Pagina's

dinsdag 11 juni 2013

Emoties

Daar stond hij gisterenochtend dan dat kleine mannetje met zijn peenrode haartjes en zijn guitige koppie met een stel andere kindjes bij de bakfiets van de kinderopvang. Ik moest twee keer kijken of hij het wel was want was zijn moeder niet een tijdje een thuismoeder geweest? Maar hij was het echt. Ogenschijnlijk leek hij het best naar zijn zin te hebben. Hij keek zijn ogen uit naar de grote hond die aan de bakfiets kwam snuffelen en hij huppelde vrolijk aan de hand van de leidster de L.idl binnen voor een boodschap.
Het beeld van dat kleine ventje is gisteren de hele dag bij mij gebleven. Het leek wel of het symbool stond voor de tijd die wij tegemoet gaan straks als dochterlief naar de naschoolse opvang gaat. Grote kans trouwens dat hij en zij dan bij elkaar in een groep komen.
Het beeld maakte ook heftige emoties bij mij los. Alles in mij roept dat ik niet wil dat dochterlief naar de opvang gaat. Ze moet vanaf half augustus al naar school. Dat is al een grote wijziging en best vermoeiend. Daar komt dan straks ook nog een paar uur opvang bij. Ze wordt ineens uit hare kleine, veilige wereldje gehaald dat niet groter is dan ons huis, onze wijk en de speeltuin, de wijde wereld van basisscholen en opvang ingestuurd. Ze moet straks tussen in eerste instantie vreemden zich staande zien te houden. Ze moet van school naar de opvang lopen met een haar onbekende leidster. Hoe goed ik haar ook op alles voorbereid door met haar erover te praten, de impact ervan zal ze niet begrijpen totdat ze in dat cirkeltje van school en opvang zit. Hoe snel zal de magie van met andere kindjes en dingen spelen ervan af zijn? Hoe gemakkelijk zal ze aan het nieuwe ritme wennen?
Het helpt ook niet mee dat ik van een collega hoor dat haar zoontje ontzettend veel moeite heeft om zich aan te passen aan het ritme van de school en de opvang. Hij ging vanaf baby al naar de opvang dus je zou denken dat hij wel wat gewend is.
Dit alles zorgde ervoor dat ik gisteren heel boos en verdrietig was. Een boosheid die zich richtte op manlief. Hoe dankbaar ik ook ben dat hij de eerste 4 jaar bij dochterlief thuis is gebleven, toch knaagt het aan me dat ik dat niet in zijn plaats hebben kunnen doen. Manlief had namelijk liever gewerkt en ik was liever thuis geweest. Waarom moet het dan net omgekeerd zijn? Ook boos dat ondanks alles, er nog geen uitzicht op een baan of project is voor hem maar ondertussen dochterlief wel naar de opvang gaat terwijl vader misschien nog wel gewoon thuis is. Hoe lang zal het nog duren voordat hij een baan vindt? Ik denk namelijk dat het niet gemakkelijk voor hem zal worden om iets te vinden. Ook boos omdat ik zo graag een keuze zou willen hebben. De keuze om wel te werken, minder te werken of helemaal niet te werken. Manlief had het dus gisteren zwaar met een boze en huilende vrouw.
Uiteindelijk zijn het keuzes die manlief en ik bewust hebben gemaakt met het oog op de toekomst. Verstandelijk weet ik dat maar mijn gevoel zegt iets anders. Ondertussen heeft het kleine kereltje geen idee wat voor emoties hij in al zijn onschuld heeft losgemaakt.

11 opmerkingen:

  1. Kan je man niet naar werk zoeken of zelf een bedrijf opzetten op de momenten dat je kindje naar school gaat (ze zijn dan van ong 8.30 tot 15.00 op school)? Het scheelt in de kosten van de opvang en ze kan dan ook eerst wennen aan het nieuwe ritme. Volgens mij zijn er (bijna) geen wachtlijsten meer in de opvang dus kan ze snel terecht op het moment dat je man daadwerkelijk gaat werken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De eerste twee maanden zal ik moeten betalen omdat we het contract hebben getekend. Mocht manlief dan nog thuis zijn dan kan hij haar in ieder geval eerder ophalen of een keertje thuis van school houden als het allemaal een beetje te veel voor haar wordt.
      Ook kunnen we in augustus/ september kijken hoe het er voor staat. Als het werk zoeken erg lang gaat duren, dan overwegen we wel om dochterlief van de opvang af te halen en haar pas weer daar naar toe te sturen als hij een baan heeft.

