slapeloze nachten en frustratie

Het is een tijdje stil geweest op mijn blog. Dat heeft alles te maken met mijn werk. De laatste tijd is het is druk, te druk. Vaak kom ik 's avonds dan thuis en dan ben ik nog te moe om achter de computer te kruipen om een blogje te typen. 

Vorige week spande de kroon qua drukte op het werk. Dat heeft dan weer alles te maken met een collega die op zakenreis ging en waarvan ik vervolgens iets moest overnemen. Voordat hij vertrok, deed hij er nogal luchtig over. Het was een klusje van een paar uurtjes en dat was het dan wel. Ik had toen al nattigheid moeten voelen. Het is namelijk niet de eerste keer dat hij alles met de grootste gemak wegwuift als ik iets van hem moet overnemen en het dan achteraf een tijdrovende klus blijkt te zijn. Vorige week donderdag dook ik eens in de materie. Ik las alles eens door, keek naar de dingen die door een aantal landen waren doorgestuurd en kwam al snel tot de conclusie dat dit veel en veel meer werk zou vergen dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Die middag nog zat ik samen met mijn manager om het aan te kaarten. Het kwam erop neer dat het feilloos moest zijn want uiteindelijk zou de hele analyse door de CEO moeten worden ondertekend. Nu is de CEO iemand die uber-kritisch is dus ik voelde de druk stijgen. Van vorige week donderdag tot en met het einde deze week ben ik er mee bezig geweest. Ik heb 5 dagen non-stop zonder pauze gewerkt waarvan twee dagen tot laat zitten overwerken. Vorige week woensdag dacht ik alles af te hebben totdat ik met mijn collega op hoofdkantoor door besprak. De GAP-analyse was goed en de memo duidelijk maar er moest nog een impact-studie worden gedaan inclusief implementatieplan. Ik kon wel janken toen ik dat hoorde want dat was mij dus door niemand verteld. Die woensdag ben ik op tijd naar huis gegaan. Ik heb een beetje wezenloos voor de tv zitten hangen terwijl mijn hersenen overuren draaiden. Ik stond stijf van de spanning en de stress met als gevolg dat ik de halve nacht heb liggen malen. Ik maakte me druk of  al mijn werk wel goed genoeg zou zijn en ik maakte me druk over de reactie van mijn collega die de boel zo over de schutting heeft gegooid. Ik was er namelijk achter gekomen dat hij alles veel te veel bagatallissert. Hij hangt altijd een heel verhaal op en dat klinkt op een of andere manier nog goed ook waardoor veel mensen het geloven. Alleen ik moest nu veel van zijn werk reviewen en ik kon er zo gaten inschieten. Dus gaandeweg de week, heb ik dit moeten aankaarten bij mijn manager. Toen bleek dus dat hij nog meer steken had laten vallen. Ook blijkt dat hij een hele slechte werkrelatie heeft met zijn evenknie op het hoofdkantoor. Ik daarentegen kan het prima met haar vinden. Het ziet er naar uit dat ik dus dit deel van zijn werk permanent moet gaan overnemen. Ondertussen voelde mijn collega ook wel dat de dingen niet helemaal gingen zoals hij had gehoopt. Hij begon mij dus elke dag te bellen met aanwijzingen. Ik heb ze allemaal naast me neer gelegd. Het is mijn naam straks op alle stukken die naar de CEO gaan en dan staat het er op papier zoals de situatie is en dan maak ik het niet mooier. Hem inschattende prikt hij daar namelijk zo door heen plus hij wil de waarheid en niet de halve. Eenmaal donderdag weer op kantoor heb ik de impact-studie inclusief implementatieplan gemaakt. Het ligt nu ter bespreking bij het hoofdkantoor. Dinsdag gaat het dan naar de CEO ter ondertekening. 

