Pagina's

woensdag 24 oktober 2012

Consultatiebureau the stories continues...

Vorige week schreef ik al dat ik door het consultatiebureau was gebeld naar aanleiding van het feit dat ik afspraken had geannuleerd. Ik voelde me toen flink op het matje geroepen door de arts maar ik dacht dat na dat gesprek hiermee de kous af was en we weer vrolijk door konden gaan met ons leven.

Maandagavond kwam ik thuis en toen vertelde mijn man dat er een paar keer op mijn mobiele telefoon was gebeld maar dat hij iedere keer te laat was geweest met opnemen. Het nummer was onbekend. Ik wist toen eigenlijk al voldoende. Het kon alleen maar het consultatiebureau zijn want ik gebruik dit mobiel nummer eigenlijk  nog amper sinds ik een Blackberry van werk heb. De hele avond en nacht heb ik lopen denken waarom zij voor een tweede keer belde. Die nacht sliep ik ook heel erg slecht. Mijn zoektocht op het internet naar verhalen over het consultatiebureau waren daar mede debet aan. Dinsdag hoorde ik vervolgens niets meer dus ik had het al weer een beetje van me afgezet. Tot vanmiddag, de arts belde weer. Hij wilde weten hoe ik het gesprek had ervaren. Ik was stomverbaasd want ik snap niet waarom hij zo voet bij stuk houdt want het kwam er gewoon op neer dat hij zijn boodschap van vorige week herhaalde. Ik had niet het gevoel dat er naar mij werd geluisterd hoe ik het had ervaren. Dit heb ik ook duidelijk aan hem aangegeven.

Maar wat wilde hij nou? Hij wilde dat ik toch nog een keer langs kwam om zijn zorgen over de taalontwikkeling van mijn dochter te bespreken en om de ogentest te herhalen. Wederom heb ik hem uitgelegd dat de taalontwikkeling bij kinderen die meertalig zijn in de eerste jaren kan achterlopen om leeftijdsgenootjes maar dat zich dit rond het 4e of 5e jaar gelijk trekt. Heel vreemd lijkt mij dat ook niet want die hersentjes moeten 2x zo veel aan taalkennis verwerken. Hij bleef maar hammeren over de gemiddelde 3 jarige en dat die toch echt verder zijn. Ja dat is de gemiddelde 3 jarige die in een gezin met twee Nederlandstalige ouders opgroeit en dat is bij mijn dochter niet het geval. Dus vergelijk haar dan daar ook niet mee. Ik had het beter gevonden als hij had gevraagd hoe wij dat aanpakken. Ik denk dat hij daar veel meer comfort uit zou kunnen halen en wellicht ook nog wat van had kunnen leren. Uiteindelijk kwam ik er in het gesprek achter dat die ogentest niet eens het punt was waar hij zich zorgen om maakt maar het is alleen haar spraak.

Nu moet ik er ook nog bij vertellen dat mijn dochter bij onbekenden in eerste instantie ook niet heel open is. Ze moet even aan iemand wennen en dat komt er vanzelf een verhaal. Doktors vindt ze sowieso een beetje eng. Vooral als die ook nog aan haar willen zitten. Ze houdt daar gewoon niet van. Dus tijdens het bezoek was ze niet het meest meewerkende kind. Dingen die ik allemaal vrij normaal vindt voor haar leeftijd. Ook dat vertelde ik weer maar dat werd ook opzij geschoven.

En toen kwam het waarom ik vandaag al twee keer in huilen ben uitgebarsten. Hij vond het niet zo zorgelijk dat hij een melding moest maken bij een instantie. Op mijn vraag welke instantie dat dan was, was zijn antwoord de Kinderbescherming. Tja voegde hij er nog aan toe want echte kindermishandeling is het natuurlijk niet. Ik ben heel netjes gebleven maar inwendig kookte ik want dit valt niet eens in die categorie. Wel had hij besloten om haar te volgen en dit ook in haar kinddossier (?) te melden zodat als er een andere zorgverlener ook zorgen omtrent haar had dat er dan contact met hem werd opgenomen.

