Pagina's

donderdag 30 oktober 2014

Medisch rondje

Deze week begon met een medisch rondje. Maandag belde ik voor de bloeduitslag. Mijn vitamine D waarden waren te laag. Volgende week moet iik terug naar de huisarts en dan zal ik waarschijnlijk wel preparaten voorgeschreven krijgen. Het verklaart deels ook waarom ik iedere keer zo moe ben. Dus hopelijk voel ik me binnenkort iets fitter.

Dinsdag mocht ik naar de maag-lever-darm arts. Ik was zo nerveus dat ik de afdeling pas na 3x vragen kon vinden. Eenmaal aangekomen, kon ik snel naar binnen en mijn verhaal doen. De arts luisterde het aan, vond dat de huisarts me te lang heeft laten doormodderen en wil nu via een endoscopisch onderzoek naar mijn maag en slokdarm kijken. Alleen dat betekent dus een slangetje door mijn keel. De gedachte alleen en ik word spontaan al niet goed. Je mag me helemaal lek prikken en ik ben voor de rest ook niet flauw uitgevallen maar de gedachte dat er iets door mijn keel moet, daar krijg ik het spontaan benauwd van. De arts zag die angst gelukkig meteen in mijn ogen en ik krijg dus straks een roesje. Ook daar ben ik geen fan van maar ik denk dat anders het onderzoek onuitvoerbaar bij mij is. Dus eind november mag ik hiervoor terugkomen. Manlief heeft het vage vermoeden dat ze niks vinden en dat mijn klachten stressgerelateerd zijn. De arts vermoedt dat er iets functioneel niet helemaal juist werkt. We zullen zien wie gelijk heeft.  

Gisteren (woensdag) had ik ook mijn eerste gesprek bij de psycholoog. Dat was een hele stap voor mij om te maken want ik heb een soort antipathie tegen psychologen. Toch realiseerde ik me dat als ik deze stap niet zou nemen dat ik waarschijnlijk in het zelfde rondje zou blijven draaien en herstel nog langer gaat duren dan ik zou willen. Dus daar zat ik dan. We hebben een uur gepraat, of beter ik heb gepraat en zij vroeg af en toe iets. En dat ging soms best al diep. Toch had ik een goed gevoel bij haar. Ze komt heel rustig over en ze luisterde ook echt (ok krijgt ze dan ook wel voor betaald, maar toch). Ze beaamde dat ik een burn-out heb. Zij noemde het alleen licht depressief gecombineerd met angstaanvallen. Dat klonk best heftig maar ik zal het er toch mee moeten doen. Elke twee weken heb ik een gesprek met haar en ik krijg een aantal ontspanningsoefeningen. Ook gaf ze aan dat ik de komende 6 weken niets met werk te maken mag hebben. Ze wilde dat, indien gewenst, ook uitleggen aan de arbo-arts.

Eenmaal thuis heb ik mijn werk meteen laten weten dat ik voorlopig niet terug kom op werk. Mijn manager mailde kort terug met dank je voor de update en het telefoonnummer van de arbo-arts waar ik om had gevraagd. Daarna heeft hij, denk ik, de collega's laten weten dat ik voorlopig niet meer terug kom want ik kreeg niet snel daarna een mailtje van een collega die me sterkte wenste. Van de rest heb ik niets gehoord maar dat verwachtte ik ook eigenlijk niet. Dus nu zit ik dus officieel thuis. En wat voelt dat onwezenlijk. Geloof dat ik er nog steeds niet helemaal aan wil. 

Mijn moeder reageerde ook heel lief. Ze drukte me meerdere keren op mijn hart dat ik nu eens echt aan mezelf moet denken. Ook bevestigde ze dat ze het niet zo heel vreemd vond dat ik nu thuis zit. Goh andere mensen zien blijkbaar meer dan jezelf wil zien. Maandag stuurde ze een prachtige bos bloemen om me op te vrolijken. Heel lief.

Het enige wat nu rest is de arbo-arts bellen. Daar zie ik enorm tegen op. Toch staat het vandaag wel op mijn lijstje om te doen. Ik kan het maar gedaan hebben want anders blijft het zo zeuren op de achtergrond. Ik ben blij dat de psycholoog er tussen wil gaan zitten. Ik voel me daardoor ook weer gesteund. 

Ach ja en zo gaan de dingen dus hier. Ik ben blij dat ik vandaag even niks hoef. Ik heb overigens het gevoel dat ik het heel druk heb maar als het van een afstandje bekijkt, doe ik heel weinig. De rust moet ik dus nog vinden want ik heb nog steeds het idee dat ik heel veel moet. 

