Pagina's

donderdag 8 augustus 2013

Teleurstellingen en verschillen

Gisteren kwamen mijn buren weer thuis van vakantie. Ik was bezig in de keuken en ik zag hun auto het parkeervak indraaien. Ik merkte bij mij meteen een omslag. Ik voelde me gejaagd en onrustig worden. Ik hoopte ook dat dochterlief het niet zou zijn. Dat heeft alles te maken met een aantal kleine voorvallen de afgelopen weken. Het zijn niet een hele schrikbarende dingen maar het zijn wel dingen die mij bezighouden en waar ik last van heb.
 
Het gaat bijna allemaal om de kinderen en het spelen samen. Vorig jaar was hun zoontje die drie maanden jonger is helemaal weg van onze dochter. Alleen dochterlief zag hem niet staan. Ze wilde helemaal niet met hem spelen en dat liet ze ook duidelijk merken. Achteraf gezien had ik het daar bij moeten laten. Je kunt een kind niet dwingen om met een ander kind te spelen. Wellicht dat het op termijn zonder druk van buitenaf vanzelf wel goed was gekomen. Ik vond het echter zielig voor dat kereltje dus ik moedigde dochterlief aan om wel met hem te spelen door iedere keer heel enthousiast te reageren als ik hem zag. Zij zag er op een gegeven moment de lol van in dus op een bepaald moment speelden ze wel eens samen. Alleen sinds deze zomer zijn de rollen omgedraaid. Zodra ze hem maar ziet of hoort dan wil ze naar hem toe wat natuurlijk niet altijd kan. Hij is een jochie dat meer op zichzelf is en mijn dochter is net een jonge hond die overal enthousiast op afspringt. Het zijn in veel opzichten dus elkaars tegenpolen. Je merkt dat in hun spel maar ook in hun gedrag.
 
De laatste tijd gaf het ventje aan als dochterlief vroeg of hij kwam spelen dat hij liever wilde knutselen dan buiten spelen. Als ik dan vroeg of hij dat de hele dag ging doen dan was het antwoord daarop ja. Zijn moeder bevestigde ook dat hij inderdaad uren aan een tafel kan knippen en plakken. Dochterlief vindt knutselen ook leuk maar langer dan een uur heb ik haar dat nog nooit zien doen. Zij is het liefste de hele dag buiten aan het fietsen, springen, klimmen en rommelen met zand, blaadjes en aarde. Ik ben daar zelf erg blij om want ik zie haar ook het liefste actief buiten zijn. We zitten al vaak genoeg buiten met regenachtig of koud weer dus als het weer het even toelaat dan zoeken we de frisse lucht op.
 
Ook speelt buurjongetje graag op de tablet van zijn ouders. Hij weet al precies hoe zo’n ding werkt. Dochterlief komt niet verder dan kijken naar de foto’s op de digitale camera en de Blackberry. We werden er dus onlangs fijntjes op gewezen dat we dochter op technologisch gebied een achterstand bezorgde. Het wordt verwaarlozing viel nog net niet maar dat proefde ik wel in de woorden die op licht beschuldigende toon werden uitgesproken. Nu moet iedereen zelf weten hoe ze hun kinderen opvoeden. Als jij dus vindt dat je kind met een tablet of computer mag of moet spelen dan moet je vooral aanmoedigen en doen. Wij vinden dat niet nodig voor een kind van 4 jaar oud. We hebben zelfs dat soort dingen (op een computer na) niet in huis. Op termijn zal ze echt wel dingen op de computer gaan doen maar vooralsnog speelt ze veel liever. Wij vinden dat ook het beste voor onze dochter. Kortom het viel bij nogal rauw op mijn dak dat we hierop werden aangesproken. Het is ook niet de eerste keer dat we op onze vingers worden getikt door de buren. Zo vond buurvrouw dat manlief en ik langs elkaar heen leefde toen ik voor een paar dagen voor werk weg moest en hij daarna ook een paar dagen weg was. Soms lopen de dingen nu eenmaal zo. Dat heeft niks met langs elkaar heen leven te maken in mijn opinie. Ik kan ook dergelijke opmerkingen maken over hun leven maar ik zie daar het nut niet van in. Het steekt me echter wel als mensen hierover iets menen te kunnen zeggen.
 