Ik weet niet wat ik hiervan moet vinden. Eigenlijk wil ik niks meer met het consultatiebureau te maken hebben. Ik zie best de toegevoegde waarde van ze in maar ik ben mijn vertrouwen volledig in ze kwijt. Ik kan niet meer onbevangen naar vervolgafspraken want mijzelf kennende ga ik daar met een kloppend hart naar toe en loop ik me op te vreten. Het ergste van alles vind ik dat wij als ouders alleen maar het beste met ons kind voor hebben. Het enige waar je ons van beschuldigen is dat we te veel van ons kind houden. Maar is dat erg? Nee dat is alleen maar goed, zou ik zeggen.

Ik heb vrijdag een gesprek met mijn huisarts aangevraagd. Ik wil vragen of zij bij hem onder controle kan komen en dat hij haar vaccinaties wil doen. Ik weet niet of dit mogelijk is maar ik hoop het wel want ik wil niet meer met haar daar naar toe.

Maar wat ik mij dan nog wel steeds afvraag: hoe gaan zij om met ouders die slecht of geen Nederlands spreken? Er wonen in Nederland zo veel mensen die hier al dan niet voor langere tijd wonen maar verder geen binding hebben met het land behalve dan omdat zij hier voor een paar jaar werken. Denk hierbij aan expats. Hoe gaan onze allochtone medelanders hiermee om? Zij spreken vaak niet Nederlands thuis. Worden zij hier ook zo op aangesproken?

Overigens valt het bij mij tegen hoe vaak ik mij moet "verantwoorden" aan anderen dat wij onze dochter meertalig opvoeden. Ik vind het persoonlijk een verrijking voor haar waar ze hopelijk in de toekomst veel aan heeft. Toch zijn er veel mensen die daar heel anders over denken. Een collega zei deze week tegen mij: "je bent te emotioneel, je moet je beter wapenen tegen kritiek op je kind want dit wordt alleen maar erger zodra ze naar school gaat". Wie weet heeft hij wel gelijk.

14 opmerkingen:

  1. Bij mij is wegens (verkeerd begrepen) omstandigheden ook ooit gedreigd met de kinderbescherming door het consultatiebureau.

    Dit moet je doen vanaf nu:
    - geen afspraak missen, nooit afbellen, op tijd met de nodige spullen aanwezig zijn (denk aan een badjasje dat ik dus enkel had voor het consternatieburo).
    - braaf op alles ja en amen zeggen (en het vervolgens doen zoals je goeddunkt natuurlijk)
    (geef geen weerwoord, doe alsof je aan hun lippen hangt)
    - ben alleen maar positief over je kind: vragen, twijfels of frustraties leg je NOOIT neer bij hen. Praat maar met een oma erover ofzo.
    - laat het kind inenten volgens programma.
    - ga niet in discussie over wat dan ook. Knik braaf ja en amen en doe thuis wat je wil.
    - ga de komende tijd mee in het idee van een spraakgebrek (of wat ze ook zeggen). Als ze vier is, ben je van ze af.

    Tweetaligheid is een mooie gift. Wij voeden ons kind in het dialect op. Ook een soort tweetaligheid :)

    En houd je hoofd cool!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo te horen is 't consternatiebureau nog niet veranderd, ach zij hebben er voor doorgeleerd en jij bent moeder op 't gevoel.
    'k Denk dat je gevoel wel het juiste ingeeft.
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk hoor ja en amen zeggen maar op deze manier kan het consultatiebureau door blijven gaan met mensen onzeker maken en de assertieven onder ons doorgeven aan de kinderbescherming. Als ik jou was zou ik onderzoeken of je een klacht in kan dienen over de consultatiebureau arts eventueel met je huisarts als back-up.
    Je kan er voor kiezen ook alleen voor de vaccinaties naar het consultatiebureau te gaan, het is namelijk NIET VERPLICHT! Ik ben sinds mijn dochter anderhalf is niet meer gegaan. Zij stond onder controle bij een kinderarts in het ziekenhuis en ik vond het wel goed zo.
    Mijn vriendin is tweetalig en is onzeker gepraat door alle docenten en artsen die daar steeds over begonnen. Inmiddels heeft ze 3 master degrees en een vette baan.
    Sorry, werd even zo link van je stukje....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Schandalig zoals die arts van het consultatiebureau zich gedraagt! Ik zou ook bij mijn huisarts aankloppen in dit geval maar verwacht niet dat ie z'n collega afvalt. Maar je kunt wel uitleggen hoe jij er over denkt en inderdaad vragen of hij/zij de vaccinaties wil geven. Het zou gewoon al prettig zijn als je bevestigd zou worden in jouw ideeen. Stel je gerust wat harder op want inderdaad, in het onderwijs kunnen ze er zo meteen ook wat van. Ik heb ook al regelmatig m'n tanden moeten laten zien ;-)
    Mijn dochter werd ook met 3 jaar naar de logopediste gestuurd omdat ze medeklinkers niet goed articuleerde. Ze heeft een aantal behandelingen gehad totdat de logopediste toegaf dat het op deze leeftijd eigenlijk niet veel zin had. Lekker is dat! Weer verzekeringsgeld voor niks uitgegeven. Zo heb ik al met tandartsen en juffen in de clinch gelegen.
    Blijf je gevoel volgen en zoeken naar wat bij jullie past!
    Dat ze het woord "mishandeling" er ook maar even aan hebben durven koppelen, tsss......

