De verleiding weerstaan

Vrijdagmiddag had ik een paar uurtjes voor mezelf. Nadat ik een doos babykleertjes had afgegeven bij een vriendin, reed ik weer richting huis. Ik besloot in een impuls naar de Kringloop te rijden. Ik was namelijk op zoek naar een aantal weckpotten en meestal hebben ze die wel een aantal staan voor een zacht prijsje. Terwijl ik de auto parkeerde, zag ik dat er net twee vrachtwagens werden leeg geladen met spulletjes die op de verzamelpunten kunnen worden ingebracht. Ook had ik deze keer geluk dat ik relatief eenvoudig de auto kon parkeren want het is vaak druk bij de Kringloopwinkel.

Eenmaal binnengekomen liep ik tegen drie prachtige weckpotten aan. Ook vond ik een bakblik van steen. En toen gebeurde het: mijn oog viel op een prachtige spiegel die aan de muur hing. De spiegel hing er een beetje verloren bij in een hoekje tussen wat schilderijtjes van palmbomen, stranden en Disney figuren. Heel langzaam liep ik er naar toe en keek bewonderend naar de spiegel. Daarna viel mijn oog op het prijsje €10. Dat viel mee voor een spiegel. Ik viste mijn portemonnee uit de binnenkant van de jas en telde het geld na. Ik had ongeveer €12 in mijn portemonnee. Op mijn rekening stond nog €35 maar daar moest ik het wel mee redden tot de 15^e. Ik keek eens in mijn mandje. De inhoud zou mij €5 kosten. Het bakblik had ik niet echt nodig en ik zou ook best met één weckpot toe kunnen. Ik begon al met twee weckpotten terug zetten. Toen bedacht ik me ineens maar waar wil ik die spiegel in huis gaan hangen. In mijn hoofd liep ik alle kamers door. Ik realiseerde mij plotseling dat ik de spiegel nergens een plekje kon geven. Met een diepe zucht heb ik me omgedraaid en de spiegel laten hangen.

Daarna zag ik nog twee hele mooie lampen. Ook niet nodig. Toen ben ik de boekenhoek ingedoken. Daar vond ik twee boekje van Annie M.G. Schmidt namelijk Puk en de Petteflet en Floddertje – Schuim. Ik was daar al een tijdje naar op zoek maar vond die boeken op Marktplaats of bol.com te duur. Nu heb ik ze samen kunnen kopen voor €1.70.

Uiteindelijk liep ik naar de kassa met mijn weckpotten, bakblik en twee boekjes. Ondertussen bleef de spiegel in mijn hoofd spoken. Zelfs in de auto naar huis toe bleef het tegen mij fluisteren neem me mee. Ook ’s avonds liet de spiegel mij maar niet los. Ik bleef maar dubben of ik het wel of niet moest doen waarbij de balans soms naar ja doorsloeg en soms naar nee. Uiteindelijk heb ik mezelf vermanend toegesproken want ik heb dat ding uiteindelijk echt niet nodig.

De weckpotten staan inmiddels netjes gewassen met inhoud in de kast. Kijk die potten kon ik dus wel goed gebruiken en had ik dus wel nodig. Van het geld op mijn rekening heb ik een paar boodschappen gedaan en de glazenwasser betaald. Nu red ik het prima tot aan de 15^e. Als ik de spiegel had ik gekocht dan had ik mijn spaargeld moeten aanspreken. Het was dus een kleine overwinning op mezelf. Vroeger had ik die spiegel wel gekocht of ik nu wel of geen geld meer had. Stiekum ben ik best trots dat ik deze verleiding heb kunnen weerstaan.