Pagina's

donderdag 15 augustus 2013

Veranderingen en het baksteengevoel

Aanstaande maandag gaat dochterlief voor het eerst naar school. Haar eerste schooldag: het lijkt nog als de dag van gisteren dat ze een baby was. Dochterlief heeft er erg veel zin in. De afgelopen weken zijn we een aantal keren wezen kijken. Althans we keken dan door het raam het klaslokaal in waar alle tafeltjes en stoeltjes vanwege de zomervakantie in een hoek stonden opgestapeld. Gisteren reden we voor de laatste keer langs voordat ze maandag dus daadwerkelijk naar binnen kan. Tot haar grote plezier hadden de juffen een olifant op het raam geplakt of getekend. Ze vond dat toch wel heel bijzonder dat haar klas een olifant had. Vanuit een ander lokaal kwam een juf naar ons toe voor een praatje. Ze vroeg aan dochterlief of ze zin had om naar school te gaan. Dit werd met een volmondig Jaaaaaaaaaaaaaaaaah! beantwoord. Dochterlief denkt dat ze de hele dag met andere kindjes mag spelen en dat is wat ze het liefste doet. En ach dat is uiteindelijk in de kleuterklassen ook wel een beetje zo.
 
Ondertussen heb ik het er steeds moeilijker mee. De kleine kiezel in mijn maag is inmiddels al uitgegroeid tot een baksteen en tegen de tijd dat het maandag is dan zal het wel een betonblok zijn. Elke dag zeg ik tegen mezelf dat ik me niet moet aanstellen. Dochterlief heeft er enorm veel zin, ze is er ook echt aan toe om naar school te gaan en ze zal het er echt wel leuk gaan hebben. Waar komt dat dat gevoel vandaan? Deels omdat ik haar een beetje moet loslaten en deels omdat ik geen idee heb wat ze die uren op school doet. Elke avond heb ik wel kleine gesprekjes met haar over wat we hebben gedaan en wat we gaan doen maar het gesprek komt het niet verder dan ik ben bij de speeltuin geweest of ik heb tekeningen gemaakt. Meer dan dat kun je ook niet van een kleuter verwachten. Daarom verwacht ik ook niet dat ik veel wijzer van haar zal worden wat ze nu de hele dag op school doet. Dat vind ik dus best moeilijk.
 
Om toch betrokken te zijn bij de school, wil ik wel iets gaan doen: ouderraad, klassemoeder of soms mee op een uitje. Het lijkt me leuk voor dochterlief als ik me inzet voor haar school en zelf vind ik het ook fijn. Wat het uiteindelijk gaat worden, dat zie ik nog wel en hangt ook af aan de behoefte van de school.
 
Maar terug naar het baksteen-gevoel. Van nature vind ik loslaten best moeilijk en heb ik sowieso moeite met afscheid nemen. Ik heb het moeilijk gehad toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer ging werken. Ik vond het vreselijk om na hele dagen tutten met mijn kindje weer terug te moeten naar kantoor. Mijn hersenen waren nog helemaal geprogrammeerd op flesjes, slaapjes, badje en verschonen. Het heeft een paar weken geduurd voordat ik op werk weer mijn draai kon vinden.
In mindere mate heb ik dat ook als er een leuke collega weg gaat of als ik naar een andere kamer of pand moet verhuizen. Laat ik het dan al helemaal niet hebben over vriendinnen of kennissen die vroeger voor een stage naar het buitenland gingen. Ik moest dan altijd even wennen aan de nieuwe situatie. Toen we 12 jaar geleden verhuisde, was ik nog een jaar lang bijna elk weekend in Den Haag te vinden totdat ik er achter kwam dat Haarlem ook heel leuk is. Veranderingen vind ik soms moeilijk en vaak moet ik wennen aan de nieuwe situatie. En dat moet ik nu dus ook, muts die ik soms ben
 
Uiteraard laat ik niks merken aan dochterlief. We hebben het er soms over maar het lijkt voor haar geen big deal te zijn dat ze straks naar school gaat. Maandag gaan manlief en ik haar samen weg brengen. Ze wordt om 09.00 uur verwacht. De andere kindjes zijn er dan al een half uurtje. De nieuwe kindjes worden dus door hen verwelkomt. Daarna krijg ik nog een half uurtje voorlichting van een ouder van de ouderraad over het reilen en zeilen op school. Het zal best een emotionele dag worden voor ons en dan vooral voor mij. Ik kijk nu al uit naar het moment dat ik haar maandag voor het eerst ophaal. Ik ben benieuwd of ze hele verhalen heeft of huppelend aan mijn hand meteen naar huis wil om lekker daar verder te spelen. Maandag 19 augustus het wordt een spannende dag voor ons allemaal en weer een nieuw tijdperk in ons leven. Ik ben benieuwd.
 
Ooh en dan heb ik het er maar niet over dat dochterlief straks ook nog 2 daagjes naar de naschoolse opvang gaat. Vandaag heb ik afspraken gemaakt voor de wendagen. De leidster klonk wel heel heel vlot en leuk dus ook dat zal vast wel goed komen.

13 opmerkingen:

  1. Onze dochter mag nog een weekje wachten. 2 september is haar eerste schooldag. Ze zegt dat ze het spannend vind maar wel graag wil gaan. Ze heeft al een vriendin zegt ze (voor de zomer 2 uurtje s wezen kijken). Ook de bso hebben we er toen achteraan geplakt voor een uurtje. Ik kon niet wachten tot de drie uur om waren en toen ik dochterlief niet in het bso lokaal aantrof werd ik gek de opmerking ik ga even zoeken waar ze is daar kreeg ik het helemaal benauwd van. Dochterlief niet hoor die was disco aan het houden en wilde helemaal niet naar huis.

