Pagina's

dinsdag 23 april 2013

Trouw aan je eigen ik blijven

Sinds een paar maanden loopt er op het werk een stagiaire. Voordat hij begon aan zijn stage, werd aangegeven door een collega dat het een beetje een aparte jongen was die misschien buiten het team zou vallen. Eigenlijk was daarmee al de toon gezet want iedereen wilde dan graag weten wat er dan zo anders aan hem was. Mijn collega vond dat moeilijk te kwalificeren maar als we hem eenmaal zouden ontmoeten dan begrepen we het meteen. In het begin werd hij opgenomen binnen het team. Nu tegen het einde van zijn stage meent iedereen dat zij een mening over hem moeten hebben en dat ze deze ook met hem (in detail) moeten delen.

Maar wat is er dan zo anders aan hem? Naar mijn mening is hij een intelligente jongen die een paar klussen op een hele goede en structurele manier heeft aangepakt. Hij is misschien zelfs te slim. En laat zijn intelligentie nu zijn grootste struikelblok zijn. Hij gebruikt hierdoor minder gangbare woorden waardoor de boodschap niet altijd goed wordt ontvangen. Veel mensen storen zich aan zijn soms wollige woordkeuze en vinden dat hij meer draagkracht zou creëren als hij het wat simpeler bracht. Bovendien is hij een kritisch persoon met een duidelijke mening. Het is niet eens zo dat hij het ongevraagd ventileert maar op de momenten dat hij het wel doet, hebben mensen moeite met de stortvloed aan kennis die over hen heen komt. Als je dat dan ook nog combineert met zijn hobby’s dan is hij inderdaad een vreemde eend in de bijt. Blijkbaar moet je namelijk in bepaalde kringen voldoen aan het standaard plaatje van in de weekenden rennend met de hockeystick in plaats van werken aan je conditie door fitness, hardlopen en martials arts/ K1.

Afgelopen vrijdag is hij tijdens de lunch door twee collega’s eens goed verteld hoe hij zich behoort te “gedragen”, wil hij in de toekomst een succesvolle carrière opbouwen. Een paar uur later kwam hij naar mij toe. Hij stond een beetje te draaien naast mijn bureau en toen kwam het hoge woord eruit: of ik hem feedback kon geven over hoe op andere mensen overkwam. Inmiddels had ik al gehoord wat er tijdens de lunch was gebeurd dus ik had geen zin om dingen te herhalen. Ik heb namelijk het idee dat hij heel goed weet wat zijn “valkuilen” zijn. Bovendien mag ik hem op een of andere manier heel erg graag. Hij doet mij een beetje aan manlief denken toen hij de leeftijd van de stagiaire had. Dus ik heb één boodschap meegegeven: blijf trouw aan jezelf en verander niet om aan het gangbare plaatje te voldoen. Hij begon helemaal te stralen. Hij had het gevoel dat er eindelijk iemand was die hem kon waarderen voor wie hij was en om het werk dat hij de laatste paar maanden heeft gedaan. Het maakte mij een beetje verdrietig. Laat een mens toch gewoon zichzelf zijn. Helaas werkt het niet zo en lijkt het erop dat je aan de standaard maatstaf moet voldoen. Dat vind ik pas jammer.

9 opmerkingen:

  1. Hij klinkt als iemand die zich terdege in iets verdiept, of het nu een kennis-onderwerp is, of een hobby. Dat is zeldzaam.
    Voor sommige mensen blijkbaar eng.
    Voor een baas lijkt het me een goede kwaliteit. Niet op een managersplek (daar wil je generalisten hebben die mensen kunnen sturen, liefst met enige integriteit), maar juist op een plek waar inhoud speelt. En daar kan hij dan meer bieden dan gemiddeld.
    Als hij dan ook nog z'n zwakke plekken kent, dan heb ik meer respect voor hem dan voor de gemiddelde mens (die graag "nablaat"als we in generalistische termen gaan praten).
    Wens hem sterkte met andere mensen en succes met zijn kracht-punten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een stukje naar mijn hart! Ik heb zelf het syndroom van Asperger en weet uit ervaring dat als je niet helemaal aan de standaard voldoet dat je dan blijkbaar minder waard bent (althans in de ogen van een flink aantal mensen). En ik kan het aantal keren niet tellen dat mensen tegen mij gezegd hebben dat ik dingen anders moest doen en dat ik bijvoorbeeld meer het woord moest nemen in groepen of meer communicatief moest zijn (niet echt goed haalbaar voor een autist). Dit soort dingen is superslecht voor je gevoel van eigenwaarde. Dus applaus dat je op zo'n goede manier gereageerd hebt op deze stagiaire!
    Overigens klinkt het alsof deze jongen ook best eens een vorm van autisme zou kunnen hebben. Moeilijk taalgebruik, veel kennis over iemand uitstorten (meer dan wenselijk), het werk goed en precies doen, intelligent, een beetje apart, ... de combinatie van deze eigenschappen zie je vaak bij mensen met Asperger bijvoorbeeld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik herkende er ook al dingen in, mijn man heeft ook Asperger.
      Je hebt echt goed gereageerd!

      Verwijderen
  3. Misschien voelen sommige mensen zich bedreigt door deze duidelijk slimme jongeman en komt de 'doe maar gewoon want dan doe je al gek genoeg' mentaliteit bovendrijven? ;-) Fijn dat je hem een steuntje in de rug hebt kunnen geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Schandalig (van jouw collega's dan) of wordt bij reguliere collega's ook continu aangegeven hoe iemand zich wel of niet behoort te gedragen. Dat is toch geen feedback, feedback doe je nooit op de persoon en ook niet om iemand te vernederen. Tijdens mijn baan heb ik geleerd een ieder te waarderen om zijn of haar kernwaarden en dat wil ik jouw collega's graag meegeven. Maar echt wat heb je die jongen een superadvies meegegeven dat zijn dingen die hij zich over 20 jaar nog herinnert, bedankt voor dit waardevolle artikel en jouw waardevolle feedback.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het gaat er bij mij op het werk soms redelijk hard aan toe. Mensen geven hun mening of zeggen wat zonder rekening te houden met anderen. Dus een collega zou ook niet gespaard zijn gebleven. Al denk ik dat dit dan eerder via de manager weer wordt gespeeld. Ik houd niet van dit soort "spelletjes". Op een of andere manier wordt gelukkig wel geaccepteerd dat ik daarin mijn eigen weg ga.

      Verwijderen
  5. Hij wist dus precies bij wie hij zijn moest voor het goede advies!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ah, goed van je!

    Ik word wel verdrietig van dit soort berichten, je moet sterk in je schoenen staan wil je niet min of meer een van hen worden en op je 30e met een burnout zitten omdat het gewoon niet menselijk is?
    Competitie okee, maar waarom doen mensen ZO?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat erg dat volwassen mensen zo hard oordelen! De aarde kleurt juist zo mooi met alle verschillende mensen fijn dat jij hem wel een oprechte kans geeft!

    BeantwoordenVerwijderen