Pagina's

maandag 25 februari 2013

Sekseneutraal opvoeden

Ik heb een collega die vervent aanhanger is van sekseneutraal opvoeden. Sekseneutraal opvoeden komt erop neer dat je geen verschil maakt tussen een jongen of een meisje. Een jongen of een meisje wordt dus het zelfde soort speelgoed, boeken en activiteiten aangeboden. Jongens hoeven niet stoer, wild en handig te zijn en meisje niet lief, schattig of behulpzaam. Als een jongen een jurk aan wil trekken of staartjes wil dan moet dat kunnen. Het zelfde geldt voor een meisje die liever in bomen hangt, boomhutten bouwt of met auto’s speelt in plaats van met poppen en theeserviesjes.

Nu heb ik een dochter die op het gebied van kleding en uiterlijke verzorging een echt meisje is. Ze draagt niets liever dan jurken en rokjes en ze barst in huilen uit als ik haar toch een keer een broek aantrek. Hoe meer ruches, glittertjes en sliertjes de jurk heeft hoe mooier ze het eigenlijk vindt. Het is niet dat ik dit heb lopen stimuleren. Uiteraard koop ik wel de jurkjes voor haar maar als ze had aangegeven dat ze liever broeken droeg dan had ze deze gekregen van ons. Ook vindt ze het leuk om haar nageltjes te laten lakken en ze wil vooral ook erg lekker ruiken. Wat betreft is het een echt meisje. Daarentegen laat ze haar poppen links liggen. Ze heeft welgeteld twee lappenpoppen en een pop “geërfd” van mij. De poppen liggen weg te stoffen in een hoekje of worden soms door de kamer gegooid. Voor de rest geeft ze er helemaal niets om. Dat geldt ook voor haar poppenhuis. Ze is echter wel gek op haar blokkendoos, klimmen en auto’s. Kortom wat mij betreft, doet ze precies wat ze zelf leuk vindt.

Mijn collega zou als ze bovenstaande zou lezen helemaal de kriebels krijgen. Ze heeft me al een paar keer vermanend toegesproken op het feit dat ik haar nageltjes soms lak en dat ik haar “stimuleer” om jurkjes aan te trekken. Het idee van parfum voor kinderen of make-up setjes vindt zij weerzinwekkend. Het grappige is dat make-up mij niets interesseert. Het is zelfs zo dat ik geen make-up gebruik en naturel door het leven ga. Ik wil er wel leuk uitzien maar jurken of rokjes draag ik alleen maar op werk of naar het strand. Voor de rest kun je me uittekenen in de eeuwige spijkerbroek. Het komt dus echt vanuit mijn dochter zelf. Ik zie het als een fase waar de meeste kleine meisjes doorgaan. Mijn collega ziet het als een beeld dat door ouders en media aan kinderen wordt opgelegd. Volgens haar zijn sprookjes rolbevestigend en beperkend in de ontwikkeling van een kind. Tot op een bepaalde hoogte kan ik daarin wel meegaan. Uiteindelijk kiezen we onbewust voor een pasgeboren als het een meisje is voor dat lieve roze en vertellen we als ze wat ouder zijn dat ze een schattig lief meisje is. De verhaaltjes die ik mijn dochter lees zijn misschien ook wel rolbepalend. Alleen ik denk niet dat mijn dochter daar een minuut bij stilstaat. Ik denk dat zij alleen maar de mooie plaatjes ziet en het mooie verhaal hoort. Ik denk niet dat zij ook maar één moment denkt hoe afhankelijk de prinses zich opstelt van de prins. Persoonlijk geloof ik dat zij zich hier pas bewust van wordt ergens richting puberteit. Dus ik laat haar nu lekker haar eigen gangetje gaan en laat ik haar in de modder stampen als ze dat wil om vervolgens haar een uur later weer lekker te laten tutten met haar kookspulletjes. Het belangrijkste voor mij is dat zij gelukkig en gezond is, lekker in haar vel zit en plezier heeft in haar leven.