10 opmerkingen:

  1. Wat lief van je moeder dat ze je een mooie bos bloemen toestuurde. Dat doet een mens altijd goed. Hopelijk kan je met je psycholoog een eind op weg worden geholpen om dingen anders aan te pakken. Ze kijken er toch anders tegenaan. Knap dat je de stap in ieder geval hebt gezet. Ik hou ook helemaal niet van psychologen, maar soms ontkom je er niet aan.

    Sterkte in ieder geval!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind dat je heel goed bezig bent! Je mag trots zijn op jezelf.

    Ik heb zelf dezelfde diagnose gehad en weet hoe vreselijk het voelt. Wat mij uiteindelijk heel erg geholpen heeft was niet de psycholoog maar de haptotherapeut.
    Ik zat altijd te veel in mijn hoofd, dus in mijn lichaam (leren )zitten was erg belangrijk voor mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn dat de psycholoog goed kan luisteren, ook al krijgt ze er voor betaald dan wil dat niet zeggen dat ze ook goed kan luisten ;-).
    Ik heb er zelf heel veel aan gehad, nu nog na jaren kan ik soms teruggrijpen op de gesprekken en vallen er nog steeds kwartjes. Ik hoop dat het voor jou net zo succesvol wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat je een psycholoog hebt die je kan helpen. En dat je er nu aan toegeeft!
    Lijntjes die heel lang gespannen zijn geweest, zijn het lastigst om los te laten.
    Heel veel sterkte! Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed dat je deze stappen hebt gezet. Structurele vermoeidheid kan ook voort komen uit een vitamine B12-tekort (weet ik helaas uit eigen ervaring). Ook kan dit tekort invloed hebben op je mentale gesteldheid en zelfs op je maag/darmklachten. Heb je dit laten checken? Enige puntje dat ik hier bij wil aantekenen is dat B12-tekort niet altijd uit je bloed hoeft te blijken terwijl je op cel-niveau een ernstig tekort kan hebben. Ik ben erg blij met de werking van de (specifieke) B12-zuigtabletten die ik uit de VS importeer.

    Sterkte!
    Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vitamine D tekort kan ook op je emoties werken, incl. depressieve gevoelens

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vitamine D tekort is raar; jij loopt niet continue gesluierd, je werkt niet in een mijn en volgens mij ben je ook niet helemaal zwart van vel. Dat zijn de enige risico categorien in Nederland. Ben benieuwd of het darmonderzoek hierover nog iets naar boven haalt.
    Betekent wel dat je lijf echt aangeeft dat er iets niet goed loopt. Echt niet goed loopt. Dus je bent ziek. Psychisch of lichamelijk, je lijf laat zien dat het systematisch fout zit. En wat doet een zieke? Werken natuurlijk ;-). Zou ik wel doen, dus dat begrijp ik.
    Toen ik burnout was, begon ik met rusten en herstelacties te plannen. Gelukkig kon ik dat loslaten later, alles kun je leren.
    Kun je trouwens genieten van zo'n lieve bos bloemen van je moeder? Echt lief dat ze die stuurt. (Ik denk terug aan de reacties in mijn omgeving, en wordt stiekum een beetje jaloers. En verdrietig)
    Heb je concrete invulling voor je thuis zitten? Wandelingen, middagslaapjes, klusjes met dochterlief, kookexperimenten, momenten met je man, ..... Natuurlijk doe je wat bij jou past, en waar jij je rustig en warm van voelt worden. Want dat is het verband dat jouw geest en lijf nu nodig heeft, niet zo'n wit zichtbaar ding, maar toch....
    Beterschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat fijn zeg! Het klinkt alsof je in goede handen bent nu!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leun maar even achterover en laat ook toe dat je mag leunen. Ben blij te lezen dat je een fijne psycholoog hebt gevonden. Er is in ieder geval vertrouwen.

    En er moet helemaal niets natuurlijk. Voor mij helpt het als ik denk in termen van ik 'mag'.

    Rustig weekend wens ik je.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Sterkte met het onderzoek! Nemen ze ook meteen wat biopten van de dunne darm? Daar kan aan gezien worden of je mogelijk coeliakie hebt. En één van de belangrijkste signalen van coeliakie is vermoeidheid,
    Ik hoop niet dat je het hebt want het dieet is echt pittig, maar als je het hebt kun je het maar beter weten. Anders word je alleen maar zieker.

    BeantwoordenVerwijderen