The Greek escape: genieten en afscheid nemen

Drieënhalve week op vakantie. Als je het hoort klinkt dat heel lang. Realiteit is dat de tijd voorbij vloog en voordat ik er erg in ik weer thuis was. Allerbelangrijkste is dat we hebben genoten.

De vakantie begon wel vrij bizar.  Op donderdag 17 juli liep ik vooral door het huis te rennen om de laatste dingen te doen. Ondanks dat ik dacht dat ik dit keer eens een keer alles op tijd af had, zijn er altijd nog kleine dingetjes die je op het laatste moment moest doen. ’s Avonds kwam manlief thuis na 3 dagen in Duitsland te zijn geweest. Dus dat was iets eten en tussen het inpakken door bijpraten. De wereld draaide dus door maar onze wereld beperkte zich tot ons huis en dan met name de koffers. Groot was dan ook onze verbazing toen we de volgende dag op Schiphol aankwamen en daar overal pers zagen staan. Toen hoorden we pas wat er met vlucht MH17 was gebeurd. Je wordt daar dan wel even stil van en je stapt dan toch anders in een vliegtuig. Ineens ben je je dan bewust van hoe kwetsbaar je eigenlijk bent.

Eenmaal in Griekenland aangekomen zijn we eerste twee dagen in Athene gebleven bij de schoonfamilie. De dagen brachten we overdag voornamelijk door in grote, airconditioned overdekte winkelcentra. Iets wat schoonfamilie graag doet dus wij pasten ons aan. Winkelen doe ik in Nederland nog maar zelden dus dan is het best leuk om weer eens een winkel van binnen te zien. Bovendien worden er allerlei activiteiten voor kinderen georganiseerd dus dochterlief vermaakte zich prima.  ’s Avonds werden we uitgenodigd door een vriend van manlief om uit eten te gaan. De twee dagen in Athene vlogen dus voorbij. Schoonvader zat intussen vol ongeduld op ons te wachten in een strandplaatsje. Dus de derde dag gingen we daar met der ganze (schoon)Familien naar toe. Ik weet nog steeds niet hoe we met vijf volwassen en twee kleine kinderen twee dagen hebben kunnen doorbrengen in een volgepropt appartementje van nog 40 m2. Het is gelukt maar niet zonder de nodige irritaties over en weer. Manlief en ik besloten daarom als de familie een middagdutje wilde doen, wij met dochterlief ergens naar toe gingen. Dat gaf iedereen even lucht. Na twee dagen pakten we de boel weer om naar de geboortestad van manlief te gaan.  Schoonmoeder ging mee.

Om een lang verhaal kort te maken: die twee dagen met schoonmoeder was een non-stop stroom van discussies, ruzies en irritaties tussen manlief en zijn moeder. Schoonmoeder is geen makkelijke vrouw en manlief zal ook niet snel toegeven. Dat is uiteraard het perfecte recept voor strubbelingen (en dan druk ik me mild uit). Manlief had het voornemen om zich niet door zijn moeder op de kast te laten jagen maar dat voornemen verdween als sneeuw voor de zon toen schoonmoeder maar door bleef hameren op bepaalde onderwerpen en ze perse wilde dat manlief daarmee instemde. Dochterlief trok zich in eerste instantie met mij terug maar op een bepaald moment ging ze zich er mee bemoeien door te zeggen ‘stop er mee, houd op’.  Dat brak weer mijn hart want ik wil niet dat mijn kind aan onnodige spanningen wordt blootgesteld. Ik was vooral verbaasd en verontwaardigd hoe een moeder zich ten opzichte van haar kind zo kan gedragen. Manlief werd namelijk letterlijk verteld dat zijn zwager de zoon was die ze nooit hebben gehad en dat ze niet van hem hield. Dat doet pijn. Ik was dus ook erg blij toen we alles achter ons konden laten en aan onze eigen vakantie samen als gezin konden beginnen. Op de valreep kreeg ik ook nog een snauw van schoonmoeder toen ik een parkeerplaats bezet hield door met mijn koffers daar te gaan staan. Toen we eenmaal schoonmoeder achter ons hadden gelaten, zaten we samen enigszins opgelucht maar ook verdrietig in de auto onderweg naar ons hotelletje. Gelukkig maakte het hotelletje veel goed. De kamer was prachtig en we werden ontzettend vriendelijk ontvangen. Toen we eenmaal in de kamer waren gesettled zijn we het plaatsje gaan ontdekken en werden we op een heerlijk restaurantje gewezen waar je authentiek Grieks kon eten. De rest van de vakantie hebben we daar dagelijks gegeten want het was gewoon in een woord erg goed. De dagen brachten we vooral door aan het strand. Heerlijk liggend op een strandstoel of in het zeewater. Dochterlief bleek een echte waterrat en lag de hele dag in het water. Langzaam maar zeker vond ze ook een beetje aansluiting bij een aantal Griekse kindjes. De Griekse kinderen begrepen op een bepaald moment dat dochterlief alles wel begreep maar alleen geen Grieks sprak (of beter gezegd wilde spreken). Twee dagen waren er ook Nederlandse kinderen waar ze ook mee kon spelen. Dochterlief genoot dus. Wat wil je nog meer? Ze had water, ijsjes en kinderen in de buurt. Maar ook niet onbelangrijk ze vond het super dat wij er ook de hele dag waren. En ook wij genoten van de tijd samen met haar. Heerlijk om zo ontspannen de dagen samen door te brengen en alleen maar tijd voor elkaar te hoeven te hebben.  Uiteraard hebben we ook de omgeving verkend. We hadden de auto van schoonvader meegekregen dus we konden overal en nergens naar toe rijden. We vonden prachtige idyllische strandjes die zo uit een reisfolder of een ansichtkaart waren weggelopen. Ook ontdekten we plekjes waar we zeker een andere vakantie langere tijd door willen brengen.

