Aangeslagen

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties maar ook voor de goede suggesties naar aanleiding van mijn blog gisteren. Een aantal suggesties ga ik ook daadwerkelijk toepassen. Dank hiervoor want ik was daar zelf waarschijnlijk niet opgekomen hoe logisch sommigen ook klinken. 

Maar hoe gaat het nou? Ik ben aangeslagen en verward. Ik weet niet zo goed meer wat ik ervan moet denken. Het gevoel van boosheid en verdriet wisselt elkaar af. Eerlijk gezegd zal dit gevoel nog wel blijven totdat ik het gesprek heb gehad. Heel diep in mijn hart hoop ik dat het meevalt. Al heb ik daar wel een hard hoofd in. Het vertrouwen is weg in die organisatie. Ook ben ik bang voor wat de consequenties kunnen zijn ondanks dat ik volledig sta achter mijn beslissing en daar ook niet van ga afwijken. Het is verdomme nog altijd wel mijn kind. Mijn kind die ik het allerbeste van de hele wereld gun en mijn kind die zo ontzettend gewenst is. 

Ondanks alles wilde ik niet dat het hele gebeuren mijn dag overschaduwde. Uiteindelijk speelde het wel constant in mijn achterhoofd. Ik ben nu eenmaal een tobber en ik kan de meest dramatische scenario's in mijn hoofd halen. 

Toch hebben we wel een leuke dag gehad. We hebben saampjes vooral veel sneeuwplezier gehad. In de ochtend hebben we een sneeuwpop gemaakt. Ze had het al dagen over sneeuwpoppen dus nu heeft ze er eindelijk eentje in de tuin staan. Daarna zijn we met de slee een boodschapje wezen doen. De heenweg vond ze de slee nog wel leuk maar op de terugweg liep ze toch liever. Eenmaal thuis hebben we warme chocomel gedronken, hebben we een paar puzzels gemaakt en hebben we in de middag pannenkoeken gegeten. Na de pannenkoeken zijn we weer naar buiten gegaan. Ik wilde het voetpad sneeuwvrij heb. De sneeuw was inmiddels al in een smurrie aan het veranderen. Aangezien het vanavond hard gaat vriezen, heb ik niet veel zin om morgen onderuit te gaan op de ijsschotsen voor mijn voordeur. Dochterlief vond het fantastisch. Zij vindt buiten spelen sowieso fantastisch. Geef haar een schep en ze is uren zoet. 

Na nog even buiten te hebben gespeeld, zijn we weer naar binnen gegaan. Daar hebben we naar dvd's van Dora zitten kijken. Normaliter wil ik niet dat ze zo veel tv kijkt maar vandaag mocht even alles. 

Nadat we nog samen hebben gekookt, heb ik haar in bad gedaan en binnen 5 minuten was ze in dromenland. Ik heb haar nog wel moeten beloven dat we morgen met de auto's moeten spelen. Dus hopelijk droomt ze vanavond over stoere auto's en kiepauto's.

Voor haar was het, denk ik, wel een geslaagde dag. Toch was ze wel knuffelig. Om de haverklap kreeg ik een knuffel of een kus. Onbewust zal ze toch hebben aangevoeld dat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik baal ervan want ik had me zo verheugd op een paar zorgeloze dagen alleen met haar. Die dagen alleen met haar heb ik wel, maar zorgeloos durf ik ze niet te noemen. Raar maar vooral jammer hoe dingen toch anders kunnen lopen dan je had gehoopt.....