Nog meer pech, chaos en hectiek

Rampspoed komt nooit alleen. Althans dat zegt men en kan dat inmiddels bevestigen. Nadat de auto besloot om het op te geven, kwam er vrijdagmiddag nog een onaangename verrassing. Ik had een verstopping in de keuken. Zo plotseling ineens zonder dat er ook vooraf maar enig teken was. liep het water niet meer weg. Ik was alleen met dochterlief (en oma)  thuis dus niemand in de buurt om te helpen. Laat ik nu heel eigenwijs zijn en dan niet denken “he ik wacht even”. Nee ik pakte de plopper en hoopte daarmee de verstopping weg te krijgen. Het  enige wat ik bereikte was dat er enorm veel smurrie naar boven kwam om vervolgens stil te blijven staan in de gootsteen. Dat was dus geen goed teken. Vervolgens hoopte ik met soda de boel wat losser te maken. Resultaat niks. Frustratie groeide intussen gestaag bij mij want ik wilde me niet laten kisten door een verstopte afvoer. Dus ik dook met mijn kop onder het aanrecht om te zien of er misschien een verstopping was in de afvoerbuizen. Dus ik begon met de buizen uit elkaar draaien. Tuurlijk zat daar helemaal niks verstopt want de daadwerkelijk verstopping zat in de afvoerbuis die in de kruipruimte zit. Intussen was manlief thuis gekomen om dochterlief op te halen om naar de judo te brengen.  Hij stond verbaasd te kijken naar mijn verhitte gezicht, de buizen, de emmer met water en doekjes die op de grond lagen. Hij stelde voor om meteen iemand erbij te halen want hij kreeg meteen een deja-vue naar 5 jaar geleden toen we ook een verstopping hadden en ik hoogzwanger was. Alleen ik blijf eigenwijs en luisterde dus niet ook al had ik inmiddels wel door dat ik de verstopping niet kon oplossen. Manlief was inmiddels met dochterlief en oma naar judo en ik probeerde verwoed de buizen weer in elkaar te draaien. Dat lukte wonderbaarlijk goed totdat ik iets van elkaar trok om het vervolgens niet meer erop te krijgen. Ik heb gefrustreerd een gil gegeven, heb de telefoon gepakt en de verstoppingsdienst gebeld. De volgende dag konden ze komen tussen 07.30 en 10.30. Dus zaterdag was het weer vroeg op. Uiteindelijk kwam de man om 09.30 en was het probleem na een uur opgelost. De gootsteen heeft al heel lang niet meer zo goed door gelopen.

Dit weekend was ook mijn moeder er. Achteraf gezien was het waarschijnlijk het slechtste weekend ooit om te komen want het weekend was ronduit chaotisch en hectisch. De hectiek begon vrijdagochtend al met het kijken naar een andere auto. Terwijl dochterlief op school zat, maakten wij een proefrit. De auto was perfect dus toen begonnen de onderhandelingen over de prijs. Uiteindelijk heb ik na veel praten een goede prijs gekregen. Blij reden we dus naar huis nadat we eerst nog de overleden auto hadden leeggehaald (wat kan een mens een troep in een auto verzamelen zeg). Direct kon ik door om dochterlief uit school op te halen om vervolgens weer door te rijden naar het station om mijn moeder op te halen. Toen weer naar huis waar ik met een schok er achter kwam dat ik over 3 minuten bij de logopediste met dochterlief werd verwacht. Dus met zijn tweetjes renden we weer naar buiten om 5 minuten te laat op de afspraak te komen. Eenmaal thuis was ik blij dat ik zat en dat ik tijd voor mijn moeder had… nou ja totdat dus die gootsteen er tussendoor kwam. 's Avonds heb ik nog gebeld met de autoverzekering om het voor de overleden auto stop te zetten en voor de nieuwe af te sluiten.

Ook kreeg ik vrijdag een uitnodiging voor zwemles op de deurmat voor dochterlief. Ze kon zaterdag meteen beginnen. Tja het was handiger geweest dat het een week later was. Dus nadat de verstopping professioneel was verwijderd en de boel was opgeruimd konden we op zaterdag meteen naar het zwembad door. Helaas was de provinciale weg afgesloten dus we moesten tussendoor en uiteraard stond dat helemaal vast. Wat dan niet helpt, is dat mijn moeder om de zoveel minuten zei van “goh druk hier he”.  We waren net op tijd voor de eerste zwemles. Dochterlief vond het super en ze deed het ook goed dankzij drie weken in de Griekse zee te hebben gelegen. Oma was blij dat ze er bij was en supertrots op dochterlief. Eenmaal thuis kon ik weer meteen door naar de garage want de auto moest worden gevrijwaard. Dus daar ging ik met alle papieren meteen weer door. Ik was wederom weer blij dat ik zat toen ik thuis was.

Zondag was uiteindelijk de enige dag dat we een keer niets hoefden. Mijn moeder vertrok aan het begin van de middag en manlief ging met dochterlief naar de speeltuin. Ik ben op de bank gaan zitten met een grote beker thee en chocola en verder niks. Ik vond het heerlijk de stilte om me heen te hebben en tot rust te komen. Die avond doken we allemaal op tijd ons bed in want we waren bekaf van dit weekend en blij dat de week voorbij was.

Deze week kan het alleen maar rustiger worden. Ik hoop het oprecht. Deze week eindig ik ook antibioticakuur nummer 2 want mijn maag is nog steeds niet goed. Ik heb naast de kuur ook een verwijsbrief gekregen want de huisarts wil dat ik goed onderzocht ga worden (yeah… not). Manlief krijgt morgen de bloeduitslag en dan hopelijk ook een bloeddrukmeter mee. Gisteren kreeg ik ook een mailtje waarin een goede vriend aankondigde dat hij binnenkort naar NL komt en dat ik een avond vrij moest houden want hij gaat me mee uit eten nemen. Heerlijk een avond lekker bijkletsen, ik kijk er nu al naar uit. Vrijdag halen we de nieuwe auto op. Ondanks de pech van vorige week zijn er dus een boel leuke dingen om naar uit te kijken. En om te bewijzen dat het begin van de week ook niet meer stuk kan, had ik het geluk om vanochtend zo in te kunnen stappen in een trein die vertraagd was en die direct reed naar mijn werk. Nu nog bijslapen en dan komt het weer helemaal goed.