Vooruitzien en opruimen

Weekenden meestal kijk ik er reikhalzend naar uit want het is moment van rust in de week en ik kan dan lekker rommelen in en om het huis. Dit weekend liep het anders. De nacht van donderdag op vrijdag werd ik wakker van een hele rare metaalachtige smaak in mijn mond. De smaak was niet meer weg te krijgen ondanks verwoede pogingen met tandenpoetsen en water drinken. Die metaalachtige smaak bleef het hele weekend waardoor letterlijk alles wat ik at en dronk raar smaakte.  Vanaf donderdag heb ik een antibioticakuur voor een week. Die vervorming van smaak is een bijverschijnsel.

Helaas bleef het hier niet bij. Zaterdag rommelde mijn darmen erop los, was ik misselijk, bibberig en zondag werd dit aangevuld met een algeheel gevoel van malaise. Allemaal bijverschijnselen waar ik niks of weinig aan kon doen en maar een week moet ondergaan. Het alternatief van stoppen is geen optie want dan kan de bacterie resistent worden met als gevolg mogelijk een maagzweer. Dus dan maar een weekje wat minder voelen en hopelijk knap ik dan alleen maar op en is de maagellende verleden tijd.

Ondanks dat ik me niet lekker voelde, raapte ik me wel bij elkaar. Dus deze week heb ik zeven potjes tomatenchutney staan maken. Ik maak deze chutney al drie jaar achter elkaar en we vinden het heerlijk. Ook zijn het leuke cadeautjes om te geven. Mijn ervaring is dat mensen zelfgemaakte cadeautjes over het algemeen alleen maar waarderen.

Ook heb ik al mijn slag geslagen voor Sinterklaas. De speelgoedwinkel had uitverkoop waarbij dingen met 50% tot 70% weg ging. En laten daar nu net dingen tussen zitten waar dochterlief al maanden kwijlend naar stond te kijken. Alleen toen vond ik het te duur of was er vaak iets anders nuttiger. Nu was het echter zo veel afgeprijsd dat ik het niet meer kon laten liggen. Dus ik heb het gros van de cadeautjes al binnen. Dat is een lekker gevoel en geeft ook verlichting in de dure december maanden.

Omdat ik toch in de buurt van winkels was, liep ik ook binnen bij de Z.eeman. Daar lagen hele stapels maillots. Vooruit zien is vooruit reageren dus ik heb alvast een paar maillots voor dochterlief gekocht. De maillots van afgelopen winter zijn echt te klein. Aan het einde van de winter, hing het kruis al ergens halverwege haar knieën dus die konden echt niet meer. Eenmaal thuis heb ik ook een paar t-shirts voor haar besteld. Dit weekend kreeg je de derde voor €1. En ook de t-shirts zijn allemaal te klein aan het worden. Dochterlief heeft de laatste paar maanden een enorme groeispurt gemaakt dus veel dingen die al iets te klein waren kunnen nu echt niet meer. Gelukkig heeft ze nog wel genoeg jurkjes en broeken liggen en waarschijnlijk kan de winterjas ook nog een winter mee. Ergens in oktober moet ik nog op schoenenjacht met haar en dan zijn we klaar voor de winter. Al met al wel was ik dus wel wat geld kwijt maar waren het geen onzinnige aankopen en heb ik ook nog een beetje geld bespaard.

Op zondag kreeg ik ineens weer op mijn heupen. Ik vind dat we te veel rommel in huis hebben. Dus ik dook de speelgoedkist in. Alleen moet je dus nooooooooit opruimen als een kind in de buurt is want dingen waar ze maanden niet naar om keek, vond ze nu ineens wel heel interessant. Mijn argument “dat geven we aan andere kindjes” wat nog wel eens wil helpen, was dus voor dovemans-oren. Bepaalde dingen mochten wel van haar weg maar veel verdween weer zo terug in de speelgoed. Zover dus mijn poging om wat speelgoed op te ruimen. In plaats daarvan dook ik maar in de kelderkast. De kelderkast is een soort verzamelplaats geworden van opslag en voor dingen waar ik niet zo snel een plaatsje voor heb. Vorig jaar had ik de kast al eens onder handen opgenomen maar helaas lag er weer van alles. De kast was helemaal niet interessant voor dochterlief want zij had het veel te druk met haar opnieuw ontdekte speelgoed. Uiteindelijk kregen bepaalde dingen weer een vaste plaats, werden dingen weggegooid en verdwenen dingen in de zak voor de Kringloop. Uiteraard zou ik kunnen proberen om het te verkopen maar het zijn meer rommeltjes waarvoor weinig tot geen belangstelling bestaat op Marktplaats. Sowieso vind ik Marktplaats de laatste tijd minder: verkopen is moeizaam en kopen is ook minder leuk want veel mensen willen de hoofdprijs of reageren niet eens meer op een bod. Marktplaats gebruik ik dus alleen nog maar voor dingen waarvoor ik geloof dat er nog wel een koper te vinden is. Dat zie ik dus niet zo snel gebeuren voor mijn rommeltjes uit de kelderkast. Eenmaal de kast opgeruimd, keek ik vol trots naar de strak georganiseerde planken. Dat voelt toch erg goed zo’n opgeruimde kast.

Er staan dus nu twee tassen klaar de Kringloop, een tas voor de apotheek met oude medicijnen en een tas voor de opvang met verkleedkeren. Langzaam maar zeker wordt het huis leger. Al zal het nog wel heel erg lang duren voordat het helemaal opgeruimd is.