Pagina's

maandag 10 november 2014

Over een heleboel niet en een beetje van alles.

De tijd kabbelt hier voort want erg veel gebeurt hier niet. Ook doe ik weinig. Ik denk zelf dat ik heel veel heb gedaan aan het einde van een dag maar als je er dan op terug kijkt dan valt dat erg tegen. En weet je wat het mooie er nu van is? Ik vind het allemaal wel prima. Het kan me niks schelen dat de badkamer al heel lang een sopje nodig heeft, dat er een stapel was ligt en dat ik mijn papieren zou moeten opruimen. Elke dag denk ik dat "nu doe ik het" om het vervolgens weer  net zo hard te vergeten. Heel goed volgens deskundigen...... heel prettig volgens mij.

Toch gebeuren er hier wel dingen. Zo had ik vorige week elke dag wel wat in mijn agenda staan. Ik vind het dan ook een heerlijk idee dat ik deze week niks hoef op een sollicitatiegesprek na dan. En dat is dan eigenlijk ook meteen wel weer iets heel groots. Vorige week heb ik weer een gezellig medisch rondje gedaan. Zo begon ik maandag bij de huisarts omdat niet al mijn bloedwaarden goed waren. Naast een vitamine D tekort blijkt dat mijn schildklierwaarden ook aan de lage kant zijn. Heel normaal volgens de huisarts bij vrouwen boven de een bepaalde leeftijd (pff en dan voel je dus ineens oud). Toch is het ook iets wat in de gaten gehouden moest worden. Dus ik mag over een poosje weer bloed laten prikken. Voor de vitamine D heb ik inmiddels supplementen. Dus elke ochtend neem ik nu een mini-pilletje. Over een poosje zou ik dus energieker moeten zijn. En laat daar nu een mega-hoest a la een kuchende zeehond de hele boel verpesten? Ik houd nu al een week manlief 's nachts wakker met mijn geblaf. Zelf slaap ik ook niet lekker. Dus we zitten samen elkaar duf aan te kijken, vurig hopend opdat die kuch snel weg mag gaan. 

Manlief dacht vorige week wat zij kan, kan ik ook. Dus ook hij zat bij de huisarts alleen dan met andere klachten. Hij heeft iedere keer bloed bij zijn ontlasting. Hij is al een paar keer behandeld voor aambeien maar het lijkt niet erg te helpen. Dus nu mag manlief een colloscopie ondergaan een week nadat ik de endoscopie heb gehad. Het verschil is alleen dat ik me er niet al te druk om maak en manlief ondertussen met de dag nerveuzer wordt. Als je hem hoort zou je bijna denken dat hij iets heel ernstigs mankeert en dat hij een grote ingreep moet ondergaan. Het is misschien man-eigen om je daar iets drukker over te maken maar hij was wel heel nerveus. Dus vandaag zaten we weer bij de huisarts. Hopelijk heeft zij een deel van zijn zorgen weg genomen.

Buiten het medische gebeuren waren er ook leuke dingen. Ik had een 10-minuten gesprek bij de opvang, Ze vonden dochterlief een sociaal, energiek en temperamentvol meisje maar wat ze vooral zo speciaal aan haar vonden is dat ze zo puur (nog) is in alles. Dat vond ik heel mooi om te horen want ik zie dat als iets heel kostbaars.
Op vrijdag ging ik voor het eerst sinds lange tijd met haar mee naar judo. Nu had manlief mij al verteld dat ze volgens de judo-leraar bij de top 3 van haar leeftijdsklasse hoort. Eigenlijk is het top 2 want het gaat alleen om haar en een jongetje. Hij wil haar heel graag naar een andere groep doen zodat ze haar grenzen kan verleggen. Het komt haar nu allemaal te makkelijk aanvliegen. En het klopt: ze doet alles wel heel gemakkelijk. Dus vanaf januari zit ze niet meer bij de kleuters maar bij de 6 tot 9 jarigen. Ik ben benieuwd hoe ze dat vindt. Als ze nu ook zo goed haar best deed bij zwemmen, dan was het helemaal mooi. Zwemmen daarentegen daar heeft ze weinig mee vooral als dan ook je hoofd nog onder water moet. Dus langzaam maar zeker is iedereen al een badje verder en zij houdt no eigenwijs haar koppie boven water. Ook kwam ze thuis van school met de mededeling dat ze puzzelkampioen is. En ja hoor de volgende dag hing haar naam bij de andere puzzelkampioenen. 
Dochterlief heeft iets streberigs en wil alleen maar winnen. Ze wil nu zo snel en goed mogelijk haar werklijsten doen. Het is wat in groep 2 te zitten. Deze week krijgt ze haar rapport en dan hebben we een gesprekje. Ik ben benieuwd.

Ach en zo kabbelen de dagen hier voorbij. Er gebeurt wel wat en ook een heleboel niet. En vooral dat niet... ik vind het heerlijk.

3 opmerkingen:

  1. He goed meis, je bent aan het rusten en aan het genieten. Dus de weg omhoog heb je gevonden. Nu lekker& rustig doorwandelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn 80-jarige buurvrouw noemt dat 'moggelen'. Rommelen en bezig zijn in huis. Het is inderdaad fijn!

    BeantwoordenVerwijderen