Een meer en minder succesvol uitje

Gisterenochtend werden wij enigszins shaky wakker. De avond ervoor bivakkeerde er namelijk in onze straat een klein legertje aan politieagenten. Manlief die die avond van de sportschool kwam, moest voordat hij naar binnen kon aan de politie vertellen hoeveel mensen er zich in het huis bevonden en werd dringend geadviseerd om niet meer het huis uit te komen. Dat klonk ernstig en tegelijkertijd ook angstaanjagend. Hij kreeg nog wel te horen dat ze op zoek waren naar twee vuurgevaargelijke mannen. Dat voelt al helemaal niet prettig. Langzaam maar zeker zagen we de politiemacht steeds groter worden in de straat. Elk uitweg of gangetje werd geblokkeerd en bewaakt. Ineens hoorden we drie knallen. Achteraf bleken dat drie schoten zijn. Niet veel later hoorden we ook de ambulance. Het voorval heeft de nationale pers gehaald.  We lazen toen pas dat een man tijdelijk in zijn eigen huis onder schot is gehouden terwijl de twee daders zich in zijn huiskamer verborgen hielden voor de politie. Eén van de dader is neergeschoten door de politie door het glas van de voordeur. De twee daders hadden net een lokale snackbar beroofd. Dit alles gebeurde binnen een straal van 500 meter van mijn huis.

De dag erna ging ik tanken. Ik had het met de medewerkster van het benzinestation er kort over. “Ons” dorp was recentelijk al vaker het slachtoffer van een aantal berovingen en ramkraken. Ik heb het dan nog niet over de stijging van inbraken in auto’s en huizen. In de auto van mijn buurman is tot twee keer ingebroken binnen drie maanden. Nadien heeft hij de auto zo laten aanpassen dat het moelijker wordt om de apparatuur eruit te halen. Mijn buurman had de daders op camera. Je kunt daarop duidelijk hun gezichten zien. De politie mocht de beelden helaas niet gebruiken.

Ongeveer 10 jaar geleden woonde ik in Den Haag. Ook daar heb ik het een en ander meegemaakt op het gebied van criminaliteit en geweld. Ik was het, buiten het forenzen om, op een bepaald moment zo zat dat ik alleen nog maar wilde verhuizen. Dat heb ik dus ook gedaan. Ik heb van heel dichtbij een crime of passion meegemaakt waar uiteindelijk twee mensen zijn overleden. Dat gebeurde twee portieken verder van waar ik woonde. Ook daar stond toen de hele straat vol politie. In de tram waar ik zat is iedereen ooit bedreigd met een mes door een groep ventjes in de leeftijd van 12 en 15 jaar oud. Er is moordaanslag geweest op een meisje omdat zij de eer van de familie had geschaad. Zij heeft het gelukkig wel overleefd. Op het treinstation is een mede-forens zonder reden in elkaar geslagen omdat zijn blik de dader niet aanstond. De man heeft corrigerende chirurgie aan zijn neus moeten ondergaan. Dan heb ik het nog niet over de klappen die ik heb zien vallen in de tram omdat de trambestuurder ergens niet wilde stoppen. In Den Haag woonde ik een Vogelaarwijk met al zijn bekende problematiek. Toch heb ik daar ook leuke dingen meegemaakt zoals het bijwonen van een Hindoestaanse bruiloft van het buurmeisje maar niet heel onbelangrijk er was een onderlinge samenhorigheid in het portiek. Iedereen ging zijn eigen weg maar als er iets was dan hielpen we elkaar. Dat laatste kan ik niet altijd zeggen van de vinexwijk waar ik nu woon, ook al woon ik daar wel met heel veel plezier.

Maar goed ik dwaal af. Na het voorval van woensdagavond waren wij toch wel enigszins blij dat we op donderdag een uitstapje hadden gepland. We zouden naar het Outletcentrum in Roermond gaan om daar een dagje te winkelen. Manlief vindt het daar altijd gezellig, dochterlief heeft de beschikking over een speeltuin en draaimolen en ach ik vind het ook wel leuk om een keer te winkelen. Winkelen is namelijk iets wat ik nog maar zelden doe. Als ik dan al winkel dan geef ik ook zelden nog geld uit omdat ik simpelweg niet veel meer nodig heb. Deze keer hadden we echter een missie. We moesten twee cadeautjes hebben voor de Griekse familie en zowel manlief als ik hadden een paar schoenen nodig. Alleen toen we Roermond inreden, merkten we al dat het abnormaal druk was. Bij het outletcentrum konden we met heel veel geluk parkeren doordat iemand voor onze neus wegreed en en passant ons ook nog zijn parkeerkaartje gaf. Eenmaal bij de winkels kwamen we er achter dat het nationale feestdag in Duitsland was. Dus veel Duitsers maakten er een gezellig dagje winkelen van. Het had dus veel weg van het Nederlandse fenomeen waar veel mensen allemaal en masse naar de meubelboulevard gaan op 2^e Kerstdag of Pinksteren. Laten wij dat nu met ons drietjes vreselijk vinden. Alleen we hadden een aardig stuk gereden dus dan draai je ook niet om. Dus het was verstand op nul. We zijn goed geslaagd voor weinig geld. Alleen dochterlief was rond 18.00 uur helemaal doorgedraaid van het staren naar alle benen en soms onder de voet te worden gelopen. Ze begon te huilen en wilde alleen nog maar gedragen worden. Het was dus hoog tijd om weer naar huis te gaan. Eenmaal in de auto dachten wij dat ze wel in slaap zou vallen maar ze begon alleen nog maar harder te huilen en te klagen over buikpijn. In eerste instantie dachten we dat het wel voorbij zou gaan maar het werden steeds grotere uithalen. Dus ik ben achterin bij haar gaan zitten. Haar buikje was keihard en het arme kind verkrampte van de pijn in haar stoeltje. Het enige wat ze nog wilde was mijn warme hand die over haar buikje wreef. In de buurt van Amsterdam heb ik haar uit haar autostoel gehaald. Ik kon het niet meer aanzien hoe zij vastgebonden zat in het stoeltje terwijl ze tegen haar buikkrampjes vocht. Toen ze eenmaal in mijn armen lag, ontspande haar hele lijfje. (en nu niet allemaal zeggen hoe gevaarlijk het is om een kind uit de autostoel te halen terwijl je rijdt). Thuisgekomen knapte ze zienderogen op en toen wilde ze nog wel even tv kijken. Ahum we vragen ons nu toch af hoe serieus die buikpijn was of dat het meer oververmoeidheid en overprikkeling is geweest. Het dametje ging meteen naar bed en viel binnen een paar seconde als een blok in slaap. Ze vertelde alleen nog wel dat ze blij was dat ze morgen weer lekker kon spelen en dat ik wel naar mijn werk mocht. Tja daar kan je het dan mee doen.  Al met al was de dag anders gelopen dan we hadden gehoopt. Succesvol omdat we hebben kunnen kopen waar we naar op zoek waren en minder succesvol vanwege de drukte en de uitwerking hiervan op dochterlief. Ik denk dat we dit weekend maar eens rustig aan gaan doen.