Ik worstel, droom en kom boven

Soms bevestigen mensen wat jij zelf al een tijdje weet maar niet als zodanig uitspreekt. Dat klinkt heel cryptisch maar dat is niet zo. Degenen die mijn blog al een tijdje lezen, weten dat ik worstel met mijn werk. Die worsteling gaat niet alleen over de werkomgeving maar ook over de inhoud. Ik vraag me namelijk heel vaak af of ik nog wel pas in de financiële industrie. Het staat heel ver van mijn daadwerkelijke interesses. Mijn passie ligt meer in het horeca-wezen en alles wat met eten te maken heeft. Alleen weet ik niet  zo goed hoe ik hier vorm aan kan geven.
 

Twee weken geleden was mijn moeder bij mij thuis. We kwamen aan de praat over haar vakantiehuisjes. Ze vertelde mij dat ze een tijd heeft overwogen om een bed en brochje te runnen. Een bed en brochje is eigenlijk het zelfde als een bed en breakfast dus een bed en ontbijt. Ze vond het eigenlijk ook wel iets voor mij. Ik vertelde haar dat ik best graag een kleinschalig hotelletje zou willen runnen. Het liefst een hotelletje direct aan huis en waar ik ’s avonds ook een warme maaltijd aan kan bieden. Veel mensen delen deze wens. Het lijkt zelfs tegenwoordig bijna hip te zijn om dit te willen. Toch knappen veel mensen er na verloop van tijd op af omdat het arbeidsintensief is. Toch denk ik dat ik het goed zou kunnen. Ik heb ervaring en weet dus waar ik aan begin. Ik realiseer me dus heel goed de nadelen maar zie ook de voordelen. Ik zie regelmatig leuke panden met potentie. In gedachten heb ik het dan al helemaal verbouwd en ingericht. Ook zoek in informatie op over het pand. Dus binnen no-time weet ik hoeveel het kost, wat de bouwplannen ermee zijn (als die er al zijn), hoeveel kamers er zijn en wat het oppervlakte is van het perceel. Als er foto’s zijn loop ik in gedachten door de kamers en werken mijn hersenen overuren met allerlei ideetjes die in mij opkomen. Het is eigenlijk frappant hoe in heel enthousiast hierover kan worden en wel de moeite doe om allerlei informatie op te zoeken terwijl ik dat voor mijn werk amper doe. Voor werk ga ik elk jaar naar een aantal trainingen en seminars om mijn kennis bij te houden maar daar blijft het dan ook wel bij. Ik zal niet vrijwillig nog boeken op mijn vakgebied gaan lezen.

Gisteren zag ik weer een goede vriend. Hij woont inmiddels al een aantal jaar in het buitenland waar hij succesvol een camping runt en daarnaast ook een paar vakantiehuisjes verhuurt. Net als ik loopt hij altijd over van de ideeën met het verschil dat hij er ook daadwerkelijk iets mee doet. Hij is dus een stuk ondernemender dan ik.  Hij vroeg mij een soortgelijke vraag. Hij kon niet begrijpen hoe ik in mijn huidige functie ben beland. Hij vond het zo niet bij mij passen. Verder dan ik ben erin gerold kwam ik niet. Op de vraag of ik het nou echt leuk vond, kon ik niet bevestigend beantwoordde. Ik heb geen hekel aan wat ik doe maar mijn hart ligt er gewoon niet.

Vorige week zag ik met eigen ogen hoe een moeder met eigen restaurant dit combineerde met de zorg voor twee kleine kinderen. Ze had het goed geregeld. Ze bracht en haalde de kinderen naar en van school. Terwijl de kinderen op school zaten, deed zij de inkoop en administratie en draaide ze de lunch. Als de kinderen eenmaal thuis waren dan aten ze samen waarna zij weer rond 18.00 in het restaurant was en haar man thuis het overnam. In de weekenden is ze dicht. Mijn hart maakte een huppeltje  want zo kan het dus ook. En dat zette me weer aan het denken.

Het blijft moeilijk. Op zich zou ik wel iets anders willen, maar wat dan? Financieel gezien kan ik niet ineens iets heel anders gaan doen.  Ik verdien nu goed en een soortgelijk salaris zal ik buiten het financiële wereldje nooit verdienen. Dat gat moet je wel kunnen opvangen. Met mijn huidige patroon van vaste lasten zou ik niet uitkomen. Dus ik zet mijn droom (passie) in de ijskast totdat ik er voor mezelf uit ben wat ik nu daadwerkelijk wil. Waarschijnlijk komt daar mee duidelijkheid in als ik alle schulden heb opgelost omdat ik dan ook meer ruimte heb om desnoods minder te gaan verdienen. Misschien is het ook voldoende om slechts kookworkshops te volgen. Misschien kom ik door die workshops ook op ideeën.

Wel loop ik al langer met het idee om misschien een kookblog te beginnen. Niet dat ik heel vernieuwend ben maar praten (en dus bloggen) over eten maakt we heel erg blij. Alleen bloggen is wel heel arbeidsintensief. Ook zit ik er aan te denken om misschien voor anderen taarten te gaan bakken, zowel zoet als hartig. Ik zou dit via allerlei sites waar mensen thuisgemaakte gerechten voor ophalen aanbieden, kunnen proberen. Ik krijg dan meteen een beetje feeling wat wel of niet goed loopt. Bovendien zou ik op die manier ook nog een klein beetje kunnen bijverdienen. Bakken is ontspanning voor mij dus ik zou het nog leuk vinden ook om ’s avonds nog in de keuken lekker bezig te zijn.

Ach en zo hebben drie mensen mij weer aan het denken gezet….