Helaas kwam aan onze 10 dagen samen weer een eind. Dus gingen we weer naar het geboortestadje van manlief terug. De bedoeling was dat we nog een aantal dagen met de familie zouden doorbrengen maar schoonfamilie verbleef in Athene omdat ze voor nichtje moesten zorgen. De nanny had namelijk per direct opgezegd dus zat schoonzus zonder oppas terwijl zij wel gewoon aan het werk moest. Schoonmoeder nam dus de taak van oppas over. Ik moet zeggen dat ik dat niet heel erg vond na alle toestanden van de eerste paar dagen vakantie. We konden met zijn drietjes verder vakantie vieren zonder spanningen. Manlief was wel teleurgesteld want hij had graag een paar dagen nog alleen met zijn ouders door willen brengen. Athene was geen optie voor ons dus hadden wij het hele huis voor een week voor onszelf. Manlief liet ons vol trots alle plekken zien waar hij als kind kwam en speelde. Hij overspoelde ons vol trots met verhalen. Ook was hij blij om weer een aantal van zijn vrienden te zien waarmee hij dan uren kon kletsen. Ik was vooral blij om te zien hoe hij weer opleefde tijdens de vakantie. Ik kon aan alles merken dat hij Griekenland, zijn vrienden en familie maar ook het leven daar mist. Vanuit de geboortestad zijn we ook weer dingen gaan bekijken of naar het strand geweest. Ook ben ik op bezoek geweest bij mijn Griekse collega die op iets meer dan een uur rijden van ons op vakantie was. Het was heel gezellig om met haar en haar gezin een dag op het strand door te brengen een ondertussen heerlijk bij te kletsen.

Ook kwam helaas aan deze week een einde en toen moesten we weer terug naar Athene. Daar hebben we een avond alleen met schoonouders doorgebracht. Het was eigenlijk een hele gezellige avond. De volgende dag (de dag van vertrek) werd nichtje gebracht. Dochterlief heeft een tijdje leuk met haar gespeeld. Alleen toen moest nichtje naar bed en dochterlief wilde met haar blijven spelen. Nichtje wilde daardoor weer niet slapen terwijl ze wel bekaf was. Uiteindelijk besloot ik dus om dochterlief apart te nemen. Je zou denken dat is alleen maar goed bedoeld maar schoonmoeder werd razend op mij omdat dochterlief begon te huilen. Schoonmoeder pakte vervolgens nichtje op en verdween met nichtje naar het appartement van schoonzus. We hadden nog foto’s van haar met dochterlief willen maken maar daar kwam het dus niet meer van omdat we nadien schoonmoeder niet meer hebben gezien. Schoonvader zat gelukkig wel heel trots op de foto met dochterlief J.  Ach en schoonmoeder: ik heb ergens medelijden met haar want volgens schoonvader maakt ze zich zorgen om nichtje, de gezondheid van haar man en nog zo veel andere dingen. Hierdoor worden dingen haar vaak te veel en dan reageert ze dat af. Helaas heeft ze manlief wel verdriet gedaan want hij wil gewoon normaal met haar kunen praten en dat is best moeilijk.

Tja en toen zaten we al weer terug naar Nederland in het vliegtuig. De tijd was voorbij gevlogen. We hadden nog zo veel mensen willen zien en spreken maar ondanks de drieënhalve week was het onmogelijk om iedereen te zien. We hebben ondanks de toestanden met voornamelijk schoonmoeder wel genoten. Genoten van de tijd samen, van niet op de tijd hoeven te letten, van het mooie weer, het heerlijke zeewater, het lekkere eten, de lieve mensen die we hebben ontmoet, de mooie plaatsjes en natuur die we hebben gezien, het feit dat dochterlief eten at die we nooit voor mogelijk hadden gehouden (visjes met kop en staart en gegrilde octopus) en al het andere moois wat Griekenland te bieden heeft. Met tranen in mijn ogen zat ik in het vliegtuig. Elke weer heb ik moeite om Griekenland achter mij te laten want wat houd ik van het land en de mensen. Hopelijk kunnen we er weer snel naar terug…….