Het leven kabbelt vrolijk door

De laatste paar dagen sleep ik mezelf een beetje voort. Het zijn duidelijk de laatste loodjes voordat ik een week vakantie heb. Het heeft ook niet geholpen dat zowel dochterlief als ik alle twee een paar dagen ziek zijn geweest. Zij lag vorige week maandag en dinsdag als een ziek vogeltje op de bank. Ik lag zaterdag de hele middag ziek in bed. Het is nog niet helemaal duidelijk of ik zaterdag ziek was of iets verkeerds gegeten had. Op een of andere manier vindt mijn lijf avocado’s minder leuk. Elke keer als ik dat eet, ben ik nadien niet lekker. Hoe dan ook ik eet ze voorlopig niet meer. Het helpt trouwens heel erg goed dat als ik ze al zie of het woord hoor dat er een golf van misselijkheid naar boven komt. Dat zegt misschien eigenlijk ook al wel genoeg.

Vorige week was ook de week van het wachten. Het wachten op een reactie op mijn gesprek die vervolgens de hele week uitbleef. Ik begon op een bepaald moment zelfs aan mijn email-programma te twijfelen. Om het uit te testen heb ik mezelf een email gestuurd. Email-programma werkt prima dus daar ligt het niet aan. Alleen de reactie blijft uit en dat is vervelend want je wilt toch weten of er nog een vervolg komt. Vandaag heb ik gebeld. Helaas belde ik op dat moment ongelegen dus ik probeer het of later vandaag of morgenochtend. Ik ben benieuwd. Toch twijfel ik enorm of ik moet doorzetten. Het knaagt aan me dat het bedrijf niet zelfstandig is maar aan de nukken van een investeringsmaatschappij is onderworpen. Ik weet heel goed dat er niet meer zo iets is als zekerheid en dat ook bij bedrijven waar op het oog alles prima lijkt de situatie zo kan veranderen. Dat heb ik al een keer meegemaakt dus op zich staar ik me daar ook niet meer blind op. Maar toch bij dit bedrijf weet ik dat die onzekerheid er al is en dat knaagt dus. Ik had dus gehoopt om in eventuele vervolggesprekken iets meer duidelijkheid hierover te krijgen. Aan de andere kant als dit het niet wordt, zijn er nog zo veel andere mogelijkheden. Manlief wees mij op een bedrijf waar wellicht ook een passende functie voor mij dus misschien dat ik daar eens achteraan ga.

Thuis ben ik ook nog steeds niet online op de smartphone na dan. Afgelopen vrijdag hebben we er een mannetje (kosteloos) na laten kijken. Hij gaf een paar tips om thuis te proberen maar eenmaal thuis lukte het voor geen meter. Ooh en daar kan ik dan zo chagrijnig van worden. Apparaten moeten het gewoon doen en geen kuren gaan vertonen die ook niet eens makkelijk op te lossen zijn. We zijn vrijdagmiddag ook een winkel binnengelopen om te kijken naar een nieuwe computer. Voor €385 zouden we helemaal klaar zijn en stappen we ook meteen in de moderne wereld van de meest recente systemen. We gaan vanavond en morgen nog een halfslachtige poging doen om de laptop nieuw leven in te blazen. Ik heb namelijk via internet nog een paar dingen gevonden die we kunnen proberen. Lukt het niet dan zal er toch een nieuwe computer komen. Zowel manlief en ik hebben de computer namelijk nodig. Manlief om zijn bedrijfje verder op te starten en ik voor mijn eigen dingetjes en thuiswerken. En laat ik nu niet op het systeem van werk kunnen inbellen zonder iets van Windows of zo te hebben draaien op de computer (hoezo monopolypositie).  

En dan vrijdag… ooh wat kijk ik daar naar uit. Ik heb dan een hele week vrij. Een week waar even niets moet behalve dan dingen die we graag doen. Uiteraard gaan we Pasen vieren maar ook dit gaan we dit jaar bescheiden doen. Volgens goed Grieks gebruik eten we lamsvlees maar daarnaast doen we nog maar een paar dingen maken. Het moet vooral leuk blijven dus we laten ons niet gek maken door alle Paasdingen in de winkels. Het enige wat ik al wel in huis heb gehaald zijn paaseieren. Dochterlief heeft het er namelijk nu al over dat ze straks eieren mag gaan zoeken in de tuin.  Na de Pasen ga ik met dochterlief een paar dagen naar moederlief in Friesland. Mijn moeder heeft me verzekerd dat ik helemaal niks mag doen en dat ze me lekker wil verwennen. Heel lief natuurlijk. Inmiddels heb ik ook gekeken wat we in de buurt kunnen doen want ik word gek van de hele dag thuis zitten. Voor elk weertype heb ik inmiddels een leuk uitje, vaak gratis, gevonden. Dus ik hoop dat we daar ook een paar ontspannen dagen doorbrengen.

Dan moeten manlief en ik ook nog de koppen bij elkaar steken wat we deze zomer gaan doen met de familie in Griekenland. Griekse opa en oma willen dochterlief heel graag zien. Manlief wil er minimaal twee weken naar toe. Het wordt dus puzzelen hoe we dat gaan doen. Puzzelen met de bonus en de belastingteruggave.

Ach al met al kabbelt alles vrolijk door en heb ik over het algemeen wel een tevreden gevoel bij. Qua schuld heb ik besloten om me er niet al te druk om te maken. Ik los af en het einde is in zicht. Althans als je 2015 te overzien vindt. Ik vind dat wel want als ik geen actie had ondernomen dan was het einde nog helemaal niet in zicht.