Op losse schroeven

Vorige week viel de blauwe envelop van de Belastingdienst op de mat. Nu heeft de blauwe envelop op mij niet zo’n afschrikwekkend effect want het bevat eigenlijk nooit verrassingen. Vaak bevatten de enveloppen een acceptgiro om motorrijtuigenbelasting te betalen. Daar is dus weinig spannends aan. In mei en juni kijk ik zelfs reikhalzend uit naar de befaamde blauwe envelop want dan weet ik dat ik binnen een paar dagen de IB-teruggave over het voorgaande jaar op mijn rekening krijg bijgeschreven. Vorige week was het zover: daar lag de envelop. Ik kreeg een leuk bedrag terug. Het was dus nu een kwestie van bijhouden wanneer het bedrag op mijn rekening werd bijgeschreven. Elke dag logde ik in bij de bank om te kijken of het bedrag al was overgemaakt. Gisteren was het zover. Even voelde ik me zo rijk. Er flitste van alles door mijn hoofd wat ik met het bedrag kon doen. Alleen ik heb het op een paar euro na allemaal overgemaakt naar mijn spaarrekening. Daar staat het veilig in afwachting op de vakantie.

Het voelt toch dubbel. Ik had graag het geld meteen overgemaakt om creditcard 2 af te lossen. Met dat bedrag had ik de kaart grotendeels kunnen aflossen en was het nog maar een kwestie van een aantal maanden geweest voordat ik van dat ding verlost was. Nu staat het geld dus maar te staan op de spaarrekening in afwachting van.

De vakantie staat namelijk een beetje op losse schroeven. Manlief wil namelijk na de vakantie een tijd in Griekenland blijven om te denken over hoe wij nu verder gaan en om zijn bedrijfje verder uit te laten groeien. Dat zou betekenen dat ik alleen met dochterlief terug zou gaan. Het nieuws kwam als donderslag bij heldere hemel bij mij binnen. Ik weet al lang dat manlief in Nederland zijn draai niet kan vinden maar ik was in de veronderstelling dat hij hier zijn bedrijf zou opbouwen en vervolgens dat we al dan niet gezamenlijk naar het buitenland zouden vertrekken. Zijn mededeling kwam dus als een klap in mijn gezicht. We hebben er veel over gesproken maar heel ver kwamen we niet. We bleven in cirkels praten. We zijn nu van plan om met een derde te gaan praten. Iemand die ons kan helpen om hier goed uit te komen.

Het bedrag dat nu dus op mijn spaarrekening staat geparkeerd, blijft er voorlopig staan. Wellicht heb ik dat geld binnenkort heel hard nodig voor andere dingen zoals de opvang van dochterlief. Financieel zou extra opvang voor haar namelijk een krater in mijn budget en aflosplannen slaan. Het is allemaal wel te doen omdat er ook weer geld beschikbaar komt die ik niet aan hem hoef te besteden maar desondanks zal alles wel een stukje minder moeten worden.

Kortom het zijn onzekere en moeilijke tijden. Ik hoop er met praten toch eruit zien te komen. Ondertussen heb ik een stuk minder zin in om morgen nog naar de review van het boek van Jamie te gaan en ik moet al helemaal niet meer denken aan het personeelsuitje die ik ook nog deze week heb. Ik wil terug kruipen in mijn veilige coconnetje.