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Komt gewoonweg intimiderend over zeg, dat telefoongesprek. Hopelijk heb je een goede huisarts, met wie je deze situatie openlijk kunt bespreken. Mijn man ging altijd met de kinderen naar het cons.bureau en we hadden daar een verpleegkundige waar hij zacht gezegd geen klik mee had. We hebben toen gevraagd of we een andere cons.bureau verpleegkundige konden krijgen. Dat kon, al kwamen we toen ook bij een andere arts terecht. Daarna zijn de bezoeken altijd prettig geweest. Wij hebben trouwens bij alle kinderen meerdere malen gehoortesten moeten herhalen, terwijl we zelf thuis geen enkele aanleiding hadden te twijfelen aan het gehoor. Verstand op nul en thuis doen zoals je goeddunkt.
    Persoonlijk zou ik er trouwens voorstander van zijn als alle huisartsen zelf het consultatiebureau deden, zij kennen als het goed is de gezinnen waar de kinderen uit komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. mijn zoon is (15 jr geleden) opgegroeid in een wijk waar veel ouders beperkt of geen nederlands spraken. Wij (hoogopgeleid) werden gewoon behandeld, ik weet niet hoe de andere ouders en kinderen werden benaderd. Voor ons kan ik het volgende noteren: 1)toen we aangaven dat we geen opvolgmelk gaven, kwam een vreemde blik. Maar ja, ik gaf nog vol borstvoeding toen. "O, kan dat dan nog?"
    2) zijn taalontwikkeling is als normaal gezien. Ik had een vaag gevoel dat hij niet zo snel was, zeker vergeleken met zijn slimheid, maar kon het niet hard maken. Hij liep met het gemiddelde op. De creche vond dat hij wel erg druk was en veel woorden kende. Op zijn 6e is autisme vastgesteld (die kinderen hebben vaak taalproblemen), na advies van de kleuterjuf.

    Mijn tip: knik braaf waar mogelijk en doe wat je zelf voelt dat goed is. Haal zoveel mogelijk informatie (bij consultatiebureau en andere bronnen), en blijf met een open mind kijken naar je kind. "technische" problemen (oogafwijking, bot en spierproblemen, ondervoeding, fysieke mishandeling) kunnen ze bij het consultatie probleem goed inschatten. Voor het inschatten van gedrag moet je vaak lang(er) observeren en het kind moet je vertrouwen .....
    Ik ben blij dat het consultatiebureau oplet om Savanah-gevallen te voorkomen. Dus werk rustig mee met het systeem, maar laat het systeem jou niet tegenwerken.

    Jij let goed op je kind, en dat weet je zelf ook, toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik zou zeker een gesprek met je huisarts aanvragen, en kijken of je een klacht in kunt dienen. Dit hoef je niet te accepteren.
    Het consultatiebureau is vrijwillig. Natuurlijk kun je gewoon ja en amen zeggen, deed ik ook regelmatig, maar dat ze gaan dreigen met de kinderbescherming is echt van de gekke...
    Taalontwikkeling van mijn 3e zoontje liep ook achter. Met 2 jaar al, en toch allebei NL sprekende hoogopgeleide ouders. Mij probeerden ze aan te praten dat hij wellicht doof was, of dat er andere dingen 'mis' met hem waren. Mijn jongste is gewoon *****eigenwijs, en met 2 grote broers die je toch wel helpen en begrijpen, lukt het prima.
    Een volgend bezoek had ik me al helemaal voorbereid dat ze weer zouden gaan zeuren over zijn taalontwikkeling. Tot mijn grote verbazing vond ze hem toen opeens te dik... Hij zou in het vervolg alleen nog maar water mogen. Bij beide keren heb ik toch echt laten weten het niet met hun eens te zijn. Nu is mijn zoon bijna 6, weegt 18 kilo, heeft lichte spraakontwikkelingsachterstand, maar zijn taalontwikkeling loopt voor.