      Verwijderen
  2. Ach meis, 'k heb geen pasklare oplossing, kan je alleen sterkte wensen,
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook al kost het geld, zolang man nog thuis is de eerste schoolweken dan zou ik er voor zorgen dat jullie dochter ook af en toe eens bij kan komen als jullie zien dat het haar te veel wordt. Het is best druk allemaal in het begin, ze is nog niet leerplichtig en jammer dan van het geld als ze een dag opvang mist.
    Wij hebben de opvang opgezegd. Ze had er een pesthekel aan en voorlopig heb ik verlof en daarna zit man waarschijnlijk zonder werk. Het gaat zo slecht met de kinderopvang dat wachtlijsten niet meer aan de orde zijn. Mocht het toch nodig zijn dan is alles binnen een week geregeld. Mocht man nu wel weer werk hebben (of de interne vacatures komen eindelijk vrij) dan gaan we onderling met familie opvang regelen.
    Jullie hadden toch ook nog een optie voor opvang aan huis? Als dit je zo tegenstaat dan kun je je daar nog eens in verdiepen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De opvang via huis gaat via een commercieel bureau. Althans zo wilde de dame het. Dat gaat ontzettend veel geld kosten. Je praat dan over bijna het dubbele. Dat is leuk als je 2-3 kinderen hebt want het bedrag blijft het zelfde. Voor 1 kindje kost dat helaas te veel.

      Verwijderen
    2. Oh da's jammer... Aan de andere kant, wie weet heeft ze het wel heel erg naar haar zin joh. Komt vast wel goed!

      Verwijderen
  4. Wij hielden Sem ook af en toe thuis in het begin, zodat hij kon wennen. Dat ging overigens heel makkelijk wel was hij meer moe in het begin.
    Misschien kun je het ook van de andere kant bekijken: een nieuwe omgeving kan ook heel leuk en stimulerend zijn voor je kind zijn. het hoeft niet eng en naar te zijn. Help je kind als je merkt dat het moeite kost maar ga er niet bij voorbaat van uit.
    Het is misschien het loslaten dat jou pijn doet?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het loslaten ook moeilijk. Ik probeer het voor haar positief te brengen. Ze heeft enorm veel zin om naar school te gaan. Het is voor haar ook goed want merk aan haar dat ze er enorm aan toe is. Elke dag praat ze erover en ze weet precies hoe haar school heet en dat haar vriendinnetje ook op die school zit. Alleen wij als ouders moeten nog enorm aan het idee wennen.

      Verwijderen
  5. Ik kan je maar één ding zeggen, mijn kindje ging fulltime naar de opvang en die ging echt doodgraag. Zelfs in het weekend wou hij :-) Al had ik thuis geweest, dan nog zou ik ervoor gekozen hebben om mijn kind regelmatig naar daar te brengen, doen zo veel leuke dingen met de kinderen (is echt niet gewoon de hele dag vrij spelen), hadden een grote tuin, veel (wisselend) speelgoed, vriendjes... Nu gaat hij naar school en doet het ook heel graag maar heeft het 's morgens veel moeilijker dan een ander meisje dat NOOIT naar de opvang is geweest maar binnen de 2 seconden hand in hand dolgelukkig rondloopt met vriendinnetjes. Wonderbaarlijk hoe snel zij zich heeft aangepast. Ik denk dat mama's het veel zwaarder oppakken dan kinderen :-) Probeer je gevoel niet teveel over te brengen op je kindje. Het is tijd om los te laten. Je kind WEET en VOELT wel hoeveel je van haar houdt en houdt evenveel van jou, daar heb je geen fulltime samenzijn voor nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Voor- en naschoolse opvang vindt hij trouwens ook de max. Lekker buiten spelen en met de leuke fietsjes rijden, massa's speelgoed, ik kan hem geen groter plezier doen :-)

    Ik was de eerste maanden wel thuis zodat ik hem rustig aan aan de voor-en na-opvang heb kunnen laten wennen want vond het anders wat veel ineens. Je man kan dan in het begin of regelmatig voor voor-en na-opvangzorgen als hij nog niet werkt?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gr, zit ik n heel verhaal te typen... herken je gevoel van toen ik zoontje met drie maanden bij het kdv moest achterlaten. uiteindelijk vind ik het veel erger dan hij, ik kreeg m altijd blij en vrolijk terug. nooit huilen....

    toen lena naar school ging heb ik haar een keer mee terug genomen, het ging zo tegen mijn gevoel in om haar huilend achter te laten. de dag erna ging ze weer heel graag. de eerste tijd mocht ze thuisblijven als ze wilde maar al gauw wilde ze ook elke middag.

    Misschien is er ook tzt wel iets te verzinnen met andere moeders ofzo. Het komt allemaal goed hoor! Had dat hier ook nooit verwacht, maar das ook gelukt. En bij jou ook. Echt!

    Valhalla

    BeantwoordenVerwijderen