Om mij heen ken ik veel mensen die
het tegenovergestelde zijn van mij. Zij willen juist wel graag scoren en een
flitsende carrière maken. Ze kunnen zichzelf goed motiveren door ook in minder
leuke klussen iets positiefs te zien en daarin toch voldoening zien te vinden.
Ze kunnen zichzelf goed profileren ook al hebben ze niet noodzakelijkerwijs de
meeste kennis van zaken. Het zijn ook mensen die in hun vrije tijd nog dingen
voor werk doen of overwerken. Het zijn
ook vaak de mensen die goede functioneringsgesprekken
hebben.
Ik heb er respect voor dat mensen
in de avonduren nog achter hun computer thuis kruipen om dingen voor werk te
doen. Ik heb respect voor mensen die tot het uiterste gaan op het sportveld om
het winnende doelpunt te maken. Ik heb respect dat mensen bij een spelletje
meteen alles op alles zetten om te winnen. Hoe komt het toch dat ik dat
allemaal veel minder heb? Ik wil waardering en ik wil dingen goed doen. Ik wil
vooral dat de dingen kwalitatief goed zijn zodat er geen speld meer tussen te
krijgen is. Alleen ik zal niet er alles voor op zij schuiven. Ik wil op tijd
thuis zijn zodat ik nog lekker kan tutten met dochterlief. Als ik op vakantie
ben dan wil ik tot rust komen en niet mezelf blind staren op mijn BlackBerry om
te kijken wat voor e-mails ik van werk heb.
Ik heb gewoon geen
winnaarsmentaliteit, nooit gehad en het zal ook nooit meer komen. Ik
realiseerde me onlangs dat dit ook verklaart dat ik hierdoor waarschijnlijk voor
promoties wordt gepasseerd. Ik ben namelijk een stabiele performer maar geen
winnaar. Ik heb me er intussen maar bij neergelegd. Uiteindelijk vind ik het
belangrijker om thuis een leuke moeder en vrouw te zijn die tijd heeft voor
haar gezin. Daarin wil ik wel de beste zijn… omdat dit voor mij de meeste
voldoening geeft.
Ben jij een winnaar?
Ja hoor, ik ben absoluut een winnaar, voel me rijk gezegend met een lieve man en 2 prachtige dochters.
BeantwoordenVerwijderenMaar als het gaat om bovenstaande: nee, dan scoor ik toch erg slecht. En ik weet niet of het de leeftijd is maar ik vind het niet erg meer ook.
Ja voor mijn dochter wil ik als moeder winnaar zijn. Voor mijn werk absoluut niet.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je wel degelijk een winnaar bent, alleen op een ander gebied namelijk je gezin. En dat kan wel eens belangrijker zijn dan op zakelijk gebied.
BeantwoordenVerwijderenIk wil winnen voor mezelf en mijn kind. Als het daar goed voor is, kan ik rustig zitten (en ik heb daar aardig actief aan gewerkt diverse jaren). Ik kon ook voor inhoud vechten, dat het klopte, maar dat viel op mijn werk niet in goede aarde. Was een te ingewikkeld verhaal. Of het paste niet in de politieke arena bij de dingen waar je mee kunt scoren.
BeantwoordenVerwijderenNu heb ik gesettled met mijn kind. En gesettled met het idee dat in grote bedrijven men alleen wil doen en horen wat in de politieke arena past. Daar ga ik in mee, voor zover ik me qua inhoud goed voel. En anders doe ik het niet. Dat laatste kan, omdat ik door consuminderen minder afhankelijk voel van m'n salaris. Dit geeft rust.
Ik merk dat het oude vechten voor de inhoud is verdwenen. Jammer eigenlijk, want daar moeten we het uiteindelijk wel van hebben, als maatschappij en als bedrijf. Dus ik blijf me wel erin verdiepen. Voor mezelf en wie weet waar ik het bedrijf of de wereld een stukje de goede kant op kan helpen. Maar ik reken gewoon op weinig, buiten mezelf. En dat geeft rust.
Eigenlijk jammer he dat het niet meer zo zeer om de inhoud gaat maar meer om de politieke belangen. Ik doe er ook maar aan mee en denk er omdertussen maar het mijne van. Het is nu eenmaal niet anders binnen veel organisaties.
Verwijderen"There are two kinds of people, those who can do the work, and those who take the credit. Try to be in the first group, there's much less competition there."
BeantwoordenVerwijderenIndira Ghandi.
Oh, die mensen die om half zes ín de ochtend hun mails versturen naar de baas. Die hun successen komen melden in plaats van wachten tot het gezien wordt, áls het al gezien wordt. Die moeiteloos ook hun eigen fouten in de schoenen van anderen schuiven.... hmmm.... Nee, ik ben ook geen 'winnaar' in dat opzicht. Ik ben al de koning te rijk met mijn lieve man, blije kindjes en gewoon, mijn leven zoals het is...
BeantwoordenVerwijderenNee in die zin ook geen winnaar. Ik heb bewust gekozen voor 2 dagen werk toen de kindjes kwamen. Dus geen kans op promotie want dan moet je toch echt minimaal 4 dagen werken (bij ons dan he). Maar ik doe mijn werk en wil dat goed doen daar ligt mijn verantwoordelijkheid, Maar ik hoef geen verantwoordelijkheid af te leggen aan de hoge meneren. Ik loop na werktijd de deur uit en ben dan meteen totaal los van mijn werk en zit dan weer voor de volle 100% in ons gezinsleven. Ik krijg niet tijdens de voetbalwedstrijd van mijn zoon een dringend telefoontje. Hoef niet in vakantie, avonduren of weekenden mijn mail te checken etc etc. Alle tijd voor mij en mijn gezin. Heerlijk. Als ik dan mijn collega's zie die het te druk met hun werk hebben en wat voor stress dat met zich meebrengt om daarnaast ook nog hun gezin draaiende te houden dan ben ik blij dat ik die mentaliteit niet heb. Ik voel me er goed bij en daar gaat het toch om..
BeantwoordenVerwijderenIngrid
mijn leidinggevende is zon winnaar, een collega is daar al het slachtoffer van geworden en eruit gewerkt en ik ben het volgende slachtoffer, net iets te lang ziek geweest en net iets te oud met net iets te veel vaste contract uren, dus word ik hevig onder druk gezet en word er alles aan gedaan om mij ook op straat te zetten. fantastisch voor het bedrijf zulke winnaars, maar ten koste van wie ? dan maar geen winnaar,maar gewoon iemand die altijd netjes haar werk doet en niet ten koste van anderen probeert aan de top te komen.
BeantwoordenVerwijderenMwah... niet als het gaat om carrière maken. Maar daar geef ik ook niks om. En ik vertel mijn kinderen altijd: 'Het gaat er om dat je fijn speelt. Niet om het winnen.
BeantwoordenVerwijderenZo'n soort winnaar wil ik ook niet zijn.