Pagina's

vrijdag 19 juli 2013

Kinderen en eten

Tijdens de vakantie is dochterlief flink verwend door haar Griekse opa en oma. Wilde ze een ijsje dan kreeg ze een ijsje. Wilde ze spaghetti dan werd dat klaargemaakt. Daar waar ze thuis netjes haar groene groente op eet (een andere kleur is een beetje gek) en een redelijk gebalanceerd dieet heeft,  leek ze daar te leven op een dieet van een citroendrankje, ijsjes en spaghetti. Als ik er iets tegen in wilde brengen dan werd dat weggewuifd of als ik even weg was dan kreeg ze toch wat ze graag wilde. Ik besloot dus op een bepaald moment om er maar in mee te gaan. Opa en oma zien hun kleinkind zelden dus deels snap ik dat verwennen wel weer. Het is alleen jammer dat het met een overdosis suiker moeit. Iets wat wel indruist tegen mijn principe. Eenmaal thuis was ik vastbesloten om hierin snel verandering te brengen. Daar kwam dan alleen nog haar verjaardag tussen door. Tja en nu komt het: na zo’n weekje eten wat dochterlief wil, is het niet zo makkelijk om te buigen naar weer haar standaard dieet. Het woord ijsje hoor ik meerder malen per dag en ’s avonds weet ze ook precies wat ze wil eten. Ik bepaal uiteraard wel wat ze eet maar dochterlief laat het gros van haar eten staan. Het is niet zo dat het niet lekker is maar zij heeft nog wat anders in haar hoofd. Deze kentering is deels te wijten aan de vakantie.

Toch is het ook deels mijn schuld. Toen dochterlief klein was, kookte ik in eerste instantie apart voor haar. Ik meende dat bepaalde gerechten voor haar niet geschikt waren omdat ze te gekruid waren of niet echt kindvriendelijk. Ik kan nu wel alle haren uit mijn hoofd trekken van spijt want ik had haar gewoon mee moeten laten eten. Ik denk (althans hoop) dat je zo een makkelijke eter krijgt. Nu wordt alles met grote argusogen bekeken. Was het in eerste instantie nog gewoon bah, inmiddels heeft ze haar strategie verandert in “dit eten is voor papa en mama” of “dat eet ik als ik een beetje groter ben”. Wanneer ze meent dat ze groot genoeg is voor bepaalde dingen, dat is een groot vraagteken.
Manlief vindt ze dat ze best goed eet. Ik vind dat ze niet gevarieerd genoeg eet. Kortom ik wil er verandering in brengen. Koken doen we al samen dus het trucje van samen koken doet ook eten werkt niet bij ons. Wij koken namelijk al samen sinds dochterlief een beetje redelijk stevig op een stoel naast mij bij het aanrecht kan staan. Dochterlief helpt inmiddels met het schillen van de komkommer en de aardappels, snijdt (sorry hakt) de champignons in stukjes, rolt deeg met deegroller, is een kampioen mixer en roert ook in de pannen. Je zou zeggen het is een Junior Masterchef in opleiding.
Dus we gooien het over een andere boeg vanaf dit weekend. Ik bied haar drie maaltijden aan. Als tussendoortje mag ze fruit. Zelfgebakken lekkernijen of een koekje laten we dus even voor wat het is. Ook ga ik de appelsap beperken tot één beker per dag in plaats van de twee bekers. Dat is ook beter voor haar tandjes. Ook gaat ze volledig mee-eten met de pot. Eén keer in de week wil ik haar dan laten kiezen wat ze mag eten. Ik ben benieuwd of het gaat werken. Hopelijk wordt ze niet nog dunner dan ze al is want het is een dun meiske. Gelukkig werkt de moestuin wel. Ze vindt alles wat daar vandaan komt lekker. Dat is toch al iets.

10 opmerkingen:

  1. Succes met de poging, hopelijk lukt het!
    Zou het niet helpen als je haar laat met eten? Ik bedoel...als je haar eten voorzet en ze eet niet, heeft ze pech en zal ze vanzelf een keer honger krijgen. Maar dat je haar dan ook niets anders tussendoor geeft tot ze eerst weer gewoon mee-eet met jullie? En wil ze tussendoor iets dan zet je haar weer het bord met eten voor? Maar dat vind je misschien te rigoreus kan ik me ook zo voorstellen....ik bedenk ook maar wat hoor, heb er zelf geen ervaring mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is altijd weer even een ritme vinden, maar mijn dochter van 4 beliefd momenteel ook zeer weinig. Proeven moet ze van mij, maar als ze het niet hoeft laat ze het maar staan. Ik denk dat hoe meer druk ik erop zet het er niet beter van gaat worden. Apart koken doe ik niet, dan eet je maar een boterham.

    Ik was vroeger ook een moeilijke eter en mijn broertjes idem. Mijn ene broer heeft een jaar lang alleen maar appelmoes gegeten, daarna kwam er een aardappel bij, maar daar bleef het wel bij. Nu vele jaren later kan je hem alles voorschotelen en hij eet het.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn dochter (3,5) heeft met pozen ook haar kuren. Ze moet mee-eten met de pot. Ik zorg meestal wel dat er iets aantrekkelijks bij ligt voor haar, bijvoorbeeld stukjes komkommer. Eet ze niet, dan eet ze niet. Ze krijgt alleen op dat moment eten (dus geen boterham meer om 10 uur 's avonds). We merken bij haar wel heel erg dat we soms wat moeten forceren. Nog drie hapjes en dan krijg je het toetje. Niet geheel volgens de boekjes. Wat ze ook dondersgoed weet, is dat we klappen voor haar als ze alles opgegeten heeft. Ze geeft het nu ook aan als we moeten klappen, kijk eens papa, mama.

