Pagina's

dinsdag 3 februari 2015

Rondje op werk en huisarts

Het was me het dagje wel vandaag. Vanochtend nadat ik dochterlief al glibberend naar school had gebracht, ging ik meteen door naar mijn werk. Ik had daar namelijk een serie aan afspraken staan. Met lood in mijn schoenen stapte ik weer het pand in. Daarnaast was er ook een vechtlust van ik zal eens goed voor mezelf opkomen. 

De eerste afspraak begon bij IT. Ik moest mijn mobiele telefoon van werk laten vervangen. Helemaal begrijpen waarom doe ik het niet maar het was iets met ander model telefoon en de server van de oude telefoon wordt uit de lucht gehaald. Hoe dan ook dat ding moest vervangen worden. Dus ik liep na een kwartiertje bij IT naar buiten met een super moderne telefoon vol met mogelijkheden. Mogelijkheden die ik inmiddels lekker aan het ontdekken ben. Ik heb ineens toegang tot allerlei apps en social media. Voor een digibeet op social media gebied gaat er ineens een wereld van mogelijkheden open. Inschatting is dat ik dit even leuk vind. Want wauw ik kan op mijn telefoon nu op Pinterest en zo maar na een tijdje vind ik dat snel veel te veel prikkels en informatie. Dus leuk voor zolang het duurt. 

Na IT ging ik door naar de bedrijfsarts. Ik legde hem in het kort uit wat voor een impact de gebeurtenissen van vorige week op mijn lijf hadden gehad. Hij keek wat zorgelijk. Het was duidelijk dat hij dit niet had verwacht. Hij concludeerde dat de stressklachten werkgerelateerd zijn en dat het daarom niet wenselijk is om nu al te reintegreren. Als ik weer ga reintegreren vond hij het ook niet wenselijk dat ik dit op mijn oude werkplek deed. Hij stelde dus voor dat mijn manager samen met HR naar een passende andere werkplek zou gaan kijken die aansluit op mijn werkervaring en vakgebied. Het was alsof er een zware last van mijn schouders viel. Ik hoef dus (voorlopig) niet terug naar mijn oude werkplek en collega's. Wel hebben we een belafspraak voor over twee weken. 

Tussen de bedrijfsarts en mijn manager had ik nog een klein half uurtje. Ik trakteerde me op een lekkere bekker thee. Intussen wachtte ik ook op een collegaatje van een andere afdeling om even bij te praten. Ze was oprecht heel blij om mij te zien. Ze hoorde mijn verhaal een beetje aan. Bezorgd vroeg ze of ik nu al moest reintegreren want het leek haar dat ik daar nog niet aan toe was. Ze reageerde net als ik enigszins opgelucht toen ze hoorde dat ik nog wat tijd kreeg om aan te sterken en dat ik daarna waarschijnlijk elders kan reintegreren.  Het voelde goed om haar even te spreken maar ook om te zien dat iemand van werk ook zo mee kon leven. We namen afscheid met de belofte dat ik binnenkort een keer met dochterlief haar nieuwe huis kom bekijken. 

Tja en toen kwam dus het moment waar ik enorm tegenop keek. Ik moest de kamer vol met collega's instappen omdat mijn manager daar dus ook zit en we daar hadden afgesproken. Ik nam een hele diepe zucht voordat ik naar binnen stapte en met verstand op nul ben ik de kamer binnen gestapt. Mijn manager kwam meteen naar mij toe en maaide zodien al het gras voor de voeten van mijn collega's weg om ook maar iets aan mij te vragen. Voordat ik het wist, zat ik dus in de vergaderkamer. Hij voelde zich duidelijk een beetje ongemakkelijk dus ben ik het gesprek maar begonnen door over mijn bezoek aan de bedrijfarts te beginnen en wat daarvan dus de consequenties zijn. Hij ondersteunde het dat geen goed idee was om te reintegreren op mijn huidige werkplaats. Hij had daar in het tussenliggende half uurtje al met HR over gebeld en ze aan het werk gezet. Hij vroeg nog naar mijn voorkeuren en beloofde deze door te geven. Het ziet er naar uit dat een andere werkplek geen probleem zal zijn. Er is momenteel een soort uitwisselingsinitiatief tussen de bedrijfsonderdelen waarbij je op projectbasis een paar weken tot maanden daar gaat werken. Ook zijn er een aantal openstaande vacatures. Daarnaast zijn ze aan het kijken of mensen niet permanent bij een ander bedrijfsonderdeel kunnen werken. Het animo onder mijn collega's is voor de uitwisseling laag. Hij was dus blij verrast dat ik daar wel voor in was ook als ik nu niet ziek thuis had gezeten. Dus ik heb goede hoop.... nu ook maar hopen dat die werkelijkheid wordt.

