Pagina's

donderdag 6 november 2014

Arbo-arts en andere banen-gedoe

Als je langere tijd ziek thuis bent dan komt de arbo-arts op je pad. Nu hadden zowel de psycoloog als de huisarts geadviseerd om een pro-actieve rol te nemen en zelf een afspraak te maken. Dus zo kwam het dat ik vandaag een telefonische afspraak met hem had. Hij was best sympathiek. Ik schrok alleen dat hij zich niet kon vinden in het voorstel van de psycholoog om de eerste zes weken thuis te blijven. Hij gelooft dat je snel weer een paar uurtjes moet gaan werken omdat anders de stap terug te groot is. Ik kreeg het hondsbenauwd bij de gedachte dat ik daar binnenkort weer zou zitten. Gelukkig viel het wel mee want hij wil mij pas eind november zien. Ondertussen zal hij ook contact opzoeken met de psycholoog om haar mening te horen. We eindigde het gesprek met het advies "ga vooral leuke en ontspannende dingen doen".  Nadat ik oplegde, heb ik gehuild. Het gesprek had meer impact om mij dan ik had verwacht.

Tja en dan zijn er nog twee dingen waar ik even helemaal geen raad mee weet. Vlak voordat ik ziek thuis kwam te zitten, heb ik gesolliciteerd naar een andere baan. Het is de baan van een voormalige collega van een voormalige werkgever (volg je me nog). Hij kon de lange reisafstand niet meer opbrengen en heeft onlangs een andere baan gevonden dichter bij huis. Overigens is dat weer de baan van een vriendin van mij die nu voor zichzelf werkt. Klein wereldje is het toch soms. Hij vertelde mij erover op een seminar en ik gaf toen aan wel interesse te hebben. De dag erna heb ik gesolliciteerd en hij heeft mij intern aanbevolen. En wat is nu het geval? Ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Het had niet op een slechter (of beter) moment kunnen komen. Ik ben al een tijd aan het rondkijken en steeds word ik afgewezen en nu heb ik ineens een gesprek. Volgende week zou ik kunnen komen om te praten. Het voelt dubbel. Aan de ene kant vind ik dat ik moet gaan want ik heb immers de baan nog niet en praten kan geen kwaad. Aan de andere kant vraag ik me af als ik zou worden aangenomen of ik het aan zou kunnen. Het zou goed voor mij zijn om helemaal weg te kunnen gaan bij mijn huidige werkgever maar neem ik niet te veel ballast mee die ik eerst een plaatsje moet geven? Moet ik niet eerst aan mezelf werken voordat ik naar ander werk ga zoeken? Daarentegen geeft  het vooruitzicht op mogelijk een andere werkomgeving lucht. Het is ook een kleiner bedrijf. Dat past beter bij mij. Het heeft ook meer mogelijkheden om thuis te werken, iets wat ik ook belangrijk vind. Een vriend en vriendin adviseerden gewoon te gaan praten en dan maar verder  te zien. Een vriend denkt dat mijn collega's een groot deel van mijn probleem zijn en dat het beter voor mij zou zijn als ik dat achter me kan laten. Misschien. 

En dan kreeg ik gisteren ook ineens een email van een headhunter. Of ik interesse had in een baan in Brussel. De baan is op mijn lijf geschreven en het salaris en arbeidsvoorwaarden zijn super. Alleen ik heb vroeger (24 jaar geleden) in Brussel gewoond en ik was blij dat ik weer naar Nederland terug kon. Brussel heeft leuke wijken en veel mooie dingen maar ik voel me er niet thuis. Manlief vindt het stom dat ik het meteen zou afwijzen want het zou mijn salaris met 1/3 verhogen. Vroeger zou ik ook alleen naar het geld hebben gekeken maar nu zijn andere dingen zo veel belangrijker geworden. Ik moet me ergens prettig voelen. Geld is dan minder belangrijk. Het is zelfs zo dat ik bereid ben minder te verdienen zolang ik me maar prettig voel in mijn (werk)omgeving. Ik wil dus deze baan afwijzen maar de deur wel op een kiertje laten staan voor de toekomst. Wie weet namelijk komt er via deze headhunter wel ooit de perfecte baan. 

Heel wat ontwikkelingen dus. Ook heel wat gedoe in mijn ogen. Gedoe dat ik best moeilijk vind.

16 opmerkingen:

  1. Eens gaan praten heeft altijd zin. Misschien is het pas voor januari en kun je je nog twee maanden focussen op je herstel. Ik zou gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja als je niet goed in je vel zit dan huil je gewoon snel inderdaad..en zo'n gesprek met arbo-arts is dan toch iets waar je tegenop ziet en dan komen daarna de waterlanders.
    Geeft niks, laat maar lekker gaan.

    Brussel zou ik persoonlijk dan niet voor kiezen als je nu al weet dat je je daar niet thuis voelt. Salaris is minder belangrijk dan je gezondheid zou ik zeggen.

