Pagina's

zondag 29 maart 2015

Overlevingsmodus en 1001 gedachten

Na het overdonderde gesprek op werk heb ik de laatste paar dagen in shock door gebracht. Terwijl iedereen om mij heen een rotsvast vertrouwen in mijn kunnen heeft, heeft mijn zelfvertrouwen een flinke knauw gehad. Bepaalde dingen die zijn gezegd blijven door mijn hoofd zwerven. Tegelijkertijd voel ik me verdrietig maar ook heel boos want niemand maar dan ook niemand die mij zo mag behandelen. En niemand die mij dingen mag afnemen waar ik de laatste jaren zo hard voor heb gewerkt en gestreden. Ergens halverwege kwam ik tot de conclusie dat ik best een flinke financiële stap terug wil doen maar dat ik toch wel heel graag in mijn huis wil blijven wonen. Mijn huis voelt als mijn veilige basis. Ik moet er niet aan denken om te verhuizen.

Inmiddels draaien mijn hersenen overuren. Hoe voorkom ik dat ik aan het kortste einde trek? Hoe voorkom ik dat ik op termijn werkeloos thuis zit en in het ergste geval een bijstand krijg? Langzaam drongen de mogelijkheden tot mij door. Dus houd je vast, want een overspannen brein werkt soms turbo-snel:

  • Advies inwinnen over mijn rechten en plichten als zieke werknemer. Wat zijn de (financiële) consequenties van outplacement? Hoe lang kan ik een reintegratie rekken in mijn voordeel? Moet ik mijn eigen werkplek opeisen als teken dat ik niet akkoord ga?
  • Wie kan ik mijn netwerk allemaal benaderen om te vragen of zij een andere baan weten? Zo kwam ik tot de conclusie dat ik bij mijn huidige werkgever een aantal mensen kan benaderen maar ook daar buiten ken ik een aantal mensen.
  • Solliciteren op alle banen binnen mijn vakgebied en niet te kieskeurig zijn. Vervolgens de sollicitaties persoonlijk opvolgen. Dus actief interesse tonen.
  • Onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om als zelfstandige adviseur me te laten inhuren. Ik ken het reguliere uurtarief. Ik zou me ook via een interim-adviesbureau kunnen laten inhuren. In ruil voor hun bemiddeling draag je dan een deel van je inkomsten af. Ook zou ik mijn licht kunnen opsteken bij een vriendin die inmiddels een jaar zelfstandig werkt. Wellicht zouden we opdrachten naar elkaar kunnen toeschuiven als een bepaalde opdracht niet bij ons past of omdat we al bezet zijn. Nadeel is dat ik geen goede netwerker ben en ik me tot de Randstad/ Utrecht voor werk moet beperken. Dat geldt echter voor haar ook en ze lijkt er financieel goed bij te varen.
  • Om financieel niet te verzuipen als het ergste scenario werkelijkheid zou worden, een goed overzicht maken van alles wat ik op tijd moet opzeggen zoals kinderopvang. Onderzoeken of hypotheek goedkoper kan en of ik de levensverzekering kan beëindigen. Onderzoeken of de verzekeringen goedkoper kunnen.  Ook onderzoeken wat het absoluut minimuum salaris is waarop ik zou kunnen overleven en daarop alles aanpassen. 
  • Extra inkomsten genereren door dingen te verkopen. Auto op tijd verkopen.

Dit is wat ik zo heb kunnen verzinnen de laatste 5 dagen. Er zullen vast nog wel dingen zijn die ik hieraan kan toevoegen maar het is een begin. Het enige waar ik tegen aan loop, is dat ik het mentaal moeilijk vindt om te behappen. Het is allemaal zo veel ineens terwijl ik nog herstellende ben. Ik zal het stapje voor stapje moeten oppakken. Manlief denkt ondertussen hard met mij mee. Hij kwam met het idee van interim werken. Hij denkt zelfs dat het ook goed bij mij zou passen. Je doet tijdelijk een klus maar bent minder gebonden aan alle teamdynamiek. Hij heeft daar wel een goed punt. Alleen vind ik werken als zelfstandige doodeng. 

De hand zit inmiddels ook goed op de knip. Ik denk niet meer 3x maar wel 10x na voordat ik iets koop. Zo deed ik vandaag vrij moeilijk over een pak rijstwafels van 0.21 en dat terwijl dochterlief toch echt iets mee moet nemen naar school voor het 10-uurtje. Rijstwafels zijn dan een gezonde en goedkope optie. Ook hebben we besloten dat een vakantie er niet in zit. Ik zou geen moment rust hebben als ik op het Griekse strand zit. We kunnen het geld beter gebruiken om extra af te lossen. 

De bonus die ik aan het einde van de maand krijg gaat ook volledig naar het aflossen van de creditcard. Helemaal zullen we dat niet kunnen aflossen maar hopelijk lukt dat wel met de belastingteruggave. Daarna gaat het bedrag dat we afloste op de creditcards naar de lening. De lening loopt af eind december 2016 maar als we dit kunnen vervroegen dan zou dit erg prettig zijn. 