Daarna kreeg ik de papieren van het functioneringsgesprek. En mijn mond viel open: deze was gewoon goed. Hij lichtte nog kort toe dat ik mijn werk goed had gedaan en ik dus daarvoor ook in april via een bonus zal worden beloond. Mijn hart maakte een klein huppeltje. 
Tja en daarmee was tevens dus ook alles tussen hem en mij gezegd. Iets meer dan een half uur later stond ik weer in de kamer met alle collega's. Ik had alleen de assistente nog nodig om iets voor mij te doen. Zij stelde meteen voor om iets te gaan drinken. Dus weer had niemand de kans om iets te vragen. Wel zag ik ze met een half oog nieuwsgierig naar mij kijken. Helemaal kwalijk kan je ze dat niet nemen. Sommigen glimlachten bemoedigend naar mij. Met anderen heb ik oogcontact vermeden. De assistente vroeg ook bezorgd hoe het met mij ging en verzekerde dat ik alle tijd voor herstel moest nemen. Lief bedoeld natuurlijk. Toen we afscheid namen, zei ze ineens: je moet weten dat we je heel graag weer terug zien komen hoor.  Het verraste en ontroerde me tegelijkertijd. Enigszins verbaasd liep ik dus weg en ging ik naar huis.

Vanmiddag had ik ook nog een afspraak bij de huisarts. Dus daar zat ik weer voor de zoveelste keer in korte tijd voor hem. Weer deed ik mijn verhaal en weer bevestigde een arts dat het pure stress was. Het is ook echt mijn maag en niet mijn hart (ook fijn om te weten). Hij deed nog een paar andere onderzoeken maar die waren allemaal goed. Dus ik kreeg een receptje voor maagzuurremmers mee om de twee weken te overbruggen die ik nog moet wachten totdat ik de specialist zie. 

Eenmaal thuis was ik blij dat ik eindelijk met een grote beker thee en een klein stukje chocola op de bank kon ploffen. Vanavond waren het ook geen culinaire hoogstandjes in de keuken maar gewoon een restantje uit de diepvries. De film die ik voor vanavond had gepland, laat ik ook nog even liggen want ik ben bekaf na vandaag. Bekaf, opgelucht en ook enigszins verwonderd hoe alles boven verwachting liep en dus mee viel. En dat is toch een klein opstekertje dat me goed doet. 


7 opmerkingen:

  1. Fijn zeg! Vooral dat het niet je hart is!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. klein opstekertje? het lijkt me dat alle onderdelen zo goed tLiepen als je had durven dromen. dat zou ik een grote opsteker willen noemen. wat fantastisch voor je dat iedereen zo lief is en ook die kant op wil jij wilt. heel veel succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klinkt op alle fronten goed. Wat zal er een last van je zijn gevallen gisteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow, dat is echt geweldig zeg. Ben superblij voor je! Gelukkig kan je nu nog even een beetje bijkomen en dan naar hopelijk een relaxtere werkomgeving. En een bonus ook nog, jeej! Helemaal super!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nou, super zeg, dat het zo gelopen is!!
    Echt fijn voor je, hopelijk komt er een plek waar je je straks beter thuis zal voelen.
    En nu lekker weer een poosje rust.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn voor je dat alles goed verlopen is.

    BeantwoordenVerwijderen