    Ogentest heb ik niet laten doen op het consultatiebureau. Mijn oudste bleek een gigantische cylinderafwijking te hebben die ze veel te laat ontdekten bij het consultatiebureau. Was de oogarts niet blij mee. De andere 2 heb ik toen op eigen verzoek bij de oogarts/orthoptiste laten controleren.

    Het is goed dat ze er zijn om de 'erge' gevallen eruit te halen, hoewel ik me afvraag of die gaan en eerlijk zijn bij zo'n arts.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dank jullie allemaal voor de lieve reacties en steun. Het hele voorval heeft me diep geraakt. De hele dag ben ik van slag geweest. Morgen heb ik een gesprek met de huisarts. Ik probeer het gesprek feitelijk te houden zonder waardeoordeel te geven. Ik ben benieuwd naar zijn advies.

    Overigens schrok ik wel een beetje dat veel van jullie ook niet allemaal positieve ervaringen hebben. Het is jammer dat het consultatiebureau soms doorschiet in zijn rol want uiteindelijk vullen ze ook een goede maatschappelijke rol in het detecteren van misstanden of in het vroegtijdig herkennen van een potentiele aandoening.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Deze situatie geeft mij de indruk dat er sprake is van gebrek aan deskundigheid. Hij mag zijn zorgen en twijfels hebben en deze naar je uitspreken, maar om in deze situatie al te 'dreigen' met melding AMK slaat helemaal nergens op. Ik zou contact opzoeken met zijn meerdere, gesprek aangaan, desnoods een drie-gesprek waar hij bij zit en een klacht hierover indienen.
    Bedenk wel, het feit dat hij het bij jou doet maakt de kans groter dat hij dit ook bij andere ouders doet.
    Ik herken ook wel het meepraten. Mij werd geadviseerd dat mijn kind alleen maar halfvolle melk mocht en geen volle melk, terwijl mijn kind prima op gewicht was. Als reden werd er gegeven dat er steeds meer obesitas bij kleine kindjes geconstateerd werd, dus vandaar dit advies!!!! a. je krijgt geen obesitas van volle melk en b. als het gewicht van mijn kind goed is ga je toch geen probleem maken van iets wat geen probleem is! Dan gaat het bij mij echt de ene oor in en andere oor uit.
    Succes hiermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Onze kleinkinderen worden twee-talig opgevoed en zijn bovengemiddeld snel in hun algemene- en taalontwikkeling. Volgens de juf op school komt dit veel voor bij kinderen die tweetalig opgroeien. Logisch, want de hersens leggen extra verbindingen aan. Daar hebben ze hun hele leven plezier van. Bovendien blijkt, dat als je twee talen spreekt, je makkelijker andere talen bijleert.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het CB
    ik heb afspraken afgezegd
    omdat ik al eerder aangegeven had niet meer te willen komen
    Alleen voor prikken
    Ze waren positief tot ik dat deed
    nu dreigen ze met instanties
    omdat ik de laatste afspraak afgezegt heb
    Zeggen dat ze bellen langskomen van het cb
    ik heb niks gezien of gehoord geen kaartje
    Met dreigen weten ze toch ook mn bus

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Vreemd, ik ga bij onze 2e ook alleen voor de prikken. Nooit opmerkingen over gehad en altijd prima behandeld bij het CB.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zelfs de wethouder in mijn stad heeft last van het CB en ambtenaren weigeren er naar toe te gaan. Wanneer worden hun kinderen uit huis gehaald?

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoezo hebben ze doorgeleerd bij het CB? In mijn wijk is de verpleegkundige duidelijk autistisch. Als personeelsleden niet in staat zijn hun eigen collega's te herkennen in hoog functionerend autisme/asperger, hoe moeten zij het dan herkennen bij kinderen?

    Functioneert het CB überhaupt wel? Of zijn zij slechts onze belastinggelden aan het verkwanselen?

    Gegroet, psycholoog

    BeantwoordenVerwijderen