Zorgen

Dochterlief is inmiddels een kleine drie maanden op logopedie nadat we in zagen dat haar spraak- en taalontwikkeling achter blijft op haar leeftijdsgenootjes. Lang hebben we haar het voordeel van de twijfel gegeven omdat ze drietalig opgroeit. Alleen merkten we dat ze bepaalde woorden fout bleef uitspreken. Er werd dus een afspraak gemaakt met de logopediste. Dochterlief onderging een hele reeks aan testen. Deze testen bevestigden onze vermoedens. Haar taalontwikkeling en woordenschat was niet op niveau en ze maakt articulatiefouten. Ik kreeg iedere week een aantal oefeningen mee die we dan thuis met haar moesten doen. Vanaf het begin had ik mijn twijfels. De oefeningen die we deden verschilden niets met wat wij al met dochterlief op eigen initiatief deden. We lezen veel voor, vragen haar vragen over het verhaaltje om haar te stimuleren om te praten maar ook om te oefenen om begrijpend te luisteren en ik kletste haar de oren van het hoofd door haar overal bij te betrekken en dingen uit te leggen. Ik zag dus niet zo goed het nut van om aan de hand van een plaatje uit een boek woorden te benoemen. Dat is namelijk iets wat we constant deden. Nu wilde ik niet meteen te kritisch over komen dus heb ik het een aantal weken aan gekeken. Op een bepaald moment werden er ook andere oefeningen geintroduceerd. Dochterlief moest alleen maar woordjes met een -b gaan oefenen omdat zij de de -b met een -k vervangt. Alleen klapte ze volledig dicht als je haar verbetert. Het schoot dus zijn doel voorbij. 

Nu merkte ik ook de logopediste dat ze niet heel erg gedreven was. De helft van de tijd zat ze een oefening voor ons in elkaar te plakken en te knippen om vervolgens nog een paar minuten met dochterlief te oefenen. Als dochterlief geen zin had dan stonden we vaak ook eerder buiten. Dochterlief had dat snel genoeg door dat als ze niet haar best deed dat ze eerder weg mocht dus deed ze daar haar profijt mee. Trots vertelde ze dat dan nadien in de auto (schattig dat ze dan zo eerlijk is). Nu zat deze logopediste er maar tijdelijk dus ik wilde afwachten wat de andere logopediste zou zeggen als zij dochterlief voor het eerst zou zien. Deze dame lijkt een stuk doortastender te zijn dan de eerste. Ze nam de tijd voor ons en al snel had ze na dochterlief een tijdje te hebben aangehoord het idee dat dochterlief verkeerd was gediagnoseerd. Vorige week moest dochterlief dus nog een test doen. Daarin werd duidelijk dat ze een fonologische stoornis heeft ook wel backing genoemd. Dit betekent in het kort in dat ze klanken meer achter in haar mond uitspreekt. Dus stoel wordt skoel en blauw wordt klauw. Dochterlief legt verkeerde verbanden in haar hersentjes. In principe heeft ze in de taalwerving bepaalde klanken verkeerd geprogrammeerd. Dit moet er nu uit worden gepoetst. Deze week beginnen we  aan een nieuw behandelingsplan. Ik hoop dat we dan haar snel op weg kunnen helpen.

Deze stoornis heeft namelijk ook invloed op haar functioneren op school. Dochterlief is een heel sociaal meisje maar ze heeft moeite met dingen te begrijpen. Zo was haar CITO-toets niet goed en scoorde ze op het laagste niveau. De juf denkt dat het te maken heeft met haar taalontwikkeling. Ik denk dat bepaalde taalspelletjes of het leggen van verbanden tussen woorden soms nog iets te moeilijk voor haar is. Het rare alleen is dat ze vaak de moeilijkste dingen wel goed doet. Ook heeft ze een bepaalde eigen logica. Zo antwoordde ze op de vraag "waar ga je naar toe als je ziek bent" en ze de keuze had tussen dokter, apotheek en nog iets: apotheek. Ze zei voor slak dat deze rustig was in plaats van langzaam of sloom. Op zich klopt het allemaal wel. Het is alleen een andere denkwijze. Het rare is dat ik dit ook deels bij mijn man terug zie. Hij is hoogbegaafd en denkt anders. Zijn denkwijze is voor veel mensen ook niet altijd te volgen omdat hij vaak andere verbanden legt of in zijn conclusies al veel verder is dan de meeste mensen. Vaak hoor ik dan ook dat ze hem een bijzonder mens vinden. Nu wil ik niet beweren dat dochterlief ook hoogbegaafd is maar toch zie ik soms wel parallellen in hun denkwijze en handelen. 
Daarnaast is  het ook opvallend hoe observerend ze is en hoe ze over alles na denkt. Dat observeren heeft ze dan weer van mij. In een reactie op een eerder blog werd gezegd dat dochterlief misschien eerst alle laadjes naloopt voordat ze weet welk laadje geopend moet worden. Het zou zo maar eens kunnen dat ze dat in haar kleine koppie doet.

De juf denkt dat ze het volgend jaar in groep 2 best zwaar zal krijgen. Ze moet dan actiever gaan werken aan taalverwerving door het middel van letters maar ook door met die letters te gaan spelen. Ze vindt letters interessant maar ik weet niet zeker of al die spelletjes binnen haar therapie passen. Moeten die spelletjes anders aan haar worden aangeboden? 

Kortom ik heb heel veel vragen. Voornaamste doel is dat ze gewoon lekker mee kan blijven doen. Wij zullen er in ieder geval voor zorgen dat we haar alles aanbieden om haar verder te helpen. Desondanks denken wij dat het wel goed zal komen met haar. Ook school wil hier aan meewerken. Zo zal dochterlief extra begeleiding krijgen en krijgt ze opdrachten een weekje eerder zodat zij al de stof een beetje kent voordat de rest van de klas er mee aan de slag gaat. Ondanks een aantal zorgpunten denkt de juf dat het wel een pienter meisje is en ziet ze ook een enorme voortgang. Zo is dochterlief inmiddels beter verstaanbaar en probeert ze actief deel te nemen in groepgesprekken. 

Dochterlief zal er uiteindelijk op haar eigen manier en eigen wijze wel komen. Daar heb ik het volle vertrouwen in. Maar toch he... je maakt je wel als moeder zorgen want uiteindelijk wil je toch het liefste dat je kind alles moeiteloos doet.