Ontroerd

Dinsdag haalde ik dochterlief van de opvang op. Onderweg naar huis in de auto vroeg ik wat ze op school had gedaan. Vrolijk vertelde ze me vanaf de achterbank dat ze een roze hartje had gemaakt. Ze had roze gekozen want dat was immers mijn lievelingskleur in haar beleving. Er kwam een glimlach op mijn gezicht. Blijkbaar waren ze op school al druk bezig met de voorbereidingen voor moederdag. Het was ook schattig dat ze in al haar onschuld al verklapte wat de verrassing zou zijn.

Vrijdag kwam ze thuis met een grote zelfgemaakte envelop waar met grote letters “voor mama” opstond. Daar in haar kleine handjes hield ze dus vast waar ze zo hard die week aan had gewerkt. Terug naar huis vertelde ze dat ze heel graag die hartesnoepjes wilde proeven. Ik had dus een vaag vermoeden dat ik dus een klein zakje snoep zou krijgen. Thuis heb ik haar verteld dat het echt niet de bedoeling was dat de envelop nu al gehoopt zou worden omdat het een verrassing voor Moederdag was. Samen legden we de envelop in de kast. Ze keek nog even of het er echt goed ligt en ogenschijnlijk leek ze het te zijn vergeten.

Zaterdag gingen we naar het tuincentrum. We gingen daar niet naar toe om plantjes te kopen maar om in het restaurant in de speeltuin te spelen. Nu organiseert het tuincentrum op zaterdagen ook vaak knutsel-workshops voor de ouders. De ruimte ligt precies naast het restaurant. Dochterlief zag andere kinderen daar dus verwoed knutselen dus zij wilde dat ook wel. Ze mocht aan een grote tafel zitten en ze kreeg een wit schilderijtje voor zich. Ik werd weggestuurd want het moest een “verrassing” blijven. Ik zat dus met een stapel tijdschriften en een kopje thee in het restaurant terwijl dochterlief zich uitleefde met knoopjes, lijm, glitters en plak. Na een half uurtje was ze nog niet terug dus toen ben ik toch gaan kijken. Heel aandachtig legde ze heel voorzichtig knoopjes op de afdruk van haar hand. Eerlijk gezegd, het zag er heel mooi uit. Niet veel later was ze dan klaar en mocht het schilderijtje mee naar huis. Het heeft inmiddels een mooi plekje in de huiskamer gekregen. Op zaterdag had ik dus mijn eerste cadeautje al gehad. Aan het einde van de middag maakte ze ook nog een mooie tekening die bij het knutselwerkje van school werd gelegd. Ze was er dus duidelijk heel erg mee bezig.

Zondagochtend waren haar eerste woorden dan “Fijne Moederdag mama” (smelt). Ze vertelde meteen dat ze ook een liedje voor me wilde zingen maar dat zou pas later komen. Eenmaal beneden werd de zelfgemaakte envelop inclusief knutselwerk meteen gegeven. Er zat een heel lief gedichtje bij en in de envelop zat een groot hart die gevuld was met (jawel) hartesnoepjes). Het zag er ontzettend leuk uit. Het gedichtje was ook meteen het liedje dus na het ontbijt werd deze in volle borst gezongen. Ook kreeg ik nog een boek met 101 vragen voor mama. Ik kan in het boek antwoorden op de vragen opschrijven zodat ze dit later kan nalezen. Het is dus vooral erg leuk voor later. ’s Avonds in bed zong dochterlief nog zelfverzonnen liedjes. Licht ontroerd wenste ik haar een goede nacht en bedankte haar voor de fijne dag.

Elke moederdag is speciaal maar deze was extra speciaal door de mooie zelfgemaakte cadeautjes maar ook omdat het ontroerend was om te zien hoe dochterlief zo haar best deed.