Daar komt dan nog bij dat als buurjongetje wel vraagt of dochterlief komt spelen, hij al een aantal keren de deur in haar gezicht dicht gooit en zegt dat hij iets anders  gaat doen. Wij zitten dan met een teleurgesteld en huilend kind. Dat buurjongetje geen zin heeft om te spelen, respecteer ik. Niet ieder kind is het zelfde. Dat hij een keer de deur dicht gooit, snap ik ook want het is en blijft per slot van rekening een kind. Alleen dit heeft hij nu al tientallen keren gedaan. Ik zou mijn kind daarop aanspreken want ik vind dat onacceptabel. Niemand gaat met mijn kind namelijk zo om en omgekeerd gedraagt mij kind zich ook niet zo. Ik wil dus niet dat dochterlief het normaal gaat vinden dat iemand een deur in haar gezicht dicht smijt.
 
Het is overigens niet zo dat ze elke dag met elkaar spelen. Als ze 1-2x in de maand met elkaar spelen dan is het al veel. Het hoeft voor mij ook niet vaker. Ik vind het alleen wel fijn dat als ze samen spelen dat het op een leuke manier gebeurt. Daar komt dan ook deels dat gevoel vandaan. Het was namelijk de laatste twee weken zo fijn om te weten dat dochterlief niet eerdere keer vraagt of ze met hem kon spelen omdat ze wist dat ze weg waren. Ook vond ik het fijn om even niet gedwongen met buurvrouw een gesprek aan te hoeven gaan. Hoe aardig ik mijn buren ook vind, we zijn in vele opzichten heel anders. Het is dat we kinderen in de zelfde leeftijd hebben maar anders dan was het contact niet meer geweest dan af en toe een kort fatsoen gesprekje.
 
Alles in ogenschouw genomen, hebben wij inmiddels besloten dat we het spelen met buurjongetje gaan ontmoedigen want het spelen gaat niet leuk. Het is moeilijk want dochterlief heeft het vaak over haar hem en dat ze zo graag met hem wil spelen. Ze vindt het nog moeilijk om te begrijpen dat het niet altijd kan of dat iemand daar niet altijd zin in heeft. Dat is duidelijk iets dat zij moet leren. We proberen haar nu dus zo veel mogelijk af te leiden door actief andere kinderen op te zoeken of samen met haar iets te gaan doen. Waarschijnlijk zal dit ook sneller gaan als ze over anderhalve week naar school gaat. Ik hoop dat ze daar een paar leuke vriendjes of vriendinnetjes krijgt die soms bij haar komen spelen en omgekeerd waar zij ook kan spelen. Ik gun dat haar zo want ze wil zo graag met kinderen spelen. Ik gun haar ook zo wat ik vroeger had. Ik had altijd wel een paar kinderen in de buurt waar ik mee kon spelen. Misschien dat daar ook  een beetje teleurstelling bij mij om de hoek komt kijken. Je gunt het haar, je weet dat ze het zo graag wil maar het lukt nog niet zo goed door gebrek aan kinderen van haar leeftijd direct in de buurt.
 
Vandaag had ik het er kort over met een vriendin. Ze kwam wel met een goed punt. Zij denkt dat de buren niet weten hoe ze met een actieve kleuter als dochterlief moeten omgaan. Het zijn zelf net als buurjongetje ook hele rustige mensen. Dochterlief is een uitbundig en vrolijk meisje. Zo had ik er nog niet naar gekeken. Het zet dingen ook wel weer in perspectief.  

5 opmerkingen:

