Pagina's

vrijdag 22 maart 2013

Werk en promotie

Gisteren hoorde ik dat een collega promotie heeft gekregen. Het was hij of ik. Het was niet zo dat we beiden in de race waren voor een andere baan. Nee, we hadden beiden nog niet de senior voor onze naam staan. Uiteindelijk heb ik aan het kortste eind getrokken. En zo gaat het gaat vaak in mijn carrière.

Gisterenmiddag had ik training en die heb ik van de zijlijn gevolgd. Ik was met mijn hoofd namelijk alleen maar aan het overdenken waar ik steken heb laten vallen. Daarnaast moest ik de teleurstelling ook verwerken. Gisterenavond heb ik het er thuis ook over gehad. Alleen als het aan manlief lag dan was ik al lang bij dit bedrijf vertrokken omdat ik geen stap verder kom. Als het aan hem lag verdien ik namelijk veel meer (en dan niet letterlijk in centjes maar in erkenning).

Nu had ik deze golf van teleurstelling kunnen verwerken en weer door kunnen gaan met mijn werk. Alleen ik wil kunnen begrijpen hoe het toch komt dat ik iedere keer weer achter het net vis. Dus vandaag heb ik een gesprek gehad met mijn manager. En wederom komt het erop neer dat ik niet goed aan marketing doe. Voor de rest ben ik volgens hem wel degene met de grootste vakinhoudelijke kennis. Alleen inhoud telt veel minder dan hoe anderen zien. Perceptie doet het goed.

Nu kan ik aan die perceptie heel hard gaan werken. Dat ligt alleen niet in mijn aard. Ik heb dan het idee dat ik ontzettend nep bezig ben. Het enige wat in de optiek van mijn manager zou kunnen doen, is om mij bereidwilligheid te laten zien door mij als vrijwilliger op te stellen voor problemen die niemand anders aanpakt. Dat is dus een optie. Uiteindelijk zou ik dan toch komen (met een hele lange adem) op basis van vakinhoud.

Gisterenavond heb ik ook heel lang zitten nadenken over mijn toekomst. Wil ik nog verder in deze branche? Ik werk nu als een soort interne toezichthouder binnen een financiële instelling. Als ik diep in mijn hart kijk dan wil ik dit niet de rest van mijn leven doen. Alleen wat zou ik dan willen? Ik zou graag meer tijd willen hebben om te onderzoeken waar mijn passie ligt. Ligt dat daadwerkelijk bij koken en voedingsleer of is het iets anders? Of heb ik zoals iedereen wel eens een baalmoment? Alleen dat baalmoment duurt al wel heel erg lang. Ik twijfel al een paar jaar of ik dit werk nog wel langer wil doen. Of wil ik liever een paar jaar thuis zijn bij dochterlief en misschien weer werk oppakken als zij ouder is? Het vreet namelijk wel aan mij dat ik niet zoveel tijd met haar door kan brengen als ik zou willen. Kortom dingen om goed over na te denken. In de tussentijd doe ik maar mijn best op werk want uiteindelijk moet er toch gewoon elke maand een salaris binnenkomen. En soms denk ik ook wel: ach mens ben blij dat je nog een baan hebt.

Hebben jullie ook dat je tegen een (carrière)plafond aanloopt en hoe heb je dat opgelost? Of wil je misschien ook wel iets heel anders doen?

7 opmerkingen:

  1. Ach, het is mij vroeger op de universiteit ook wel eens gezegd dat ik meer reclame voor mezelf moest maken. Ik heb besloten dat niet te doen en de consequenties te aanvaarden. Mijn huidige collega's die ik promotie zie maken, praten de baas naar z'n mond of geven niet toe dat ze iets niet weten en verzinnen gewoon een antwoord.

    Helaas is het ook nog vaak zo dat bazen denken dat de man de kostwinner is en daarom de promotie harder nodig heeft dan een vrouwelijke collega. Dan kan je nog zo goed zijn, daar valt niet tegen te vechten.

