Pagina's

dinsdag 12 maart 2013

Piekeren

Sinds zaterdag heb ik het grootste deel van de tijd in bed gelegen. Ik had geen griep maar ik was oververmoeid. Ik kon letterlijk even helemaal niets meer. Iets simpels als het zetten van een kopje thee was al te veel. Veel heb ik niet eens geslapen, ik heb wel veel liggen piekeren en dingen liggen overdenken.

De zoektocht naar de perfecte naschoolse opvang heeft me namelijk tot nadenken gezet. Het gaat niet eens zo zeer om de opvang. We hebben twee hele leuke opvangcentra gevonden waar we de komende paar weken de voors en tegens van gaan wikken en wegen om dan hopelijk een goede keuze te maken. Wat de keuze ook zal zijn, ik denk dat dochterlief daar een fijne tijd tegemoet zal gaan. Waar het om gaat, zijn de schooltijden in combinatie met mijn werktijden en mijn wens om zo vaak mogelijk dochterlief naar school te kunnen. Ik werk 36 uur per week verspreid over 4 dagen en heb een reistijd van 30 minuten. Dat is dus een uur reistijd in totaal. De school begint pas rond 8.15. Kortom als ik dochterlief naar school breng op een werkdag dan kom ik pas ver na 18.00 uur thuis. Heel veel tijd hebben we dan op die avonden niet want ze moet ook op tijd in bed liggen. Om toch een beetje de gulden middenweg te vinden, bedacht ik dat ik dan in ieder geval haar woensdag- en vrijdagmiddag zou kunnen ophalen als ik in plaats van een hele dag twee halve dagen zou werken. Alleen hoe ik het ook wendt of keert, ik kom dan niet op die 36 uur. Je zou kunnen denken, mens doe niet zo moeilijk en ga dan wat minder werken maar die paar uurtjes extra worden vertaald in centjes en die centjes heb ik snoeihard nodig om af te lossen en om van rond te komen. Helaas bestaat de mogelijkheid om structureel een dag thuis te werken niet. Anders had ik daar nog een mogelijkheid gehad. Het komt er dus op neer dat ik het bij het oude moet laten van één doordeweekse dag vrij waarop ik dan die dag dochter naar school kan brengen en ophalen. Ik vind het alleen zo  jammer dat ik woensdagochtend dan niet meer samen met haar heb terwijl als ik vrijdagmiddag ook vrij zou hebben ik meer tijd met haar zou hebben. Is dat nu zo'n drama? Nee uiteindelijk niet maar ik had zo graag een actievere rol hierin willen spelen. En dat komt dus ook deels omdat als ik diep in mijn hart kijk, ik toch het allerliefste thuis bij haar zou zijn.

Ook maak ik me zorgen over hoe we vanaf september het allemaal gaan betalen. Ik heb het dan over 3 dagen naschoolse opvang. Manlief wil weer leven blazen in zijn doodgebloede bedrijfje. Als het succesvol wordt, dan hoef ik me over bovenstaande niet meer lang druk te maken. Het is dan een kwestie van nog sneller de schulden kunnen aflossen en als het eenmaal allemaal is afgelost dan kan ik minder gaan werken of zelfs helemaal niet. Er schijnt dus hoop aan de horizon. Alleen in hoeverre gaat het hem lukken? Hij werkt in een niche-markt, is een tijdje niet actief geweest en het is geen man van compromissen. Kortom het moet zich allemaal nog maar bewijzen.

Ook kondigde schoonzus aan dat ze haar dochtertje graag wil dopen als dochterlief en ik in Griekenland zijn. Ze wil perse dat onze dochter bij de doop aanwezig zal zijn dus waarom niet combineren. Heel lief natuurlijk dat ze dat in haar overwegingen meeneemt. Nu is een doop naast het huwelijk één van de grootste gebeurtenissen. Een doop kost daar al snel bijna net zo veel als een huwelijk (waarom begrijp ik niet maar dat is een hele andere discussie). Afhankelijk van waar de doop plaatsvindt, komen er dus minimaal twee hotelovernachtingen bij. Als het in Athene plaatsvindt (wat ik verwacht) kan ik namelijk niet bij familie overnachten. Bovendien wordt er een passend kado verwacht en feestelijke kleding. Kortom ook die kosten komen er nog bij want ik heb dus veel in mijn kast hangen maar geen feestkleding. Dat wordt dus de komende tijd heel veel zoeken op MP en in tweedehands winkeltjes.

