Over vrijheid, uitnodigingen en vakantie

Vanochtend werd ik wakker met een uitgerust gevoel nadat ik een heerlijk lang weekend van 4 dagen achter de rug had. Eigenlijk begon dat gevoel al vorige week donderdag.  Ik had toen namelijk een dagje buiten kantoor waarbij ik naast twee trainingen ook nog languit met een vriendin over lunch kon bijkletsen. Rond 16.30 was ik klaar en kon ik naar huis. In de trein realiseerde ik me hoe heerlijk het is om de vrijheid te hebben van niet de hele dag aan kantoor gebonden te zijn. Ik vind het heerlijk om van overal naar toe te fladderen en dan soms op kantoor te zitten of thuis te werken. Ik ben nou eenmaal iemand die erg van haar vrijheid en rust houdt binnen haar eigen omgeving.

Die vrijheid lijkt sowieso voor zowel manlief als mij een rode draad in ons leven. Voor ons beiden is dit heel essentieel. Zo ook op onze vakantie. Manlief kreeg vanuit de Griekse familie signalen dat er van ons werd verwacht dat we op bezoek gingen bij verschillende familieleden maar ook kennissen. Toen we de vakantie gingen plannen hebben we duidelijk aangegeven dat we graag tijd met schoonouders en schoonzus willen doorbrengen en daarnaast zouden we nog een aantal vrienden zien. Voor ons was het belangrijk dat we tijd met hen zouden doorbrengen en dus niet met allerlei familie en kennissen waar manlief weinig tot geen band mee heeft. Schoonouders hadden daar ineens erg veel moeite mee want ze wilden dat wij ook hen zouden ontmoeten. Uiteindelijk zijn we naar veel discussies erop uitgekomen dat we bij aankomst het weekend bij schoonouders en schoonzus zijn.  Vervolgens gaan we een paar dagen met schoonmoeder naar het dorp waar manlief geboren en getogen is. Daarna gaan we met zijn drietjes 10 dagen weg om vervolgens nog een week samen met de familie door te brengen en hier en daar een uitstapje te doen. Gelukkig kon iedereen zich redelijk in de plannen vinden. Uiteindelijk denk ik ook dat het beter is voor iedereen want het is voor niemand goed om de hele dag op elkaars lip te zitten. Nu hopen dat het ook in de praktijk goed uitwerkt want niets zo veranderlijk dan mijn schoonfamilie ;-).

Dit weekend was ook belangrijk voor dochterlief. Ze mocht kiezen wie ze voor haar verjaardagsfeestje mocht uitnodigen. Samen met haar ging ik aan tafel zitten om de uitnodigingen te schrijven. Uiteindelijk kwam ze op acht kindjes. Het was moeilijk om het tot minder te reduceren. Op school speelt ze altijd met zes kinderen. Ze zijn samen een heel hecht groepjes dus het zou raar zijn als er eentje niet uitgenodigd zou worden. Dan speelt ze ook nog met een tweeling in de speeltuin om de hoek. Zij hoorden er eigenlijk ook gewoon bij. Ze had ook nog heel graag een meisje van de opvang willen uitnodigen maar ik heb echt geen idee wie dat meisje is en volgens de leiding zien ze de twee dames niet heel vaak met elkaar spelen. Ik laat het dus nog maar even open of dat meisje nog wordt uitgenodigd. Als het aan mij ligt vind ik 9 kinderen inclusief dochterlief meer dan genoeg. Nadat we de uitnodigingen hadden geschreven, gingen we ze meteen bij de kindjes afleveren. Dochterlief nam het heel serieus en ze liep apetrots te huppelen van adres naar adres met de uitnodigingen in haar hand. Vijf kinderen konden meteen bevestigen dat ze zouden komen. Van drie andere kindjes moeten we nog horen of ze komen. Het feest is eind juni vlak voor de zomervakantie. Dochterlief is pas twee weken later jarig maar vanwege de vakantie vieren we het dus iets eerder. Het feestje is gewoon thuis, uiteraard wel met een hoog roze-gehalte. De bedoeling is dat we een paar leuke spelletjes doen en desnoods uitwijken naar de lokale speeltuin. Eén moeder bod heel lief aan om een uurtje te komen helpen. Het wordt vast leuk. Stiekem vind ik het misschien nog wel spannender dan dochterlief. Ik heb namelijk de nare gewoonte om de lat voor mezelf hoog te leggen. Ik wil namelijk dat het voor haar het leukste en mooiste feestje wordt ooit en dat alle kinderen het ook enorm naar hun zin hebben. Ik maak het mezelf dus moeilijk… al is organiseren ook wel weer echt mijn ding.

Ach en de rest van het vrije weekend was het vooral heel erg genieten van het mooie weer. Wat word ik toch altijd blij van warm weer en het zonnetje. Voor mij is het niet snel te warm. Dit weer mag voor mij wel eeuwig duren.