Pagina's

donderdag 13 december 2012

Het gesprek

Het gesprek met het consultatiebureau zit erop. Het verliep bewonderenswaardig goed. Ik vond zelfs de sociaal maatschappelijk verpleegkundige sympathiek (oei dat klinkt bijna eng). Ik had het gevoel dat er naar mij werd geluisterd en dat ik serieus werd genomen. Uiteindelijk heb ik een goed en respectvol gesprek gehad. Deels komt dit wel door de rustige benadering van haar en ook doordat ze duidelijk liet merken dat ze ook begreep wat dit voor mij betekende.

We namen afscheid met de afspraak dat zij haar bevindingen met de arts zou bespreken en dat ze vervolgens melding zou doen bij de huisarts. De melding bij de huisarts is volgens het protocol omdat een deel van de zorg van kinderen van 0 tot 4 jaar bij het consultatiebureau ligt. Mijn huisarts is op de hoogte dus deze melding zal niet als een verrassing voor hem komen. De melding zal bestaan uit twee punten. Het eerste punt is dat mijn dochter als ze 4 jaar is weer een ogentest zal ondergaan op het consultatiebureau. Mocht dochterlief niet mee willen werken, dan proberen we het in het ziekenhuis via een verwijzing naar de oogarts. Ik weet nu dat de test er aan zit te komen dus ik ga vantevoren met haar oefenen en hopelijk ziet ze het als één groot spel. De tweede melding bestaat uit de zorgen om de taalontwikkeling bij meertaligheid en dat zij dit met ons hebben besproken maar dat wij als ouders vinden dat de taalontwikkeling voldoende is. Zij deelde deze mening met mij nadat ik uitvoerig met haar heb besproken wat onze visie op meertaligheid is en hoe wij dit in de praktijk toepassen. Meer dan dat kunnen we momenteel niet doen.

Saillant detail is dat de arts besloten heeft om iets anders te gaan doen. Wellicht is hij tot inkeer gekomen dat het beroep van consultatiearts niet zijn roeping is. Manlief voegde daar nog aan toe dat hij waarschijnlijk meerdere mensen op deze manier heeft behandeld en dat hierop klachten zijn gekomen. Wie zal het weten?

Je zou denken dat ik huppelend naar huis ging. Het rare was dat ik gisteren niet blij of opgelucht kon zijn. Heel langzaam merk ik dat er iets van opluchting komt. Ik kan nu het hoofdstuk sluiten. Gisterenavond had ik ook weer zin om dingen op te pakken.

Ik realiseerde me uiteindelijk wel dat dit probleem zo groots is geworden door ongelukkige woordkeuzes en halsstarrigheid. En is dit in essentie niet vaak het probleem in elk misverstand: slechte communicatie.

6 opmerkingen:

  1. Veeg teken dat de arts opeens een nieuwe weg in gaat slaan.... Maar fijn dat het nu uit de wereld is! Je hebt tenslotte wel wat beters te doen (dwz alles behalve je met het cb bezig houden).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig, hopen dat hiermee de kous af is. En mooi dat die man weg is. Goed weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Frappant dat zo'n arts dan besluit op te stappen, dat zegt wel iets over hem.
    Hopelijk vind je snel je rust terug!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Inderdaad frappant dat zo'n arts weggaat.
    Komt llemaal wel goed. Hier hebben we de ogentest ook onderdrukt. Dochterlief heeft er steeds geen zin in en er is niets geks met haar.

    BeantwoordenVerwijderen