Zo lag ik dus uren te piekeren en in gedachten cirkeltjes te maken. Als ik dacht dat ik de oplossing vond, dan doemde er wel weer wat anders op. Uiteindelijk draait het allemaal om geld wat mij (en ook anderen) blokkeert van wat ze in hun hart misschien het liefste willen doen. Dat is een feit en dat moet je accepteren maar soms is dat moeilijk en moet je keuzes maken die je liever anders had gezien.

6 opmerkingen:

  1. Oh wat lastig. Ik herken het, toen wij op ons oude huis niet de verwachte winst maakten en veel moesten aflossen, wilde ik ook al stoppen met werken en bij zoontje blijven maar ja, dan zit je nog jaaaaren met een schuld! Maar zijn die twee uur dan zo belangrijk? Deze tijd met je dochter komt nooit meer terug. Okee, geen een tijd maar zorgen lijken (en zijn) achteraf gezien kleiner, en mooie momenten mooier. Of dat lijkt niet zo, dat is zo...

    Maar goed... ik sta niet in jouw schoenen... denk alleen dat ik het achteraf anders had aangepakt, vandaar dat ik meen er iets over te moeten zeggen ;)

    Als je wil heb ik een mooie jurk voor je. Maat 110, ecru katoen met donkerblauwe vlinders, een onderjurk en een blauw lint in de taille. Als je interesse hebt stuur me dan even een mailtje (valhalla at live punt nl) dan stuur ik je een fotootje op. Uiteraard voor gratis.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. er komt een dag dat het je lukt! Voor mijn zoontje kon ik ook niet thuisblijven, daar was toen gewoon geen financiële ruimte voor.
    Nu is dit wel gelukt, maar dit vereiste een hele aanpassing in ons budgetbeheer. Mijn ervaring is dat, eens het bewustzijn er is, het pad naar vrije keuze opengaat. Beetje bij beetje. Ik werkte altijd 38u tot het financieel haalbaar was om te verminderen naar 30u. En nu uiteindelijk dus niet meer. Ik heb wel geluk met mijn man die goed verdient, en dat we de haalbaarheid van de hypotheek destijds enkel op zijn loon hebben berekend. Maar toch, met ons uitgavenpatroon van enkele jaren terug, kon het helemaal niet! Ook hebben wij eerst alle leningen afbetaald behalve de hypotheek uiteraard.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zou ook eerst gaan voor het aflossen van de schulden. Dat is momenteel het allerbelangrijkste in mijn ogen. Daarna heb je pas echt rust en wie weet hoe vlug het gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier hebben we de doop van onze kleindochter afgelopen zondag gehad. Ik merk wel dat door de crisis iedereen het wel wat minder doet. Kleindochter heeft veel kleertjes kado gekregen (allemaal setjes) het nodige goud,oorbelletjes, armbandjes enz. maar zoals vroeger geld,bijna niet.Drank die we kregen waren flessen wijn ipv voorheen rakija, whisky ed Ik vond het prima zo. Informeer eens van te voren bij familie en kennissen hoe het nu heden ten dage toe gaat in Griekenland en wat je geacht wordt kado te geven.Je heb nog een paar maanden tijd om op MP je slag te slaan

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De jeugd van je kind komt nooit meer terug. We hadden beiden geen werk toen onze zoon geboren werd, ik vond al snel een baan. Hij zorgde voor hem en dat is prima gegaan. Maar... achteraf had ik hem meer willen zien en die tijd/kans krijg je niet meer, realiseer je dat goed.... Kun je die twee uur op een andere manier benutten, waardoor je geld 'terugverdient'?
    Sterkte, maar stop met piekeren, het lost niets op!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat vlijtig met zuinigheid zegt, los eerst je schulden af dat geef veel meer ruimte om te kiezen, stel je als doel dat je straks 32 uur wilt werken dat motiveert veel meer dan steeds het gevoel dat je tekort schiet. En stel voor jezelf een bedrag vast wat je wil uitgeven voor zo´n doopfeest. Krijg wel eens de indruk dat bij jou een hele zware druk wordt opgelegd en steeds beroep op je verantwoordelijkheidsgevoel wordt gedaan, hoe lang ga je dat volhouden,

    Nathalie

    BeantwoordenVerwijderen