En als tegengewicht aan mijn collega, gooi ik dan Dr Swaab in de strijd. Hij zegt dat de meeste dingen in hersenen vastliggen al ver voor de geboorte en dat het dus geen kwestie is van opvoeding of cultuur. Helaas staat mijn collega niet open voor andere argumenten… dat is heel jammer en een verarming aan haar kant.

9 opmerkingen:

  1. Oei Swaab is nogal omstreden. Gisteren Brandpunt gezien? Daarin kwam een wetenschapper van het VU Mc aan het woord, die heel diplomatiek en fijntjes kritiek leverde op Swaab. Te eenzijdig, vond hij. Dus of je met Swaab nu overtuigend bent?
    Mijn dochter was ook van de jurkjes in haar peuter-en kleutertijd, met als dieptepunt een maak- je- eigen- nagellakmachine met glitter erin! Maar in de groep 3 ging dat helemaal om. ging ze voetballen en vechtsporten doen. Mijn zoon is overigens een zachtaardige jongen die vechtsport haat. Mijn dochter is biomedische wetenschappen gaan studeren en mijn zoon archeologie. Meid dus een betastudie, en jongen een alfastudie. Middelste is ook een zoon en die doet een gammastudie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Onze (nu) volwassen dochter was eigenlijk eerder een halve jongen die heel graag speelde met ijzeren autootjes, contructiespeelgoed zoals Meccano en Lego. Ze had wel enkele poppen maar het enige wat ze daarmee deed, was armen, benen en kop uitvijzen . Wij hebben haar nooit 'gepusht' om met typisch meisjesspeelgoed te spelen. Ze heeft ondertussen zelf twee zoontjes. De jongste speelt enorm graag met poppen, roze is zijn lievelingskleur en hij heeft graag speldjes in zijn (korte)haar. Tussen mijn dochter en haar man geeft dat soms problemen omdat onze dochter vindt dat, als de jongen liever met meisjesspeelgoed speelt, typische meisjeskleuren verkiest, graag roze ziet, ze hem de kans moet geven om zich te ontwikkelen zoals hij verkiest. De papa vindt daarentegen dat zijn zoontje 'stoer' moet zijn, 'moet' voetballen, typische jongenskleuren moet dragen en graag zien. Het koppel is inmiddels gescheiden en bij de mama (en bij ons) mag hij met meisjesspeelgoed spelen, speldjes in zijn haar doen en heeft hij een roze pyama en roze beddengoed. Hij weet wel goed dat, als er bezoek komt, de speldjes uit zijn haar moeten gewoon omdat de meeste mensen toch maar negatieve reacties geven op zijn voorkeur voor meisjesdingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier een jongetje en een meisje, ze kiezen gewoon lekker zelf wat ze willen. En meisje kiest inderdaad voor roze, glitter, bloemetjes en tutdingen. Is dat erg? Nou nee, het lijkt me juist als je het heel bewust afhoudt dat dat pas tegennatuurlijk is.
    En ik zou dan weer zo eigenwijs zijn dat ik me niet aan zou trekken van die idealistische collega. Respect voor elkaar is het prettigst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik trekt het me ook niet wat mijn collega ervan vindt. Ik jut de boel soms ook op door alleen nog meer typische meisjesdingen te roepen. Ze laat zich zo heerlijk op de kast jagen. Ze trekt het alleen zo ver door dat het eigenlijk hilarisch wordt.

      Verwijderen
    2. Ach, je hebt altijd aparte mensen. Ik heb mijn 2 oudsten een blauwe maandag op de Vrije School gehad. Daar liep een hippie-moeke met een pendel rond. Dat haar zoontje elke dag weer voor iets anders allergisch was (beweerde de pendel), dat slikten ouders en juffen nog wel van haar. Maar dat de pendel ook werd geraadpleegd bij de vraag naar welke juf haar zoon het volgende schooljaar moest, juf A of juf B, en dat de schoolleiding dwingend verzocht werd het advies van de pendel te respecteren en op te volgen, dat ging echt te ver. Ik heb me er wel rot om gelachen:-)

      Verwijderen
  4. Klinkt erg ingewikkeld, dat sekseneutraal opvoeden. Volgens mij vervreemd je kinderen daarmee van hun leeftijdsgenoten.

