Pagina's

donderdag 20 september 2012

Moe(deloos)

Het lijk wel of ik de laatste paar weken bijna obsessief bezig ben met geld. Het negatieve saldo van mijn schulden gaat elke maand een klein beetje naar beneden maar het kan mij niet snel genoeg gaan. Ik kan bij wijze van spreken de cijfers in het rood wel weer in het groen kijken. Elke extra storting geeft een tijdelijk gevoel van euforie die weer teniet wordt gedaan door het gevoel dat het toch nog wel erg lang duurt voordat ik er helemaal uit ben.

Dan zijn er momenten dat ik er zo ontzettend genoeg van heb om overal op te beknibbelen en zo graag eens een keer iets leuks voor mezelf zou willen kopen zonder dat stemmetje in mijn hoofd die zegt "je hebt het niet nodig, je hebt het niet nodig dus terugleggen". Ik zou zo graag eens een keer met mijn man lekker uit eten willen maar dat vinden we uiteindelijk toch ook zonde van het geld. Mijn man zegt dan nog heel lief van "je kan eigenlijk zo lekker koken dat het niet nodig is".

Soms vraag ik me wel eens af dat als ik uit de schulden ben, hoe ik dan met geld zou omgaan. Er is dan weer de financiële ruimte om dingen te doen en te kopen uiteraard wel binnen de grenzen van ons budget. Zou ik dan echter zo gewend zijn aan het consuminderen dat ik elke maand een bedrag overhoud? Zou ik dan eindelijk eens kunnen gaan sparen voor een aanvulling op mijn pensioen of aflossing op de hypotheek?

Daar waar ik het meeste naar uitkijk, is de financiële vrijheid. Momenteel durf ik niet van baan te wisselen vanwege de mogelijke financiële impact. Ik verdien namelijk goed bij mijn huidige werkgever en het is nog maar de vraag of ik ooit het zelfde inkomen ergens anders krijg. Bovendien vervallen dan bepaalde personeelskortingen met als gevolg dat mijn hypotheek gaat stijgen. Een stijging die ik met moeite zou kunnen opvangen en die dan ten koste zou gaan van de aflossingen. Ik voel me dus soms gevangen in mijn baan. Al heb ik dan het geluk dat ik mijn baan best leuk vind. Alleen ik zou  zo graag dichter in de buurt willen wonen van mijn werk zodat ik straks mijn dochter naar school kan brengen maar ook omdat ik niet iedere dag een uur aan het forenzen ben. Dat bedrag dat ik dan qua inkomen misschien zou moeten inleveren vind ik het wel waard. Tijd met mijn kind is namelijk velen malen waardevoller. Alleen dat moet dan wel financieel kunnen. Het doet me verdriet dat dit nu niet kan.

Als ik op een avond dus op de bank zit of in mijn bed lig, schiet dit allemaal door mijn hoofd. Het benauwt me maar ik neem het mezelf ook kwalijk dat ik het zo ver heb laten komen. Soms kan ik ook wel de positieve kant ervan zien dat het een wijze les is geweest. Toch overheerst het moedeloze gevoel van het duurt nog zo lang.

Nog even doorbijten want financiële vrijheid... wie wil dat nu niet?

8 opmerkingen:

  1. Van mij alleen maar even een flinke virtuele knuffel omdat 'k me goed kan voorstellen hoe je je voelt,
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij ben je hartstikke goed bezig. Je doet toch wat je kunt doen? Je bent een omslag aan het maken en over een tijd is er veel meer lucht en dan kan je opeens plannen gaan maken die mogelijkheden scheppen. Verander eens de zin: 'ik zou wel iets voor mezelf willen kopen' in een zin 'Wat zou ik mezelf nu willen gunnen?' vaak is het antwoord immaterieel. Nog een tip: maak een potje aan voor leuke dingen, geregeld klein bedrag storten geeft ook weer luxe.

    Nathalie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In principe weet ik wel het antwoord op wat ik mijzelf zou gunnen dat zijn over het algemeen immateriële dingen. Voor mij is tijd met mijn dochter het kostbaarste wat er is. Voor haar zou ik ook minder willen werken. Hopelijk komt dit snel.

      Ik ben overigens heel erg blij met alle lieve reacties.

      Verwijderen
  3. O dat kan ik me goed voorstellen dat je soms moedeloos wordt. Waarom maak je niet een klein potje waar je af en toe wat instopt. Zodat je net eens in de maand een keer een ijsje kunt kopen of op een terrasje kunt zitten of een tijdschrift kunt kopen, of waar jij dan ook maar blij van wordt. Want dat maakt misschien net dat het beter vol te houden is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het eigenlijk wel een goed idee om een potje te maken. Dat geld wat ik dan aan het eind van de week of maand overhoud, zou ik dan voor iets leuks kunnen gebruiken. En het gaat niet eens om echt hele grote dingen wat ik ermee zou willen doen. Het zit hem inderdaad in een lekker ijsje, een terrasje of een uitje met het gezin.

      Verwijderen
  4. Ik vind het heel knap dat je zo goed bezig ben. Af en toe moet je jezelf ook wat gunnen al is het maar een tijdschrift van 2 euro. Je zal het hierdoor langer volhouden.

    Heel veel sterkte en nogmaals ik doe mijn petje voor je af. Je bent op de goede weg.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik voel met je mee. Ik zit nu ook weer in een periode 'moedeloos'...Wij consuminderen nu een jaar met vallen en opstaan en op dit moment, met weer allerlei bezuinigingen in het verschiet, voel ik me moedeloos...Wij hebben geen schulden maar wel een aflossingsvrije hypotheek waarbij we nu echt moeten gaan aflossen! Anders moeten we op 67-jarige leeftijd ons huis verkopen en het is dan nog maar de vraag of er dan nog overwaarde inzit...
    Je doet het geweldig! 16.000,00 aflossen in 3 jaar, chapeau! Het is te overzien en iedere aflossing brengt je dichterbij je doel!
    En misschien is het consuminderen er zo ingeslopen in de komende jaren dat je ook je hypotheek extra gaat aflossen. Financiele vrijheid, eerder stoppen met werken etc.

    BeantwoordenVerwijderen