Pagina's

vrijdag 26 oktober 2012

Het vervolg op woensdag

Vandaag ben ik bij de huisarts geweest om de kwestie van het consultatiebureau met hem te bespreken. Hij luisterde aandachtig naar mijn verhaal, hij keek verbaasd toen ik meldde dat er indirect gedreigd was met de kinderbescherming en gaf toen heel rustig zijn advies.

Hij had geen reden tot zorg. Hij vond dat onze dochter gezien de meertalige thuissituatie normaal presteerde. Het feit dat ik mij hier ook geen zorgen om maakte, vond hij al geruststellend genoeg. Hij vond het ook niet raar dat een kind niet meewerkte aan een onderzoek want dat zag hij ook vaak in zijn praktijk terug. Hij vond wel dat ik de dialoog niet moest verbreken met het consultatiebureau. Hierin wilde hij ook wel een bemiddelende rol spelen door nogmaals een gesprek met hen aan te gaan waarbij ik dan ook aanwezig zou zijn. Ik heb aangegeven dat ik dit niet nodig meer vond behalve als het consultatiebureau nog een keer contact op zou nemen. Dat laatste denk ik niet. Zowel dan schakel ik mijn huisarts in zodat in ieder geval twee medici op gelijkwaardig niveau het gesprek met elkaar aan kunnen gaan en het moedergevoel van mij dan even de tweede viool moet spelen. Hij zei nog wel dat het consultatiebueau niet verplicht was en dat als ik wilde ik alleen maar voor de vaccinaties hoefde te gaan maar zodra je in de mallemolen zit beter het programma kunt afmaken. 

Ik heb er nog eens rustig over nagedacht. Aangezien het volgend jaar de laatste keer is dat zij daar naar toe moet, ga ik toch. Ze ziet dan alleen de verpleegkundige. Ik ben nog aan het overwegen om inzage in het dossier te vragen. Dat ga ik nog niet doen maar wellicht dat ik het vraag als ik er toch met haar ben. Tegn die tijd zien we wel verder.

Ik blijf wel heel erg aangeslagen door de opmerking dat de zorg niet zodanig is om tot melding over te gaan bij de kinderbescherming. Ik denk dat ik tijd nodig heb om dat een plaatsje te geven. Het heeft me geraakt tot in het diepste van mijn ziel. Hoe kan iemand in godsnaam zoiets zeggen slechts op basis van het feit dat de spraakontwikkeling in zijn visie niet voldoet aan de standaard? Schiet je dan niet elk doel voorbij? Hoe durf je dit uberhaupt te opperen of te insinueren?

Ik blijf me ook licht zorgen maken dat hij heeft aangegeven dat hij haar blijft volgen. Betekent dit dat als zij zou vallen en naar de spoedeisende hulp moet, hij een seintje krijgt? Volgens mijn huisarts is dat niet zo.

Ik ben blij dat het weekend is en ik deze week achter me kan laten. Het gaat niet de boeken in als de meest fantastische week in mijn leven. Het heeft me geestelijk en emotioneel uitgeput. Ik voelde me al gejaagd door al drukte op het werk in combinatie met de dingen die thuis ook gewoon doorgaan. Dat is er nu niet veel beter op geworden. Het is dus tijd om dit weekend eens even extra te genieten van mijn lieve kleine meisje en mijn man. Even alleen maar leuke dingen samen doen.... en de verjaardag van mijn man te vieren. Hopelijk kan ik daardoor de toestanden van deze week achter me laten en volgende week weer met frisse moed er tegen aan.

2 opmerkingen:

  1. Jeetje, wat een verhaal! Wat een enge, intimiderende mensen. Dat mogen ze niet, wat een machtsmisbruik.

    Die zijn niet wijs daar. Ik moest ook maar sla-olie door mijn dochter haar eten doen (sla-olie!!!) omdat ze volgens hun debiele curve een gram te licht was. En bij mijn zoontje zei de vrouw die hier thuis kwam dat als ik alles goed deed, ik dan geen last van haar zou hebben. (sorry maar ik ben geen ex-verslaafde tienermoeder maar een vrouw van toen 27 die haar zaken prima op een rijtje heeft...)

    Ik ga niet meer omdat ik ze niet meer laat inenten (op later leeftijd evt weer bmr) en sowieso niets met hun voedingscentrum-adviezen kan.

    Over die taalontwikkeling... Misschien doe ik het helemaal verkeerd, maar mijn zoontje is bijna drie, en ook niet te verstaan. Ja, voor mij. Soms. Maar ik merk dat ie wel in een stijgende lijn zit met praten. Kippenkak zegt ie wel in een keer na maar blauw noemt ie 'toom', van thomas de trein. Toom aan mij = mag ik thomas kijken. Hij ziet sowieso het nut van praten niet zo. Aangezien ie verder alles snapt, laat ik hem lekker gaan en in zijn eigen tempo leren praten.

    Ik heb nl. geen zin om me te verantwoorden bij mensen die protocollen en regeltjes volgen en mijn kind eens in het half jaar een minuutje zien en op basis daarvan oordelen. En om hem onzeker te maken door hem naar logopedie te sturen.

    Kan me goed voorstellen dat die opmerking je zo dwars zit. Als ie daarvoor al een melding moet doen heeft de helft van de kinderen een eigen plankje bij de kinderbescherming... Misschien heeft ie ook gewoon zijn bek maar een douw gegeven. Of zich achteraf ook gevraagd waarom ie dat zei.

    Hoop dat je het van je af kan zetten en leuke dingen kan doen dit weekend :) En dat gemiddelde kind is ook maar samengesteld aan de hand van het wat beter, en het wat minder goed pratende kindje. En die zijn normaal, niet dat ''gemiddelde'' dat er uiteindelijk uit komt rollen, aan de hand waarvan alles tegenwoordig wordt afgemeten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb het inmiddels een beetje van me kunnen afzetten. Al moet ik er niet te veel aan terug denken want dan gaat mijn bloed weer koken.

    Ik zelf ga altijd uit van de kracht van het kind zelf. Een kind ontwikkelt zich in haar eigen tempo. De een is fysiek heel snel waardoor de andere vaardigheden wat sneller komen. Ik geloof dus niet in iets geforceerd aanleren als het kind er dus zelf nog niet klaar voor is. Het lijkt er wel op dat kinderen tegenwoordig steeds meer moeten op steeds jongere leeftijd. Kinderen van 2 jaar die al achter een I-PAD zitten. Wat is er mis met een schepje in de tuin in de zand en modder te zitten rommelen? Kinderen op de basisschool die met 5-6 jaar al een Cito-toets moeten afleggen. Wij hoefden dat vroeger niet en het is ook goed gekomen met ons. Ik vind het soms een beetje doorslaan in alles en dat een kind gewoon geen kind meer mag zijn. Er is niks mis mee dat een kind zich verveelt, dat is goed voor de fantasie en daar worden ze creativer van dan als ze continue worden geentertained.

    Ik heb overigens ooit een boek te leen gehad geschreven door een Chinese dame woonachtig in de USA. Het boek heet Battle Hymn of the Tiger Mother. Ik heb het boek boos weggelegd na een uur lezen. Iedereen heeft het recht om zijn kinderen naar eigen inzicht op te voeden maar dit was drillen en het voeren van een terreurbewind in mijn ogen. Ik kon het niet verder lezen. Ik denk dat ik dan toch meer van de vrije opvoeding ben.

    BeantwoordenVerwijderen