    Daarentegen is het ook weer niet nodig om kinderen te pushen om zich als een meisje te gedragen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik houd van stoer, spijkerbroeken, zwart, leren jasjes, band shirts en toen kleine meid een baby was had ze ook lekker stoere kleren aan. Geweldig vond ik dat. Uiteraard ook de standaard meidendingen die ze van mijn moeder kreeg. Zodra ze een eigen willetje kreeg was het gedaan met de stoere kleren. Je wilt niet weten wat een bui madam heeft als ik haar een broek aantrek. Alleen met het argument dat alles in de was zit en anders in pyjama naar school moet wil ze dan met een chagerijnig gezicht nog wel een broek aandoen, maar dan wel vlechtjes mama!!! Nature, nurture, wie zal het zeggen.
    Als ze maar gelukkig zijn, toch? Lijkt me dat je collega zichzelf nogal wat onnodige moeite en stress op de hals haalt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sekseneutraal opvoeden is bijna onmogelijk. Alle jongentjes van de klas gingen in groep 3 met carnaval als ridder en het jaar erop massaal als cowboy, dat willen ze zelf en ze stimuleren elkaar daar in.
    Jongens en meisjes verschillen wezenlijk van elkaar dat heb ik wel geleerd de afgelopen jaren. Wel vind ik dat je je kind moet stimuleren zichzelf te respecteren en uit te leren komen voor zijn gevoelens en meningen. Zo ontdekt je kind ook wel wat en hoe hij of zij het liefste wil zijn.
    Ik heb een typisch jongens-jongetje thuis die houdt van vechtsporten en op voetballen zit maar tegelijkertijd wel heel gevoelig is en het vertelt als hij verdrietig is.

    Wel vind ik het zelf storend als ouders hun kinderen erg een uiterlijk opdringen, dus van die babies van één jaar die allemaal gel in hun haar hebben zodat het helemaal overeind staat of laatst zag ik een klein meisje van hooguit 1,5 die van die zogenaamd schattige staartjes in had, zo strak achterover getrokken dat de haren zowat uit haar kop sprongen. Dat zag er pijnlijk uit....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een leuke post. Bij mijn dochter van 3 merk ik dat ze zelf haar weg zoekt in het spelen met spulletjes en haar kleding.
    Ze gaat een paar dagen naar de kinderopvang en daar speelde ze al met 10 maanden met poppen. Autootjes etc. trokken haar veel minder. Wij hebben daar niets in beinvloed. Ik probeer zelf wel zoveel mogelijk verschillende dingen aan te bieden. We hebben een treinbaan,poppen, my little pony's, duplo etc. Ze speelt met bijna alles, de poppen zijn wel favoriet. De kleuren van het speelgoed die ik kies zijn vaak wel neutraler van kleur. Ik zal niet snel specifiek meisjeslego kopen, ik ga dan toch eerder voor de primaire kleuren. Ze heeft voor haar verjaardag een step gekregen, deze is rood, groen etc. en bewust geen roze.
    nu ze drie is, gaat ze bling bling en roze steeds meer waarderen, Ik denk dan ook dat dit de volgende fase wordt. Ik heb net een dochtertje gekregen en ik merk zeer sterk hoeveel roze kleertjes ik krijg. Ik koop het niet, maar de omgeving vindt het blijkbaar wel bij een meisje horen. Ook valt het me op dat kleertjes ook voor het piepkleine grut heel jongensachtige of heel meisjesachtig zijn, er is geen tussenweg. Wij wisten niet of we een jongen of een meisje zouden krijgen. Het was echt een drama om leuke kleurrijke betaalbare kleertjes te vinden.
    Ik merk vaak dat ouders van jongens meer moeite hebben met sekseneutraliteit. Bijvoorbeeld: Mijn zwager zou het niet waarderen als ik een pop of een keukentje koop voor zijn zoon. Zoonlief heeft dan ook al vanaf zijn geboorte alle soorten voertuigen in huis. En toen de kinderopvang alleen een roze fles in de aanbieding had kon hij dit niet waarderen.

    BeantwoordenVerwijderen