    Heeft je collega ook klusjes opgepakt die niemand wilde doen, en heeft hij daarom de promotie gekregen? ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen idee of mijn collega ineens zo veel anders is gaan werken het afgelopen jaar. Naar mijn inziens niet. Volgens mijn manager heeft hij zich heel vaak als vrijwilliger opgeworpen om iets te doen en dat werd opgemerkt. Ik heb er niet heel veel van gemerkt. Ik denk dat hij gewoon in een hoek zit waar meer mensen hem binnen de organisatie kennen.

      Verwijderen
  2. Ik volg op dit moment een loopbaantraining voor oudere werkzoekenden, en ook wij worden de hele training door bestookt met aanmoedigingen om vooral onszelf te verkopen, recruiters te verleiden, CEO's rechtstreeks op te bellen en junior recruiters te passeren (want die weten niks). Het staat me erg tegen allemaal, maar ik weet dat er w.s. niets anders op zit dan zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je kunt het ook anders zien: jij hebt de meeste vakinhoudelijke kennis, en daar mag kun je een ander van laten meeprofiteren - maar ze moeten dan wel weten dat jij dat bent. Dat is niet per se borstklopperij. Het is meer dat je een stuk van jezelf niet achterhoudt, maar "gewoon" laat zien.
    Verder is er niets mis mee om gewoon kostwinner te zijn en op die manier de boel draaiende te houden en heel veel liefde en tijd in een hobby te steken. Het geeft je man de ruimte zijn bedrijf weer op te bouwen. Wie weet hoe het balletje rolt en welke mogelijkheden en vrijheden je later hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat klinkt dit als een bijzonder normaal vrouwenpatroon: je bent wel goed, maar we horen het niet genoeg. Heeft de Baak geen goede cursus hiervoor? Of kun je geen mentor-programma in, hiervoor? De meeste grote financiele instellingen hebben hier programma's voor. Je zou aan je baas kunnen voorleggen dat je baalt over je niet-promotie, terwijl jij inhoudelijk sterker was. Dat je daar meer van wilt oppikken. Daarna kun je of hem om tips of opleidingen vragen, of bij PZ om opties vragen (of allebei).
    Want dit proces gaat bij alle functies in het bedrijfsleven spelen, waar je ook gaat werken: inhoud wordt nauwelijks gewaardeerd. En ik weet dat er goede cursussen zijn waar je leert hoe je jezelf kunt promoten, zonder jezelf (of je stijl) geweld aan te doen. Schouten&nelissen/vGouwen &Overduin/De Baak geven vast ideeeen.
    En ik weet dat ze werken, en dat heeft mijn financien geen kwaad gedaan....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. He, dat is echt balen dat je zo 'vast' zit!

    Zo vreselijk, collega's die bij hun baas honderuit staan te vertellen welke problemen ze hebben opgelost en ondertussen vermelden dat dat was ze toen ze zaterdagochtend om half 7 hun zakelijke mail openden bla bla... Dan zeggen ze wel dat het uiteindelijk wel gezien wordt en dat het komt bovendrijven maar het duurt wel heel lang op die manier, als het al gebeurt.... Jezelf 'verkopen' is helaas steeds belangrijker.

    Maar komt tijd, komt raad :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Balen en teleurstellend. Jammer dat je baas weet dat je ook echt de meeste kennis hebt, maar daar niet voor is gegaan.
    Het gevoel van te weinig tijd voor je dochter te hebben, vreet inderdaad. Je stopt veel tijd in je werk, waar je niet de juiste waardering voor krijgt. En daar waar je wel waardering krijgt ( thuis dus) daar ben je dan te weinig.
    Vroeg of laat wordt het vanzelf helder.
    Elk weer heeft tegenweer.

    Ik merk dat het goed te verkopen is dat je eerst wat jaren aan je kind(eren) hebt besteed.

    BeantwoordenVerwijderen