Sommige mensen zouden "blij" zijn met zo'n klus. Het geeft je de mogelijkheid om je te profileren. Ik daarentegen sta stijf van de spanning en de stress. Het werk moest onder enorme tijdsdruk gebeuren omdat mijn collega het bijna twee maanden heeft laten liggen. Ik kreeg het werk vlak voor de deadline. Ik heb enorm aan mensen moeten trekken om de informatie te krijgen want zij hadden niet verwacht dat ze iets hoefden te doen en hebben het zelf druk met andere dingen. Dan kwam daar nog de ergernis bovenop dat ik dus nu het werk van iemand anders zit op te lossen en dat dit dus niet de eerste keer is. Plus als ik iets doe dan wil het graag heel goed doen. Ik had het dus graag vanaf het begin gedaan dan had ik het op mijn manier kunnen doen en dan had ik ook veel meer tijd gehad. 

Ironische is dat ik twee weken geleden te horen had gekregen dat ik gekort wordt op mijn bonus. Het hele jaar was alles goed maar aan het einde van het jaar hebben twee mensen over mij geklaagd. Ik had meer in de eindfase van een bepaald project moeten doen en ik was die maand ook nog eens vrij geweest en dat terwijl het project opgeleverd moest worden. Dat werd mij zwaar aangerekend waardoor al het andere goede werk ondersneeuwde. Deels klopt het ook wel dat ik aan het einde van het jaar minder presteerde. Dat komt omdat het thuis niet zo lekker liep. Alleen ik zeg dat dan weer niet omdat ik werk en privé graag gescheiden wil houden. Achteraf stom want had ik dat wel verteld dan was daar rekening mee gehouden en had het misschien geen consequenties voor mijn bonus gehad. Dus ook dit speelde in mijn achterhoofd. Ik word gekort en iemand anders die duidelijk de kantjes ervan afloopt dus niet. Dat steekt en doet pijn. 

Al met al waren het dus geen topweken. Ik hoop dat dinsdag er weer een beetje rust komt als die goede man zijn handtekening zet want dan valt er toch een hele brok spanning bij me weg. Ook hoor ik morgen of ik het werk van mijn collega moet overnemen. Dat is prima maar dan wil ik wel dat ander werk bij mij weg wordt gehaald. Anders dan weet ik niet hoe ik het allemaal moet bolwerken. En dan hoop ik ook dat mijn collega morgen niet te veel stennis gaat schoppen... want daar maak ik me toch wel een beetje druk om.

Als dan dinsdag voorbij is en ik mijn achterstallig werk weer heb gehaald dan denk ik dat ik zelf ook pas tot rust kom. Ooh wat kan ik er toch een hekel aan hebben als je zo geleefd wordt. 

7 opmerkingen:

  1. Bah wat een vervelende week, kan je helemaal volgen in de wirwar van emoties. Hoop dat het goedgekeurd wordt, dat je een puim krijgt en die collega een tik op de neus!
    Trots zijn op jezelf hoor! Dat geeft dan namelijk een stukje ontspanning.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jakkes zeg. Volgende keer gewoon aangeven als privé je werk beïnvloed, want helemaal gescheiden blijft het nooit en anderen doen dit ook gewoon. Plan je straks dan wel weer wat tijd voor jezelf in? Belangrijk hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sterkte. Wat een roerige tijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik mag dan wel hopen dat dit alles gemeld is bij hogerhand. Daarnaast zou ik zeker mijn bonus ter sprake brengen. Dit zou totaal niet reëel zijn. Heel veel sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wanneer die collega stennis zou gaan schoppen zou ik heel raar vinden. Hij heeft je opgezadeld met een enorme klus. Nu is het de omgekeerde wereld wanneer hij stennis gaat schoppen tegen jou. Goed dat je het bij je manager hebt aangekaart. Kun je niet alsnog in overleg met je manager dat het je dwars zit dat je gekort bent op je bonus, en dat dit kwam door prive-omstandigheden? succes

    BeantwoordenVerwijderen
  6. oh bah, kun je de volgende keer zo'n verzoek van die collega niet weigeren, dan mag hij op andere manier zijn boontjes doppen en komt het niet op jou aan, want je eigen werk lijdt er ook onder op deze manier zeker? knuffel, morgen is het al dinsdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een debiele streek van die collega, dat is echt balen zeg zoiets. Jammer van die cultuur die daar blijkbaar op je werk heerst, met afschuiven en klagen over anderen.... bah. Ik hoop voor je dat het snel rond is, en dat je dan weer een beetje kan bijkomen want dit is niks... heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen