Pagina's

maandag 20 oktober 2014

Bijkomen(?)... en knutselen

Eindelijk had ik dan een extra lang weekend. Nu heb ik al standaard vrijdag vrij maar nu had ik er ook nog eens maandag bij. Dochterlief had namelijk een studiedag zo precies na de herfstvakantie. Het leek mij wel een leuke afsluiter van de vakantie voor haar dat ik dan thuis zou zijn om dan samen iets leuks te doen.

We hebben ook een leuk weekend gehad. We hebben vooral heel erg veel zitten knutselen. Als je mij vroeger ooit had verteld, dat ik dit ooit nog zou doen dan had ik je heel hard uitgelachen. Ik haatte knutselen en dan haatte met grote hoofdletters. Tekenen en handarbeid, ik was altijd blij als de klas voorbij was en ik weer gewoon kon doen waarvoor ik op school zat namelijk leren. Toen ik dus met de middelbare school klaar was, zwoor ik dan ook om nooit meer een figuurzaag aan te raken. Daar denk ik inmiddels wel anders over. In de tussentijd heb ik best al wat geklusd. En klussen is toch ook een soort knutselen maar dan voor volwassenen ;-).
Dochterlief echter vindt alles leuk waar lijm, schaar, plak, glitters en kleuren bij komt kijken. Elke dag is ze wel ergens mee bezig. Het leukste vindt ze het als ik dan mee doet. Dus daar zit ik dan tegenwoordig. Volgens mij word ik gestrafd voor mijn "ik wil niet knutselen" gedrag. Dus dit weekend heb ik drie kleurplaten mogen inkleuren, vier Halloween mandjes mogen maken en nog een hele stapel tekeningen mogen maken. Dochterlief vindt het super gezellig en wil niets liever doen zolang ik maar naast haar zit. Ach en heel stiekem is het ook best gezellig zo.

Ook heb ik ontzettend lang liggen slapen. Rond 22.00 uur kakte ik in en meestal lag ik dan een half uur later wel in bed om dan tot een uur of 09.00 te slapen. Waarschijnlijk had ik nog wel langer kunnen doorslapen maar ik  schrok meestal wakker van het geroep van dochterlief die het dan wel mooi vindt en nite kon wachten om aan nieuwe dag te beginnen. Gedurende de dag ging het dan wel behalve dan dat ik de hele dag het gevoel heb of mijn armen en benen ieder 100 kilo wegen. Als je dat niet mee rekent, was ik best fit (ahum). Ik dacht en hoopte dus dat ik na die vier dagen toch wel bijgekomen was. Nou minder is waar, ik ben nog steeds bekaf. Alsof moe zijn, nog niet genoeg was, schrok ik vandaag heel erg. Ik liep met dochterlief door het winkelcentrum nadat we naar de bibliotheek waren geweest. Van het ene op het andere moment, dacht ik dat ik zo tegen de grond zou gaan. Ik was ontzettend duizelig en had een licht gevoel in mijn hoofd. Dochterlief snapte er niks van dat ik niet meer naar winkeltjes wilde kijken. Meestal doen we dat namelijk even als we daar zijn. Met moeite kreeg ik haar mee naar buiten. De buitenlucht zorgde ervoor dat ik me iets beter voelde. We zijn naar huis gegaan en eenmaal thuis ben ik in huilen uitgebarst. Manlief schrok daar were van en wil nu dat ik naar de huisarts ga. Al is het maar voor een bloedtest. Volgens hem klaagik al maanden over allerlei kleine kwaaltjes. Wat het is? Het zou de hele situatie met werk kunnen zijn. Misschien ben ik gewoon moe of heb ik een of ander griepje onder mijn leden. Of komen al die vage klachten toch van mijn maag. Ik weet het niet. Twijfel nu nog of ik me ziek moet melden of toch maar moet gaan werken. 

Maar ondanks dus dat lamlendige gevoel hadden we wel een leuk weekend. We hebben geknutseld, gebakt en op skelters bij de lokale speeltuin gereden. Ik heb vooral erg genoten van mijn dagen vrij en de tijd met dochterlief. Het was dus een leuke afsluiter voor haar van haar vakantie. Morgen begint weer het normale leven.

14 opmerkingen:

  1. Wat rot zeg, ik heb het ook weleens gehad, en nog, maar ondertussen weet ik wat het is, hyperventilatie, bij mij is het chronisch met paniekaanvallen, gelukkig neemt het wel af, heel soms hyper ik nog wel, maar nu ik weet wat het is gaat het beter.
    Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klinkt heel bekend in mijn oren. Ga naar de huisarts en laat je binnenste buiten keren. Wat het ook is, het klinkt niet goed. En meld je a.u.b. ziek. Een plotselinge huilbui gecombineerd met erge vermoeidheid komt ergens vandaan. Zodra je weet wat het is, komt er al vanzelf wat meer rust in je lijf. Want dan kun jet aanpakken.

    Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve geldoflevenmeisje, je bent niet gewoon moe. En ja, dat kan ik door het scherm heen zien ja ;) Je lijf schreeuwt tegen je, maar je doet met je vingers in je oren *nananana*. Luister naar je man. En als ik je érgens mee kan helpen, dan weet je me te vinden. *knuffel*

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieverd. of je hebt al een burn oit, of je zit er tegenaan. Stop met werken. Nu. Meld je ziek. Nu. Ga voor jezelf zorgen. Nu. Wees lief voor jezelf, ga met iemand praten, neem rust. Ontspan.
    Echt. Nu.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Niet gaan werken. Meld je ziek. En ga langs bij de huisarts

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dit is een duidelijk teken dat er iets niet goed zit. Hoe langer je hiermee doorloopt, hoe langer het herstel duurt. Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Als ik je stukjes van de laatste tijd zo lees is het echt tijd dat je tot rust gaat komen. Luister aub naar je man en ga naar de huisarts! Vertel hem/haar het plaatje zo compleet mogelijk (dus inclusief werksituatie) en volg het advies wat je dan krijgt op. Net als een paar vorige mensen die reageerden krijg ik het idee dat je hele lijf/systeem schreeuwt om rust. Geef het dat aub, of er nu wel of niet een burn-out etiketje bij hoort....
    Een ervaringsdeskundige met te lang over eigen grenzen heen (moeten) gaan en daarna lang herstellen....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve allemaal, ik heb me inmiddels ziek gemeld. Ook heb ik vanmiddag een afspraak bij de huisarts. Ik hoor dan wel wat hij te zeggen heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. heel goed!! lekker kopje thee erbij, en rusten :)
      stukje wandelen, middagdutje, lekker warm bad, goede massage, fruit, groente, noten...

      Verwijderen
    2. Goed zo! En nu de tijd nemen en niet te snel weer verder gaan.

      Verwijderen
    3. Niet leuk dat het nodig is. Wel heel goed dat je deze actie onderneemt! Sterkte!
      W.

      Verwijderen
  9. Ik vroeg me al of wat er nog meer gebeuren moest voor je 'wakker' werd. Gelukkig maar, dat je deze stap genomen hebt.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik loop synchroon met jouw acties, dus een beetje zal hte de tijd van het jaar zijn. Maar ik heb het gelabeld als een dreigende burnout en ben dus op burnout schema bezig: weinig actie op de todolijst, even niet bloggen, werken op rustig tempo met waarschuwing naar baas, wel wat fitacties, lachen,meditatie en daarnaast veel uitslapen, middagdutjes en vroeg plat. Hopen dat ik de burnoutkloof nog kan omzeilen.
    Jij klinkt alsof je er al bent ingegleden, al dan niet geholpen door een mooie infectie in je darmen ofzo. Neem alsjeblieft de tijd voor jezelf (en je man en je dochter). Je werk komt echt daarna pas hoor. Sterkte met knutselen en lachen en knuffelen.

    BeantwoordenVerwijderen