    Ik vind het geven van ranja enzo wel lastig. Ik vind dat ik het nog teveel geef.

    Ik merk wel dat ik vaak voet bij stuk moet houden. Dit snoepje en anders geen snoepje. Nee, je mag alleen fruit eten nu. Op dat moment wil ze het absoluut niet, vaak komt ze na 10-15 minuutjes alsnog vragen om een appel etc.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou wat strenger moeten zijn. Ik vind het soms moeilijk om niet toe te geven als ze maar om iets blijft vragen. Dat weet ze natuurlijk dus ze weet ook dat als ze maar door zet dat er best een goede kans is dat ze het toch krijgt. Dus dat is iets waar ik zelf aan zou moeten werken.

      Verwijderen
    2. Het is ook ontzettend lastig om consequent te blijven. Dat vind ik volgens mij wel een van de lastige aspecten van opvoeden.

      Verwijderen
  4. Onze jongste kleindochter (15 maanden) eet alles, echt ik kan niets bedenken wat ze niet eet. Het is een lust om te zien. De oudste kleindochter eet graag vlees en groente is een crime. De middelste is een echte kieskouwer, Als je met die aan tafel zit mag je er wel een uurtje voor uittrekken. Uiteindelijk hebben ze hier goed gegeten maar dat kwam ook deels doordat ze de hele dag in de buitenlucht waren.Ik heb nooit iets speciaals voor ze gekookt en ze hebben nu dus dingen gegeten die ze thuis niet "lusten"

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hier ook een jongetje wat heel slecht eet, behalve brood en fruit. Maar het warm eten is echt een crime. Maar hij zegt dat als hij 5 is dat hij dan alles gaat eten, en dat is hij over 2 weken, dus we zullen zien. Hahahahaha. Maar het is een heel mager jongetje, 16 kg bij een lengte van 1.05 mtr. Als hij bloot is kun je zijn ribben tellen, mijn zusje vond het heel eng maar wij weten niet anders.
    Zijn zusje is 1 jaar en eet alles wat los en vast zit bij wijze van spreken en hopelijk blijft dat ook zo. En moeten we gewoon opletten dat ze geen overgewicht gaat kweken. Kijk een fase kan ik mij voorstellen dat heeft ieder kind, maar de fase van onze zoon duurt al 3 jaar. Maar als hij geen warm eten hoeft krijgt hij ook niks anders. En de volgende ochtend ook geen extra stukje brood, want dat is ook compensatie.
    En je moet gewoon consequent zijn maar dat is zo verrekte lastig. Ik hoop dat het bij jouw dochter en onze zoon goed komt. En idd dat meehelpen helpt niet.

    groetjes,
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Herkenbaar verhaal. Mijn dochter is 3,5 is 14,5 kg en nu 95 cm. Ook ribbetjes tellen verhaal. Wat ik altijd wel vervelend vind is dat ze bijv mijn schoonfamilie vaak haar probeert te forceren om te eten. Zeker omdat neefje van 1,5 al 12 kg is.

      Ik heb wel het idee dat door het meehelpen je het eten niet negatiever maakt. Het is gezellig om met eten bezig te zijn. Het eten qua hoeveelheid wordt er niet meer van

      Verwijderen
  6. Bij ons eten alle kinderen wat we op tafel zetten, we hebben 1 uitzondering gemaakt, als ze echt iets niet lusten mogen ze dat overslaan maar dat geldt maar voor 1 product. ( oudste kind lust geen champignons, een ander kind geen spinazie en ikzelf vanaf kinds af aan geen bietjes :-)

    Groetjes Annelieya

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Misschien doe je het al, maar ik laat de kindjes (tweeling van 2,5) altijd bij me zitten terwijl ik eten maak. Vaak zitten ze boven op het aanrecht (als je daar plek voor hebt) en pakken ze zomaar rauwe gesneden groenten weg. Van hun lievelingsgroenten zoals paprika en komkommer moet ik gewoon extra hiervoor voorzien omdat er anders te weinig in de pot belandt. Na een tijdje gaan ze echt alles proeven en zo lusten ze nu ook al rauwe bloemkool en zelfs eentje eet champignons rauw.
    Groentjes zijn hier ook groen ;) de andere dingen hebben een specifieke naam, maar niet groentjes natuurlijk.
    Ik denk dat je plan van aanpak super is! Bedenk dat je zelf een grotere keikop moet zijn dan je kindje. Dit is natuurlijk niet gemakkelijk, maar toch moet het hé, anders gaan ze echt met je voeten spelen. Komt hier ook al eens voor hoor, het duurt vaak tot mijn emmer overloopt vooraleer ik het besef. Op andere vlakken dan eten dan, want eten gaat hier echt goed. Wat ik ook doe is het favoriete in het bordje, dat altijd als eerste op is, pas bijscheppen als de rest ook op is. Na een tijdje zijn ze dat zo gewoon en het is nu zo dat mijn tweeling dat al tegen mekaar zegt haha, "eerst dat opeten zus!"
    Ik heb ook al gemerkt dat kindjes na enkele tussendoortjes bijna niks meer eten aan tafel. Dat is volstrekt normaal met hun kleine maagje. Vergelijk de grootte van een koekje maar eens met wat ze doorgaans op hun bordje krijgen. Als je zelf de hoeveelheid koek in die verhouding zou eten, zou je waarschijnlijk ook niet veel meer eten ;)

    Succes en geniet van de zomervakantie!

    BeantwoordenVerwijderen