Nu heb ik dit in 2010 eerder gehad. Ik werd toen midden
in de nacht wakker van een verkrampte pijn rond de borstkas met uitstralingen
naar mijn arm. Manlief heeft toen meteen de spoedarts gebeld. Hij stond binnen
een kwartier voor de deur met een ambulancemedewerker. Achteraf viel het toen
mee. De arts drukte op mijn maag, ik klapte nog eens extra dubbel van de pijn en
ik bleek een maagontsteking te hebben. Alles lekker er nu weer op te duiden dat
ik een maagontsteking had. Dus ik wilde niet dat er gebeld werd want wie moest
er dan voor dochterlief zorgen als ik met manlief naar de huisartsenpost moest.
Ik nam dus eigenwijs twee paracetamols. Hierdoor verzachtte de pijn en ben ik uiteindelijk
in slaap gevallen. Manlief is vervolgens een groot deel van de nacht opgebleven
want hij was heel erg ongerust. Blijkbaar heb ik heel onrustig liggen slapen
als ik hem moet geloven.
De volgende dag ging het eigenlijk wel weer. Ik ging met
dochterlief naar de logopedie en ’s middags gingen we boodschappen doen. Het
verschil was alleen dat manlief deze keer mee ging omdat hij blijkbaar toch de
boel niet helemaal vertrouwde. Toch nam naarmate de dag vorderde het
onaangename gevoel in mijn maag toe. Het lijkt net alsof er iemand heel hard in
mijn maag heeft gestompt.
Op zaterdag zijn we toch naar de Efteling gegaan. Het was
de naamdag van dochterlief en dan doen we altijd iets leuks. Ik kon met de
airmiles nog kaartjes krijgen dus we konden er dus goedkoop naar toe. Het ging
op zich wel maar voor de zekerheid heb ik wel paracetamols weer in genomen.
Alleen durfde ik bijna nergens in. Dus manlief heeft met dochterlief rondjes
gedraaid en gezweefd. Dochterlief had de tijd van haar leven en daar ging het
om.
Ook zondag ging het wel maar toch bleef dat gevoel van
die vuist in je maag. Naarmate de dag vorderde werd dat gevoel ook erger.
Vandaag heb ik dus de huisarts gebeld. Helaas was hij op vakantie dus kreeg ik
zijn vervanger. Alles lijkt erop dat ik weer een maagontsteking heb. Ik krijg
weer wat voorgeschreven en dan moet ik woensdag langs komen. Ik hoop dat het
werkt. Ik hoop echter meer dat ik ga begrijpen wat dit veroorzaakt want dan kan
ik het hopelijk in de toekomst voorkomen. Vooralsnog doen we dus maar rustig
aan.
Gevoelige plek dus die maag! Sterkte ermee! Hoop dat het snel weer beter is!
BeantwoordenVerwijderenAi klinkt helemaal niet fijn.
BeantwoordenVerwijderenBeterschap!
Dat klinkt erg vervelend, sterkte en beterschap
BeantwoordenVerwijderengroet
Beterschap. Hou je wel in de gaten dat hartklachten bij vrouwen zich anders voordoen dan bij mannen? Ik hoop dat je snel van de nare klachten af bent.
BeantwoordenVerwijderenDat is ook hetgene wat mij het meest beangstigt en waar ik graag duidelijkheid over wil hebben. Ik ga morgen een goed gesprek met de huisarts aan. Ik hoop dat het een maagontsteking. Op een of andere manier vind ik dat minder eng dan je hart.
VerwijderenWat vervelend zeg. Het klinkt enorm pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt je wel heel erg goed gehouden de afgelopen dagen.
Hopelijk voel je je snel weer beter.
Het zet je inderdaad aan het denken: waar komt het vandaan? Wat ligt er zo zwaar op je maag?
Beterschap.
Hoop dat je snel duidelijkheid hebt. Wat is dat vervelend zeg. Wens je heel veel beterschap en weinig stress!
BeantwoordenVerwijderen