En zo hebben we avonden zitten praten hoe we er samen het beste uit kunnen komen in het ergste geval. Toch blijft het gevoel alsof er een baksteen op mijn maag ligt bestaan en zitten de tranen erg hoog. Ik voel me weer ontzettend opgejaagd en paniekerig. Het lijkt wel alsof ik weer bij het zelfde moment/ gevoel ben toen ik thuis kwam zitten. Ik probeer positief te blijven maar het is moeilijk. Ik zit nu weer in de overlevingsmodus en alle zenuwen staan daardoor op extra scherp. We zullen er echter door heen moeten en hopelijk valt het achteraf allemaal mee en was de paniek voor niks. 

8 opmerkingen:

  1. Je stuk heeft mij geraakt! Het liefst zou ik je een knuffel willen geven en je onrust wat weg willen nemen. Het belangrijkste lijkt mij herstellen van je burn out! Als je weer meer in evenwicht bent kan je beter de situatie zien zoals hij is.op dit moment wil je voor alle doemscenario's een oplossing zoeken. Nu is nog niet alles te overzien en weet je niet welke afspraken daadwerkelijk gemaakt gaan worden maar je ziet ook niet meer als je kracht en kwaliteiten. Die zeker groot zijn anders was je niet in Zwitserland uitgenodigd voor het sollicitatiegesprek.
    Echt: probeer eerst te herstellen; daarna lukt het je vast een mooie baan te vinden. En dat hoef je nu ook nog niet te vinden maar daar krijg je tijdens het outplacementtraject begeleiding en tijd voor.
    overleg met de bedrijfsarts want om te kunnen reintegreren moet je wel grotendeels hersteld zijn.
    veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi, mijn advies zou zijn: ga een second opinion aanvragen bij de arts van het UWV, hier heb je recht op. Als de arts aangeeft dat je overspannen, burn-out bent, dan ben je ziek! Dit geeft je tijd om te herstellen en na te denken. Sterkte, L.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook ik zou je graag een dikke knuffel willen geven! Ik weet dat het enorm moeilijk is om je zo machteloos, angstig, moe en onzeker te voelen. Probeer rustig aan te doen en goed voor jezelf te zorgen.
    Probeer advies te krijgen van iemand die er verstand van heeft en die je vertrouwd. Laat anders je partner even wat dingen regelen zodat jij het even los kan laten.

    Het is mijn ervaring dat deze dingen zo groot voelen als je er midden in zit, maar achteraf is alles slechts een periode/fase. Ook dit zal voorbij gaan. Vertrouw er op dat jij op elk moment de juiste keuze voor jezelf kunt maken, je hoeft niet vooraf alle 100 mogelijkheden na te gaan terwijl je nog niet weet wat er gaat gebeuren. Mij geeft dat besef rust, jou wellicht ook. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel veel succes met alles. Reageer niet zo veel, volg je wel en wens je het allerbeste in deze vreselijk moeilijke tijd. Goed dat je een stel-dat overzicht gaat maken van je financiën. Er is veel mogelijk maar die dingen kosten ook tijd... Jullie komen er heus wel! Je hebt gelukkig een netwerk, goede kennis van je vakgebied, veel geleerd de laatste jaren en die schuld is ook bijna verleden tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je hebt allerlei opties. Prima.
    Nu even de rust laten komen, en dan komt ook de wijsheid welke optie je het eerst gaat pakken en hoe. Als je zonder die rust beslist en acteert, neem we (weer) een lening op je lijf&energie. Betaal eerst deze af, rust uit. Die tijd heb je: de arbo -arts kan je helpen anders.
    En de wijsheid heb je echt wel, lees je eigen blogs maar terug anders. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heftige periode voor jou en je gezin. In plaats van je aandacht te focussen op je herstel, ben je nog meer energie(in hoeverre je dat hebt ) kwijt aan het zoeken naar een oplossing voor je wer
    Momenteel ben ik herstellende van een burn out en mijn werkgever staat 100% achter mij evenals de arbo. Ik mag mijn eigen tempo bepalen en bij de arbo kan ik heel goed mijn ei kwijt.
    Jammer dat niet elke werkgever en arbo achter de werknemer staan. Vaak is het meer vechten tegen elkaar dan samen ervoor zorgen dat de werknemer beter wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sterkte, met alles. Jullie komen er wel. Echt. Heus.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ik zit ook thuis met een burn-out helaas geen succes verhaal, ben nu bijna 2 jaar ziek doordat ik te lang heb doorgelopen en te weinig rust heb gepakt. niet alleen de tank leeg maar ook de reserve tank. ik ga uiteindelijk uit dienst bij mijn werkgever maar het heeft veel tijd en moeite gekost om dat te beslissen. Ik heb 1 belangrijke tip voor je: ga op gesprek bij meerdere reintegratiebureau's en outplacementbureau's. ze hebben allemaal een mooi verhaal maar er zitten grote verschillen in de kwaliteit van hun dienstverlening ( bijv aantal contacturen tijdens traject) .

    BeantwoordenVerwijderen