    Het zal even moeilijk zijn maar ze zijn er gewoon aan toe. Gelukkig is mijn baas heel flexibel en de eerste weken zal ik niet mijn complete werkweek draaien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik draai de eerste twee weken ook niet volledige dagen maar daarna zal ik toch echt weer vol aan de bak moeten. Ik ben in ieder geval blij dat ik haar de eerste twee weken elke dag kan halen en brengen.

      Ooh en ik zou ook echt heel erg geschrokken zijn als dochterlief bij de BSO niet op de plek zou zijn waar ze hoort. Wel fijn dat ze het in ieder geval naar haar zin had.

      Verwijderen
  2. Een nieuwe mijlpaal die voor jou moeilijk zal zijn. Meestal vinden de kinderen zo'n nieuwe stap geweldig.
    Ik zit alweer in een nieuwe fase, die ik weer akelig vind maar zo weinig mogelijk probeer te ventileren. Op stap gaan en alleen naar grote zwembaden gaan met vrienden. Maar het hoort erbij wil je niet buiten de boot vallen.
    Brrr zo akelig vind ik het en hopen dat hij geen verkeerde personen tegen het lijf loopt.
    Zo zie je maar weer. Als ouder word je stilaan ervoor klaar gemaakt om ze weer los te laten en dat ze hun eigen leven (kunnen) gaan leiden.
    Momenten weer om trots op te zijn.
    Geniet ervan maandag als je ziet hoe je dochter uit school komt. Ik schoot toen helemaal vol.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gaat hard he? Hoop dat er wat van je afvalt qua bakstenen als je ziet hoe goed ze het doet straks. Maar snap je gevoel wel. Zeker als het de enige is denk ik. Sterkte joh!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh, dat bakstenen-gevoel herken ik heel goed hoor! Vorig jaar, met zoonlief die naar de middelbare school ging. Het liefst was ik met 'm meegegaan die eerste dag ;-) En straks als dochterlief zelf naar school wil fietsen..... pffff! Ik denk er maar niet te veel over na over wat voor loslaat-momenten er nog gaan komen.
    Maar je dochter gaat het vast heel leuk vinden! En als ze zelf weinig vertelt, gewoon aan de juf vragen! Die vindt het vast heel leuk om er wat over te vertellen! Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. 't Is natuurlijk al langer geleden maar 't gevoel ken 'k nog heul goed. Geeft niks, zoals je dochter 'groeit' in 't leven, groei jij in 't loslaten, soms lastig maar ook heul mooi om te zien hoe kinderen zich hun eigen plekje veroveren,
    sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel herkenbaar! Inmiddels gaat mijn meid al naar groep drie, maar er zijn nog dagen met dat gevoel, met name na vakanties. Toch, ik zie datze geniet van school, dat geeft dan weer een goed gevoel. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb geen kinderen maar ik herken je baksteen gevoel bij veranderingen. Ik denk altijd maar dat het goed is als ik iets moeilijk vind, dat betekend dat ik groei.
    Succes met de nieuwe periode!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Spannend! Afhankelijk van de reactie van je dochter zal je snel wennen aan de nieuwe situatie.

    Ik heb S. toen het 1e half jaar (hij ging vanaf maart naar school) smiddags thuis gehouden omdat hij er nog niet aan toe was de hele dag naar school te gaan. School vond dat trouwens geen enkel probleem.

    Ik zag er ook zo tegenop. Het viel me dan ook niet mee toen ik geen klik had met de juf, was een raar mens dat de kleuters probeerde te drillen met een fluitje.

    Toen hij na de zomer naar een andere juf ging, liep het allemaal prima.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel begrijpelijk hoor! Je sluit tenslotte een belangrijke fase af. Maar dat betekent ook dat je een nieuwe fase begint! En ooit zul je er misschien ook over treuren als die afloopt.

    En ik zou het mezelf ook gewoon toestaan om te treuren. Het is toch een mini rouwprocesje. Door het jezelf te verbieden heb je het dubbel lastig.

    En wat vaak enorm helpt is als je ziet dat je kind het fijn heeft!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo herkenbaar! Hier gaat onze grote kleine meid ook vanaf maandag (en het duurt nog een maand voor ze 4 wordt). Ik heb mezelf al voorgenomen om pas te gaan huilen als ik de straat uit ben ;-), maar voel nu de tranen al prikken. We kunnen het!!!
    Irene

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik moet me nog een half uurtje goed houden omdat ik nog een gesprek heb met een moeder van de ouderraad. Vraag me af hoeveel er blijft hangen want ik zit waarschijnlijk met mijn gedachten heel ergens anders. Dus ik mag pas een traantje wegpinken als ik weer in de auto zit of thuis ben. En tuurlijk kunnen we het!!!

      Verwijderen
  11. Heel veel succes maandag. Mijn zoontje is nog niet op de leeftijd van school maar ik kan me voorstellen dat het een hele stap is een weer een stukje loslaten is. Hopelijk zie je het ook als een nieuw tijdperk wat aanbreekt waarin ze heel veel spannende, leuke en nieuwe dingen gaat leren.

    BeantwoordenVerwijderen