    Dat gesprek voor die andere baan zou ik denk ik wél aangaan. Je kan altijd nog aangeven dat je eerst bijvoorbeeld 6 tot 8 weken helemaal vrij wil zijn omdat het werk waar je nu bent veel energie heeft gekost en je graag zo monter mogelijk wilt starten in 'n andere baan. Daarnaast ben je er ook niet meteen als je de baan aangeboden zou krijgen. Je bent eerst nog ff ziek, je neemt ontslag en hebt neem ik aan een opzegtermijn dus die tijd kun je gebruiken door nog in de ziektewet te blijven zitten. En wie weet bieden ze je de baan per 1 januari aan dan heb je nog mooi even de tijd.
    Maar ja, dat is wat ik nu denk....ik ken je natuurlijk verder niet...je kan het allerbeste je eigen gevoel volgen.
    Als je echt een flinke burn-out hebt kan het ook zo zijn dat je echt meer tijd nodig hebt om te herstellen!
    Heel veel sterkte met alles en beterschap hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een oppepper dat je uitgenodigd bent voor een gesprek. Ik zou gaan praten. Als ze je willen hebben, kun je zelf aangeven wanneer je wilt beginnen.
    Het komt goed!

    Heyya

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je kunt de laatste ontwikkelingen ook als een oppepper beschouwen: je krijgt andere opties/banen en bent voor de beide banen een kandidaat die de moeite waard is om te benaderen!

    Wat Brussel betreft: het is al weer lang geleden dat je daar gewoond hebt en niet alleen jij, maar ook steden veranderen. Als je kunt benoemen wat je toen tegen stond kun je ook onderzoeken of dat nu nog zo is (bij jou en bij de stad).
    En als dat nog zo is, niet doen. Anders kun je natuurlijk altijd het gesprek over die baan aangaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben 6 jaar geleden nog in Brussel geweest en ook toen vond ik het geen fijne stad. Ik zie maar daar niet wonen. Als ik dat nu al zo sterk voel dan is het ook niet juist om met die baan door te gaan.

      Verwijderen
  5. Ik zou het gesprek wel aangaan, maar wel gewoon eerlijk zijn. Dan kunnen zij bepalen of ze daarin mee kunnen gaan of niet. En zo wel: dan heb je een nieuwe baan. Zo niet: dan blijft de situatie zoals hij nu is. Maar erger zal het in elk geval nooit worden, lijkt me :) Heel veel succes en een knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ga lekker naar beide gesprekken. Je weet dan meer van de arbeidsmarkt, en wat je waard bent daarop - en wat de markt jou te bieden heeft.
    Je hoeft trouwens niet te melden dat je ziek bent, tenminste niet bij de gewone gesprekken (pas bij een arbeidsvoorwaardengesprek). En tegen die tijd even uitzoeken welke manieren er zijn om dat goed te brengen - als het nog van toepassing is.
    Want in de tussentijd ga je niet alleen rusten, maar ook wat dingen leren, je blog zo lezende. Komt allemaal goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fijn te lezen dat 2 werkgevers in jou geïnteresseerd zijn! Snap dat het nu een extra belasting geeft, maar het lijkt me ook een geruststelling dat je ''goed in de markt ligt''. Arbeidsongeschiktheid hoef je bij nieuwe werkgever nooit te melden (privacy-wetgeving). Op moment dat je eventueel start bij je nieuwe werkgever, meld je je per dezelfde datum arbeidsgeschikt bij oude werkgever.
    Succes met je beslissing
    Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gaan praten natuurlijk. Het duurt toch nog minstens tot 1 januari voordat je daar gaat beginnen. Blijf nu in de ziektewet, wie weet heb je genoeg energie. Praat er met je psycholoog over, voordat je gaat praten.
    Hoop voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ben het helemaal eens met hetiszoalshetis.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik zou die arbo arts even negeren. Als je het zo benauwd krijgt van de gedachte terug te moeten lijkt me dat een teken aan de wand.

    Die baan aanbiedingen klinken wel heel erg leuk. Misschien een gesprek waard? Je kunt er natuurlijk ook nieuwe energie van krijgen.

    Bel anders je psycholoog wat zij er van vindt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Check eerst even in de CAO hoe het zit met solliciteren tijdens ziekte! Bij mijn vrouw is er laatst iemand voor ontslagen omdat in de CAO stond dat je niet tijdens ziekte mag solliciteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Goed advies van Bas.
    Ik lees in jouw stukje dat meer inkomen ook meespeelt in jullie gezin. Laat je daar niet door beinvloeden. Het gaat om jouw welzijn.

    Praten met potentiele nieuwe werkgevers kan nooit kwaad. Je bent immers nog niet aangenomen. En er hoeft niets.
    Arbo-artsen werken altijd in de eerste plaats voor de werkgever; niet voor jouw belang.


    BeantwoordenVerwijderen
  13. Juist praten met potentiele nieuwe werkgevers wordt gezien als solliciteren!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb zo'n vaag vermoeden dat als je dit juridisch aanvecht dat een werkgever aan het kortste eind trekt. CAO of niet. Dus dat laat mij niet afschrikken. Denk dat ze liever iemand weg zien gaan dan iemand nog maanden in de ziektewet. Dat laatste kost nl geld en daar hooudt geen enkele werkgever van.

      Verwijderen
  14. Heel veel succes. En als je in paniek raakt bij de gedachte aan werk, is dat een heel duidelijk signaal. Neem dat signaal serieus en ik zou zeker naar dat gesprek gaan. Als je wordt aangenomen, biedt dat weer nieuwe perspectieven. Annette

    BeantwoordenVerwijderen