Pagina's

zondag 3 februari 2013

Weer thuis & Op hoop van zegen morgen

Vrijdagavond kwam ik weer thuis na 3 dagen in het buitenland te hebben gezeten. Ik had weer een prachtige kamer met uitzicht over de stad en in de verte zag ik de Acropolis liggen. Vooral 's avonds is dat een betoverend gezicht als het helemaal verlicht is. Gelukkig had ik deze keer bij aankomst een aantal uurtjes voor mezelf. Ik ben dus de stad in gegaan. Ik heb me verbaasd over hoe duur nog alles was ondanks de uitverkoop. Ik begin te merken dat ik me steeds meer verbaas over de prijzen van dingen en dat ik het er vaak simpelweg niet voor over heb (buiten het feit of ik er wel het geld voor heb). Ik heb me wel laten verleiden tot de aankoop van een aardig stapeltje boeken voor dochterlief. De boeken zijn goed voor haar taalontwikkeling en bieden wat tegengewicht aan alle Nederlandse boeken. Ze kan deze nu met manlief lezen want de andere boeken was ze echt ontgroeid en zijn meer geschikt voor een dreumes. 
In de avond heb ik heerlijk zitten eten in een restaurantje aangeraden door een Griekse collega. Daarna ben ik weer langzaam teruggelopen naar het hotel. Eenmaal aangekomen kon ik bijna niet meer lopen. Ik had duidelijk niet mijn wandelschoenen aan en 5 uur rondslenteren hadden dus aardig hun tol geëist.

Donderdagochtend dronk ik koffie met mijn schoonouders. Bepakt en bezakt stonden ze te wachten met twee tassen vol met lekkers. Ik hoef de komende weken niet meer te bakken en ik heb genoeg honing en olijven tot aan de zomer. Ook kreeg ik een paar prachtige juwelen voor dochterlief. Al stuntelend met de taal heb ik zo goed als het kon ze voor alles bedankt. Ondertussen zat ik mijn hoofd me druk te maken hoe ik dit allemaal mee zou krijgen naar Nederland. Uiteindelijk is het met veel pas- en meetwerk  gelukt. Door een tas met "vloeibaar" eten in te checken en de handbagage tot de laatste millimeter te gebruiken kreeg ik toch alles mee. Gelukkig dat ze op het vliegveld daar wel wat gewend zijn want Grieken hebben vaak de neiging om eten mee te geven aan familie in buitenland. Een tas vol lekkernijen vinden ze daar dus heel normaal. 

Donderdagmiddag tot aan vrijdagmiddag ben ik druk op kantoor geweest. De tijd vloog weer voorbij. Alleen wat was ik ontzettend moe. Ik slaap altijd erg slecht in hotels dus ook deze keer maakte ik korte nachten. Als je dan combineert met intensieve gesprekken dan ben je bekaf aan het einde van de rit. Wat was ik dan ook blij om  weekend er tussen te hebben voordat ik weer aan de slag moet op werk. Voorlopig hoef ik niet meer te reizen want het blijft een vermoeiende toestand.

Het weekend probeer ik dus rustig aan te doen. Volgende week wordt een drukke week.
Helaas kwam manlief er vandaag achter dat de auto keuren heeft. Hij kwam vanochtend niet verder dan 500 meter met de auto en is daarna omgedraaid omdat hij het idee had dat hij het elk moment kon begeven. De auto bewoog zich hortend en stotend voort bij het schakelen en het olielampje knipperde ook vervaarlijk. Morgenochtend moet ik meteen de garage bellen. Grote vraag is of de auto de 4 kilometer naar de garage überhaupt wel haalt. Nog grotere vraag is hoeveel dit gaat kosten. Vorig jaar heb ik nog EUR2200 betaald aan reparaties. De auto is inmiddels bijna 10 jaar oud dus we hebben besloten dat we daarna geen grote reparaties meer zouden uitvoeren. Het is dus te hopen dat het iets kleins is. Alleen mijn onderbuikgevoel zegt iets heel anders....

Morgen heb ik ook mijn functioneringsgesprek. Ik ga daar met een dubbel gevoel naar toe. Ik krijg namelijk dit jaar geen loonsverhoging dus hoe goed of slecht mijn beoordeling ook zou zijn, financieel heeft dat geen enkele invloed. Wellicht dat er in april nog een bonus komt, maar ook daar geloof ik niet zo meer in. Ik denk dat mijn werkgever dit jaar zelf de broekriem aantrekt. Alleen jammer dat ze dat dan weer niet doen voor top-management en de midden kader wordt aangepakt.
Naast het financiële aspect speelt ook de houding van mijn manager een rol. Ik weet niet wat ik kan verwachten. Het hele jaar door krijg je geen feedback. Bovendien vraag ik me serieus af of hij wel weet waar ik nu allemaal mee bezig ben het hele jaar door. Sporadisch krijgt hij hier en daar wat informatie in een teamoverleg maar daar houdt de informatievoorziening wel op. Al mijn collega's denken er net zo over. We halen maar onze schouders op, doen ons werk en vragen ons dan af wat onze manager ervan vindt want hij is niet te peilen. Kortom morgen wordt een interessante dag.

3 opmerkingen:

  1. Zou het kunnen dat de olie op is, Dat kun je peilen en dan olie erbij op doen indien nodig. Onze auto van nu 13 jaar oud gebruikt namelijk wat meer olie dan een nieuwe en nu controleren we elke maand het olie peil, omdat we al een paar keer hebben gehad dat er opeens 3 liter bij op moest. Hiervoor hoef je niet naar de garage alleen eventueel dus om olie te halen.
    Als het lampje van de olie gaat branden is doorgaans ook een teken dat de olie op is. En dan moet je er echt niet meer mee rijden, want dan maak je de motor kapot.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk niet dat het de olie is. Wij checken ook elke maand de olie want de auto gebruikt ook meer dan gebruikelijk. Twee weken geleden hebben we het nog bijgevuld. Maar ik hoop dat het iets heel simpels is als iets bijstellen of doorsmeren.

      Verwijderen
  2. Ja dat hoop ik dan ook, want als het naar twee weken al weer op is is wel heel snel. succes

    BeantwoordenVerwijderen