  1. Hoe herkenbaar, hier zijn de buurmeiden een paar jaar ouder en ze willen elke dag wel met dochter buiten spelen. Dochter vindt dit ook leuk, maar ik veel minder als ze elke vijf minuten aan de voordeur staan, met en ***smoesje als ik heb honger dorst, mag ik??? Ik word er helemaal tureluurs van. Dochter heeft nog niet inde gaten dat ze voor een karretje gespannen wordt. Vond het dan ook heerlijk dat ze twee weken weg waren. deze week slaapt dochter veel bij opa en oma en vanaf vrijdag de burkinderen weer bij hun opa en oma. Lekker rustig. Dochter heeft een hel tijd alleen maar buiten gespeeld, maar gedurende de vakantie en op tijden dat we thuis waren vermaakt ze zich prima op haar kamer, ze heeft vaak de tv aan en zit aan een tafel ervoor te knutselen of speelt hele verhalen uit met haar poppen. Toen ze van de week bij oma heeft gelogeerd had ze ook de hele middag daar op haar kamer gespeeld. Je meoet haar dan echt een natje en droogje komen brengen, want anders vergeet ze dit ook.Ik vind het lastig, want soms vind ik het ook fijn als ze even buiten speelt met de buurkinderen, maar over het algemeen heb ik liever dat ze met anderen speelt of lekker in huis..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan mij voorstellen dat het vervelend is dat de buren je op zo'n manier " beschuldigen". Persoonlijk vind ik het onnodig om kleine kinderen achter een TV, ipad of computer te zetten maar ik respecteer mensen die daar anders over denken.
    Daarnaast is het zielig voor jullie dochter. Maar ik denk ook wel dat het naar school gaan veel verandering zal brengen, ze vind daar vast wel nieuwe vriendjes!
    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als ze 1 keer op school zit krijgt ze wel vriendjes om mee te spelen. Dat was hier ook zo, zoonlief is ook vrij uitbundig maar hier is in de straat niemand om mee te spelen. Dus we moeten altijd naar een speeltuintje verderop en daar speelt hij dan hartstikke leuk maar ik moet altijd mee, want hij kan/mag er nog niet alleen heen van mij. En daar heb ik niet altijd zin in. Maar onze zoon is een echt gezelschapsmens en verveelt zich deze vakantie dan ook kapot op dagen dat wij niks doen, want niemand kan/wil spelen want het is vakantie en na de vakantie komt het wel weer.
    En het hangt ook van het kind af, zoonlief (5) vind tv kijken leuk en vind de computer geweldig. Maar wij hebben ook allebeide een computer, en de eerste iPad dus dan gaat dat automatisch mee. Maar dochterlief (1) vind de tv niet leuk en de tablet boeit haar ook (nog) niet, terwijl zoonlief op die leeftijd er al wel op zat. En hij heeft nu op school daardoor ook al een voorsprong want op school wordt er best veel op de computer gewerkt, vooral vanaf groep 4. En ze hebben in de klas een digibord, een geweldige uitvinding is dat.
    En wat je vriendin zegt klopt ook wel, want de kinderen van mijn zusje zijn erg rustig en als zoonlief daar was vond ze hem altijd erg druk, terwijl hij in onze ogen gewoon normaal deed. Maar zij was dat niet gewend en nu ondertussen wel maar dat heeft echt wel even geduurd. Zij snapt mij dan ook niet dat ik soms echt een dagje vrij neem en de kinderen niet thuis zijn, kan ik even opladen en dingen doen waar ik anders nauwelijks aan toe kom. Ik heb die rust gewoon echt even nodig om er weer even tegen aan te kunnen, ik speelde vroeger dan ook altijd het liefst alleen en dat heb ik nu dus nog steeds nodig.
    En als je er niet prettig bij voelt gewoon het spelen een beetje tegenhouden.

    groetjes,
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lastig zijn dit soort dingen altijd! Zeker omdat jezelf het spelen hebt aangemoedigd omdat je het zo sneu vond voor het buurjongetje. En dat je dochter nu dan een koude douche krijgt.

    Ik vind dat je een wijze vriendin hebt, en haar idee klinkt heel plausibel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vriendjes en vriendinnetjes maken laat zich moeilijk sturen, dat weet ik ook uit ervaring. Onze dochter heeft een vriendin die haar altijd erg claimde, maar onze dochter heeft regelmatig tijd voor zichzelf nodig. Doordat zij regelmatig niet wilde afspreken is het vriendinnetje afgehaakt en heeft iemand gevonden die net als haar erg claimt. Alleen mijn dochter snapt nu niet waarom haar vriendin nu nooit meer tijd heeft. Het is ook bijnaniet uit te leggen zonder dat je iemand kwetst. Maar dat jouw buurvrouw zo'n opmerking maakt over computergebruik, dat vind ik echtniet kunnen. Waar halen mensen toch altijd het recht vandaan om over anderen te oordelen? Maar goed, meer dan het vanje schouders af laten glijden kun je ook niet. Soms moet je maar gewoon lachen om domme opmerkingen.

    BeantwoordenVerwijderen